Η χολέρα και η απόλυτη ένδεια σε κάθε τι απαραίτητο για την επιβίωση είναι τα μόνα που αφθονούν αυτή την περίοδο στη Ζιμπάμπουε. Ο αλλοτινός σιτοβολώνας της Αφρικής μοιάζει βουτηγμένος σε έναν κυκεώνα απόλυτης απελπισίας. Από κάθε άποψη, η χώρα έχει εισέλθει σε έναν πολιτικό φαύλο κύκλο, στον οποίο στροβιλίζονται οι συνεχείς ανταλλαγές κατηγοριών ανάμεσα στο κυβερνών κόμμα ZANU-PF του προέδρου Ρόμπερτ Μουγκάμπε και το υποτίθεται συμπολιτευόμενο (μετά τη συμφωνία της 15ης Σεπτέμβρη για το σχηματισμό εθνικής κυβέρνησης) «Κίνημα Δημοκρατικής Αλλαγής» του Μόργκαν Τσβανγκιράι.

Και οι δύο λένε πως έχουν λύσεις για να σώσουν το λαό της χώρας...

Ο πρόεδρος Μουγκάμπε αναζητεί τις λύσεις στις κρατικοποιήσεις χρυσωρυχείων, αδαμαντωρυχείων, ξένων τραπεζών και στη συνέχιση του διαβόητου προγράμματος αναδιανομής των τσιφλικιών της λευκής μειοψηφίας γαιοκτημόνων που εκδιώχθηκαν από τη χώρα πριν περίπου μία οκταετία. Θεωρεί ότι για την κρίση φταίει η Δύση, αφού πέρα απ' τις άμεσες οικονομικές κυρώσεις σε αξιωματούχους - κλειδιά της κυβέρνησής του έχει επιβληθεί στη Ζιμπάμπουε οικονομικός στραγγαλισμός άνευ προηγουμένου. Ετσι, ο Μουγκάμπε αποποιείται κάθε ευθύνη για το γεγονός πως η χώρα έχει γονατίσει απ' τα χρέη και τον τεράστιο υπερπληθωρισμό (τον περασμένο Ιούλη μετρήθηκε γύρω στο 231.000.000%!). Κατηγορεί τις ΗΠΑ ότι μεταξύ άλλων έχουν επιβάλει στο ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα την αντιμετώπιση της Ζιμπάμπουε σαν κράτους - «παρία» ως αντίποινα για την αναδιανομή της καλλιεργήσιμης γης από τη μειοψηφία των λευκών γαιοκτημόνων σε βετεράνους του πολέμου της ανεξαρτησίας και φτωχούς ακτήμονες (δίχως αντικειμενικά κριτήρια και προγραμματισμό είναι η πικρή αλήθεια...).

Απ' την άλλη, ο Μόργκαν Τσβανγκιράι αναζητεί τις λύσεις στον καπιταλισμό και στο ευαγγέλιο της «ελεύθερης αγοράς», θεωρώντας ότι μπορεί να στηριχτεί, το πρώτο τουλάχιστον διάστημα, σε μελλοντικές «επενδύσεις» από ΗΠΑ, Βρετανία, ΕΕ. Εχει επιδοθεί εδώ και μήνες σε ένα μαραθώνιο περιοδειών τόσο σε χώρες της Ευρώπης, όσο και σε χώρες της Αφρικής. Μέχρι σήμερα έχει καταφέρει να κερδίσει τη συμπάθεια όλων, όχι τόσο γιατί είναι χαρισματικός ή λόγω του αποτελεσματικού σχεδίου δράσης, αλλά γιατί οι συνομιλητές του δε διακρίνουν εναλλακτική περίπτωση...

Στο μεταξύ ο καιρός περνάει, καθώς οι δύο Ζιμπαμπουέζοι ηγέτες - με ρηματικά αντιδιαμετρικές προτάσεις για τη νομή της εξουσίας - αδυνατούν να τιμήσουν τη συμφωνία που υπέγραψαν το Σεπτέμβρη. Δεν μπορούν να μοιραστούν ούτε καν τα υπουργεία. Οπως το υπουργείο Οικονομικών (κανείς δεν το θέλει λόγω της οικονομικής κατάρρευσης...) και το υπουργείο Εσωτερικών και Δημόσιας Τάξης (το θέλουν όλοι γιατί έτσι θεωρούν πως θα μπορούν να εξασφαλίσουν την εξουσία)...

Από τις ταραγμένες εκλογές του περασμένου Μάρτη, που στιγματίστηκαν με αιματηρά επεισόδια και κατηγορίες νοθείας, μέχρι σήμερα η κατάσταση στη Ζιμπάμπουε επιδεινώνεται καθημερινά.

Η κρίση που έχει γιγαντωθεί και με την επιδημία της χολέρας ανάγκασε (ή έδωσε την ευκαιρία;) την κυβέρνηση Μουγκάμπε να επικαλεστεί την περασμένη Πέμπτη κατάσταση εκτάκτου ανάγκης ζητώντας έτσι τη βοήθεια του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) και της Διεθνούς Επιτροπής Ερυθρού Σταυρού. Οργανισμοί που υποτίμησαν (σκοπίμως;) την κρίση και ολιγώρησαν στη χορήγηση βοήθειας, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες Ζιμπαμπουέζοι κινδυνεύουν άμεσα από λιμοκτονία. Είναι γεγονός ότι πέρα από το καθαρό πόσιμο νερό, έχουν στερέψει από καιρό τα τρόφιμα, τα φάρμακα, ο ιατρικός εξοπλισμός, τα ανταλλακτικά πάσης φύσεως, βασικά καταναλωτικά αγαθά, ακόμη και το ξένο συνάλλαγμα...

Στη Χαράρε είναι «ανοιχτά» μόλις δύο νοσοκομεία, αλλά και αυτά αδυνατούν να εξυπηρετήσουν ακόμη και τις πιο απλές περιπτώσεις ασθενειών. Οι γιατροί και οι νοσηλευτές είναι επί μήνες απλήρωτοι. Δεν υπάρχουν φάρμακα. Ούτε ιατροφαρμακευτικό υλικό και εξοπλισμός. Ούτε καν επίδεσμοι! Πόσο μάλλον καθαρό, τρεχούμενο νερό ή ηλεκτρικό ρεύμα...

Παράλληλα, το αδηφάγο τέρας του υπερπληθωρισμού και το σταμάτημα όλων των εισαγωγών έχουν εξαλείψει από τις κρατικές αποθήκες της εταιρείας ύδρευσης ακόμη και το χλώριο ή φάρμακα για τον καθαρισμό του νερού. Αυτό είχε ως άμεση συνέπεια να σταματήσει, την περασμένη βδομάδα, η υδροδότηση στην πρωτεύουσα Χαράρε. Σε άλλες μικρότερες πόλεις και χωριά της χώρας το δίκτυο υδροδότησης και αποχέτευσης έχει καταρρεύσει πολλούς μήνες πριν. Ετσι, κάθε τόσο, «σιντριβάνια» από σπασμένους αγωγούς οχετών πλημμυρίζουν τους δρόμους και τα σπίτια κατοικημένων περιοχών... Η ζοφερή εικόνα στον τομέα της υγιεινής και της καθαριότητας στις αστικές περιοχές συμπληρώνεται από βουνά απορριμμάτων. «Λογικό» εάν σκεφθεί κανείς πως οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα είναι απλήρωτοι επί μήνες ή όταν πληρώνονται με εκατοντάδες εκατομμύρια ζιμπαμπουέζικα δολάρια το μήνα αδυνατούν να αγοράσουν μ' αυτό το μισθό (λόγω υπερπληθωρισμού) ακόμη και ένα εισιτήριο λεωφορείου!

Η κατάσταση είναι τόσο δραματική ώστε έχει ήδη αναφερθεί πως αρκετοί Ζιμπαμπουέζοι, κυρίως στην περιφέρεια της χώρας, σκάβουν κυριολεκτικά το χώμα είτε για να τραφούν ...με ρίζες είτε για να δημιουργήσουν αυτοσχέδια πηγάδια ώστε να εξασφαλίσουν το νερό της ημέρας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι περίπου 4 από τα 14 εκατ. του γενικού πληθυσμού έχουν την τελευταία τριετία μεταναστεύσει στις γειτονικές χώρες (Νότια Αφρική, Μποτσουάνα, Ζάμπια, Μοζαμβίκη) μπας και επιβιώσουν. Απ' αυτούς δεκάδες χιλιάδες εγκατέλειψαν τη Ζιμπάμπουε μόνον τις τελευταίες βδομάδες για να γλιτώσουν από την επιδημίαχολέρας που επισήμως έχει στερήσει (από τον περασμένο Αύγουστο) τη ζωή σε τουλάχιστον 560 ανθρώπους και έχει αρρωστήσει περίπου 12.000 άλλους. Ανεπισήμως, οι νεκροί από τη χολέρα ξεπερνούν τουλάχιστον τους 4.000...

Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει την κατάληξη της σημερινής κατάστασης. Ωστόσο, δε θα πρέπει να αποκλείονται ακόμη και οι πολιτικο-στρατιωτικές παρ(επ)εμβάσεις γειτονικών νοτιοαφρικανικών χωρών ή ακόμη και αυτής της Αφρικανικής Ενωσης, αφού ολοένα και περισσότεροι προτιμούν να ρίχνουν, βολικά, τα βάρη της κρίσης στον πρόεδρο Μουγκάμπε. Είναι χαρακτηριστική η στάση που επέδειξε την περασμένη Πέμπτη, ο Ράιλα Οντίνγκα, πρωθυπουργός της Κένυας. Μιας χώρας που έζησε παρόμοια κρίση με τις πολυτάραχες εκλογές στα τέλη του 2007 και τίμημα χιλιάδες νεκρούς... Ο Οντίνγκα κήρυξε νεκρή τη συμφωνία που υπέγραψαν τον περασμένο Σεπτέμβρη οι Μουγκάμπε -Τσβανγκιράι, λέγοντας πως «είναι ώρα οι Αφρικανοί ηγέτες να κατανοήσουν πως η συμφωνία για το μοίρασμα της εξουσίας στη Ζιμπάμπουε είναι νεκρή...» και πως «δε θα πρέπει να συνεργαστούν με ένα δικτάτορα (σ.σ. υπονόησε το Μουγκάμπε) που δεν πιστεύει πραγματικά στο διαμοιρασμό της εξουσίας...».