Σε συμπαιγνία οι δυνάμεις του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, με συνένοχο την «Αυτόνομη Παρέμβαση» (ΣΥΝ), οδηγούν την Παρασκευή 14 Νοέμβρη το Εργατικό Κέντρο Πειραιά σε έκτακτο συνέδριο, προκειμένου να «εξασφαλίσουν» ότι το τρίτο Εργατικό Κέντρο της χώρας θα συνεχίσει την εκφυλιστική του πορεία, θα εξακολουθεί να αποτελεί τροχοπέδη στην οργάνωση της πάλης των εργαζομένων.

Πρόσχημα για το συνέδριο είναι η παραίτηση της ΔΑΚΕ από τη θέση του γενικού και οργανωτικού γραμματέα του ΕΚΠ. Ομως, η πραγματικότητα είναι ότι άρχισαν να ανησυχούν από τις θετικές διεργασίες ανάμεσα στους εργαζόμενους του Πειραιά, όπως φάνηκε και από τη μαζική τους συμμετοχή στην τελευταία πανεργατική απεργία. Διεργασίες που έρχονται να συμπληρώσουν το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι στο πρόσφατο συνέδριο του Κέντρου ανέδειξαν σε πρώτη δύναμη την παράταξη της ΔΕΣΚ, που συσπειρώνεται στο ΠΑΜΕ.

Το συνέδριο αρχίζει στις 5.30 το απόγευμα της Παρασκευής στην αίθουσα εκδηλώσεων της ΟΛΠ ΑΕ. Ηδη, οι συνδικαλιστικές δυνάμεις του συμβιβασμού είναι καθ' όλα έτοιμες να αλλοιώσουν τους συσχετισμούς μέσα από ένα όργιο νοθείας. Επιδιώκουν να νομιμοποιήσουν αντιπροσώπους από σωματεία που όχι μόνο παραβιάζουν τα πάντα, αλλά και έχουν διαλυθεί, όπως το εκφορτωτικό σωματείο «ΣΜΥΡΝΗ»!

Πιο συγκεκριμένα:

• Νομιμοποιούν αντιπροσώπους από 7 ναυτεργατικά σωματεία που παραβιάζουν το Καταστατικό του ΕΚΠ, καθώς ισχύει σε αυτά το καλπονοθευτικό πλειοψηφικό σύστημα και ο νόμος 330. Ανάμεσα στα 7 ναυτεργατικά, η Ενωση Πλοιάρχων ΠΕΠΕΝ που εκλέγει 27 αντιπροσώπους παραβίασε για την εκλογή τους ακόμα και το δικό της Καταστατικό!
• Επιδιώκουν τη νομιμοποίηση αντιπροσώπων από εκπρόθεσμα σωματεία, όπως το Σωματείο Οδηγών, των γιατρών του ΙΚΑ, του καπνεργοστασίου ΚΕΡΑΝΗΣ και άλλα.

Στη διακήρυξή της, η ΔΕΣΚ καταθέτει στους εργαζόμενους του Πειραιά το διεκδικητικό της πλαίσιο και ξεκαθαρίζει ότι οι ταξικές δυνάμεις θα εντείνουν τις προσπάθειες για να δυναμώσει η πάλη των εργαζομένων. Με συγκεκριμένα στοιχεία αποδεικνύει ότι οι δυνάμεις ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΑΠ «στηρίζουν τον δρόμο ανάπτυξης που έχει κριτήριο τα κέρδη των καπιταλιστών, την πολιτική της ΕΕ».

Αναφέρει ενδεικτικά παραδείγματα, όπως η υπονομευτική τους δράση σε κρίσιμες μάχες που δίνει το κίνημα, η στάση και ο ρόλος τους στο ξεπούλημα του λιμανιού, σε εργοστάσια, όπως η ΙΟΝ, όπου ποτέ δεν έχει αποφασιστεί απεργία. Στον ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΟ, όπου οι δυνάμεις της ΑΠ είναι «σε απόλυτη συνεργασία με την εργοδοσία», σε βάρος των εργαζομένων. Στην ΠΝΟ, όπου αυτή η πλειοψηφία λειτουργεί ως βραχίονας του εφοπλιστικού κεφαλαίου και αρνείται να πάρει απόφαση ακόμα και για απεργία την Πρωτομαγιά.

Στον αντίποδα, η ΔΕΣΚ έχει να αναδείξει έναν πλούσιο απολογισμό δράσης, αναμέτρησης με τη στρατηγική του κεφαλαίου, την αντιλαϊκή πολιτική. Οπως η οργάνωση και η περιφρούρηση απεργιών, πολύμηνες, συνεχόμενες μάχες για την Κοινωνική Ασφάλιση, κατά της κατάργησης των ΒΑΕ, ενάντια στην αυθαιρεσία της εργοδοσίας σε χώρους του εμπορίου και στην προσπάθεια κατάργησης της κυριακάτικης αργίας. Για την υπογραφή ικανοποιητικών ΣΣΕ με επιμέρους κατακτήσεις, όπως αυτές των Μετάλλου, Αμμοβολιστών, Ηλεκτρολόγων Πλοίων, Ναυπηγοξυλουργών, Οικοδόμων, Ελαιουργοσαπουνοποιών.