Πρόσφατα στη Ρωσία πραγματοποιήθηκαν πολλές εκδηλώσεις για τα 90 χρόνια από την ίδρυση της Πανενωσιακής Κομμουνιστικής Ενωσης Νεολαίας, της Κομσομόλ.

Αν και η Κομσομόλ είχε δημιουργηθεί στις 29 του Οκτώβρη 1918 ως μια καθαρά ιδεολογικο-πολιτική οργάνωση, που σύμφωνα με τα λόγια του Λένιν ήταν μια ένωση της νεολαίας «για να διδαχτεί ο κομμουνισμός», αυτή τη φορά την ίδρυση της Κομσομόλ έτρεξε να «τιμήσει», πέρα από τους κομμουνιστές, «κάθε καρυδιάς καρύδι», μεταξύ άλλων και οι επίσημες αρχές και οι πολιτικές οργανώσεις που τις στηρίζουν, ακόμη και πασίγνωστοι νεόπλουτοι επιχειρηματίες, που πέρασαν από τις γραμμές της. Βεβαίως, σ' αυτές τις «επίσημες» εκδηλώσεις υπήρχε η προσπάθεια παρουσίασης της Κομσομόλ, όχι ως μιας κομμουνιστικής οργάνωσης νεολαίας, αλλά ως μιας μεγάλης «κρατικής», «πατριωτικής» οργάνωσης νεολαίας.

Στην πραγματικότητα, βέβαια, η Κομσομόλ είχε τη δική της σημαντική συνεισφορά στην υπεράσπιση της Οχτωβριανής Επανάστασης, στα πρώτα χρόνια, στις μάχες με τους αντεπαναστάτες και τις ξένες δυνάμεις που εισέβαλαν για να καταπνίξουν την Επανάσταση. Κι όταν αυτή επικράτησε στα πεδία των μαχών, η Κομσομόλ ύψωσε ψηλά τη σημαία της ανοικοδόμησης της χώρας. Εδωσε μεγάλους αγώνες για την καταπολέμηση του αναλφαβητισμού, συνέβαλε στα «θαύματα» των πρώτων δεκαετιών, της εκβιομηχάνισης και του εξηλεκτρισμού, στη μάχη με τους κουλάκους και τα άλλα αντεπαναστατικά στοιχεία. Και μετά, κατά τη ναζιστική επίθεση στη Σοβιετική Ενωση, στάθηκε δίπλα στο Κόμμα των Μπολσεβίκων. Χιλιάδες κομσομόλοι έδωσαν τη ζωή τους για την ήττα του φασισμού. Μετά τον πόλεμο η Κομσομόλ και πάλι πρωτοστάτησε στην ανοικοδόμηση της κατεστραμμένης από τον πόλεμο χώρας. Η δράση της συνδέθηκε με μεγάλα κατασκευαστικά έργα (ΜΠΑΜ, κ.ά.) και τις φοιτητικές μπριγάδες εθελοντικής εργασίας.

Ο Λένιν στο 3ο Συνέδριο της ρωσικής οργάνωσης της Κομσομόλ (Οκτώβρης 1920) είχε καλέσει τη νεολαία να μάθει τον κομμουνισμό, μέσα από την οργάνωση της Κομσομόλ. Είχε θέσει το ερώτημα αν υπάρχει «κομμουνιστική ηθική». Και απάντησε ως εξής:

«Φυσικά υπάρχει. Συχνά παρουσιάζουν τα πράγματα έτσι, σαν να μην έχουμε εμείς τη δική μας ηθική και πολύ συχνά η αστική τάξη μας κατηγορεί ότι εμείς, οι κομμουνιστές, απορρίπτουμε κάθε ηθική. Αυτή είναι μια μέθοδος για να υποκαθίστανται οι έννοιες, για να ρίχνεται στάχτη στα μάτια των εργατών και αγροτών.

Με ποια έννοια απορρίπτουμε την ηθική, απορρίπτουμε την ηθικότητα;

Με την έννοια που την κήρυσσε η αστική τάξη, που έβγαζε την ηθικότητα αυτή από τις εντολές του θεού. Εμείς σχετικά μ' αυτό, φυσικά, λέμε ότι δεν πιστεύουμε στο θεό και ξέρουμε πολύ καλά ότι στο όνομα του θεού μιλούσε ο κλήρος, μιλούσαν οι τσιφλικάδες, μιλούσε η αστική τάξη, για να εξασφαλίσουν τα εκμεταλλευτικά τους συμφέροντα(...).

Εμείς απορρίπτουμε κάθε τέτοια ηθικότητα που είναι παρμένη από εξωανθρώπινη, εξωταξική έννοια. Λέμε ότι αυτό είναι απάτη, ότι αυτό είναι κοροϊδία και θόλωμα του μυαλού των εργατών και των αγροτών προς το συμφέρον των τσιφλικάδων και των καπιταλιστών.

Εμείς λέμε ότι η ηθικότητά μας είναι απόλυτα υποταγμένη στα συμφέροντα της ταξικής πάλης του προλεταριάτου. Η ηθικότητά μας βγαίνει από τα συμφέροντα της ταξικής πάλης του προλεταριάτου.

Η παλιά κοινωνία στηριζόταν στην καταπίεση όλων των εργατών και των αγροτών από τους τσιφλικάδες και τους καπιταλιστές. Χρειάστηκε να το καταστρέψουμε αυτό το καθεστώς, έπρεπε να τους ανατρέψουμε τους καταπιεστές, αλλά για να το κάνουμε αυτό έπρεπε να δημιουργήσουμε μια ένωση. Και μια τέτοια ένωση δε θα τη δημιουργούσε ο θεούλης.

Μια τέτοια ένωση μπορούσαν να τη δημιουργήσουν μόνο οι φάμπρικες, τα εργοστάσια, μόνο το προλεταριάτο, που έχει μορφωθεί, που έχει ξυπνήσει από τον παλιό λήθαργο.

Μόνο όταν σχηματίστηκε αυτή η τάξη, άρχισε το μαζικό κίνημα που οδήγησε σ' αυτό που βλέπουμε σήμερα, στη νίκη της προλεταριακής επανάστασης σε μια από τις πιο αδύνατες χώρες, που τρία χρόνια υπερασπίζεται τον εαυτό της από την επίθεση της αστικής τάξης όλου του κόσμου(...).

Μόνο αυτή η τάξη μπορεί να βοηθήσει τις εργαζόμενες μάζες να ενωθούν, να συσπειρωθούν και να υπερασπίσουν τελικά, να στερεώσουν τελικά την κομμουνιστική κοινωνία, να τη χτίσουν ολοκληρωτικά.

Να γιατί λέμε: Για μας δεν υπάρχει ηθικότητα παρμένη έξω από την ανθρώπινη κοινωνία. Και είναι απάτη να υποστηρίζεις ότι υπάρχει. Για μας η ηθικότητα υποτάσσεται στα συμφέροντα της ταξικής πάλης του προλεταριάτου(...).

Η κομμουνιστική ηθικότητα είναι η ηθικότητα εκείνη που εξυπηρετεί αυτό τον αγώνα, που συνενώνει τους εργαζόμενους ενάντια σε κάθε εκμετάλλευση, ενάντια σε κάθε μικρή ιδιοκτησία γιατί η μικρή ιδιοκτησία δίνει στα χέρια ενός προσώπου εκείνο που έχει δημιουργηθεί με την εργασία ολόκληρης της κοινωνίας».

Ετσι ξεκίνησε η Κομσομόλ, ακολουθώντας αυτές τις διδαχές του Λένιν και βέβαια κανείς δε θα καταφέρει να σβήσει αυτήν τη συνεισφορά της στην υπόθεση της οικοδόμησης της νέας σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας. Ούτε οι σημερινοί Ρώσοι καπιταλιστές, που πέρασαν από τις γραμμές της και στα χρόνια της περεστρόικα «ξεπετάχτηκαν» ως επιχειρηματίες, επωφελούμενοι από τις αλλαγές που έγιναν στην οικονομία εκείνη την περίοδο.

Σημειώνει, μεταξύ άλλων, στην ανακοίνωσή του το Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας (ΚΕΚΡ-ΚΚΡ), με την ευκαιρία της επετείου των 90 χρόνων: «Με τον καιρό στην Κομσομόλ, όπως άλλωστε και στο Κόμμα, μεγάλωνε η απόσταση ανάμεσα στη φόρμα και στο περιεχόμενο(...). Ο προσανατολισμός από την ταξική πάλη σταδιακά αντικαταστάθηκε από την ειρηνική συνύπαρξη των κοινωνικών συστημάτων στη σφαίρα της ιδεολογίας, όπου σαφώς και δεν μπορεί να υπάρξει κανένας συμβιβασμός. Ετσι, δεν ήταν η Λενινιστική Κομσομόλ αυτή που διαπαιδαγώγησε όλους εκείνους τους παράγοντες που ετοίμασαν την αντεπαναστατική ανατροπή, κι οι οποίοι στα χρόνια της Κομσομόλ καλούσαν στο φωτεινό κομμουνιστικό μέλλον και τώρα με επιτυχία έχουν ενσωματωθεί στην καπιταλιστική πραγματικότητα». Και η ανακοίνωση του ΚΕΚΡ-ΚΚΡ καταλήγει: «Ολοι αυτοί γιορτάζουν τώρα τα 90 χρόνια από τη γέννηση του νεκρού, ενώ εμείς γιορτάζουμε τα 90 χρόνια της σκληρής πάλης της Ενωσης νεολαίας για τον κομμουνισμό. Οι γιορτές μας είναι διαφορετικές».