Οι σύντροφοι που κάνουν εργατικό ρεπορτάζ έχουν την πολυτέλεια να έρχονται καθημερινά σε επαφή με εργάτες κι εργάτριες που δίχως να είναι οι ίδιοι κομμουνιστές, λένε με απλά λόγια και πράττουν με χαμηλούς τόνους, όλα όσα, άλλοι τα συζητάμε και ψάχνουμε και ξαναψάχνουμε το πώς και το γιατί τους. Αυτή η πολύτιμη εμπειρία, που δείχνει απλά πώς διαμορφώνεται η ταξική συνείδηση, μέσα στην καθημερινότητα και τον περιορισμένο χώρο της εφημερίδας πολλές φορές «χάνεται». Την έχουμε ανάγκη, όμως. Και όσοι διαβάζουν κάθε μέρα «Ριζοσπάστη» και αυτοί που - κακώς - περιστασιακά ανοίγουν την εφημερίδα (γι' αυτούς τους δεύτερους, η επανάληψη σήμερα).
Πάμε γι' άλλα: Αυτός ο επάρατος κομμουνισμός δε φτάνει που δεν άφηνε τους ανθρώπους να φοράνε «μπλου τζιν» με 30 υπό το μηδέν, δεν τους άφηνε και να πεθάνουν.
Τώρα, ελεύθεροι οι Ουκρανοί, μπορούν να είναι η πρώτη χώρα στον κόσμο στη φυματίωση.
Οι κομμουνιστές, λέει, μάζευαν τα παιδιά απ' το δρόμο και τα έκαναν μουσικούς και επιστήμονες.
Τώρα τα παιδιά χαίρονται την ελευθερία τους πεθαίνοντας στο δρόμο.
Οι κομμουνιστές ανάγκαζαν τις γυναίκες να νιώθουν περήφανες που ήταν μάνες.
Τώρα οι γυναίκες επιτέλους μπορούν να πουλάνε ελεύθερα το κορμί τους χωρίς τη σκλαβιά της μάνας.
Αυτήν την ελευθερία δεν την άντεξαν ποτέ οι κομμουνιστές κι επιμένουν να αποκαλύπτουν πως αυτοί που μιλούν για γενοκτονία από τον Στάλιν δεν είναι άλλοι από τους γνωστούς συνεργάτες των ναζί, αργότερα πράκτορες των ΗΠΑ και διαχρονικοί υπερασπιστές της ατομικής ιδιοκτησίας. Τι περιμένεις, κομμουνιστές, μια ζωή θεωρίες συνωμοσίας.
Ασχετο: Για τις εξελίξεις στον κάμπο δε χρειάζονται πολλά σχόλια. Αρκεί να δεις ποιος στηρίζει ποιον για ποια αιτήματα και βγάζεις συμπέρασμα. Αν νομίζουν, όμως, ορισμένοι, ότι μπορούν τόσο εύκολα να αντικαταστήσουν τους ξεφτιλισμένους της ΠΑΣΕΓΕΣ με νέους αγροτοπατέρες που - δήθεν - δεν ξέρουν τίποτα για τη νέα ΚΑΠ, αλλά ξέρουν πολλά για τα μπικικίνια των ευρωπρογραμμάτων, όχι μόνο κάνουν λάθος, αλλά και πρέπει να ετοιμάζονται να γευτούν ζεστές σβουνιές...