Associated Press

Οι εργαζόμενοι της Γαλλίας όλο και πιο συχνά βγαίνουν στο δρόμο. Στιγμιότυπο από πρόσφατη απεργία - κινητοποίηση στη Μασσαλία

Ο Εμμανουέλ Ντανγκ Τραν μιλά στο «Ρ», λίγες μέρες πριν το 34ο Συνέδριο του Γαλλικού ΚΚ που αρχίζει τις τετραήμερες εργασίες του την Πέμπτη 11 Δεκέμβρη, για το κείμενο - πρόταση υπό τον τίτλο «Να υπάρξει και να ενισχυθεί το Γαλλικό ΚΚ, απαίτηση των καιρών μας», το οποίο συντάχθηκε και κυκλοφόρησε από το 15ο διαμέρισμα και υιοθετήθηκε και από πολλές άλλες κομματικές οργανώσεις ανά τη χώρα, συγκεντρώνοντας το 25% των ψήφων των μελών του κόμματος κατά την προσυνεδριακή διαδικασία απέναντι στην εισήγηση της απερχόμενης ηγεσίας.

-- Τις επόμενες μέρες, διεξάγεται το συνέδριο του κόμματός σας. Ποιο είναι το κεντρικό σύνθημα του συνεδρίου και ο στόχος που τίθεται από την ηγεσία του κόμματος;

-- Το 34ο Συνέδριο του κόμματός μας πραγματοποιείται μετά από τρία χρόνια διαρκούς αποδυνάμωσης της επιρροής του. Μιας αποδυνάμωσης, χωρίς προηγούμενο, τόσο στις εκλογικές αναμετρήσεις (η Μαρί Ζορζ Μπιφέ, εθνική γραμματέας, συγκέντρωσε μόλις το 1,9% στις τελευταίες προεδρικές του 2007) όσο και ως προς τις οργανωμένες του δυνάμεις. Η ίδια η ύπαρξη του κόμματος αλλά και η ίδια του η φύση τίθεται υπό αμφισβήτηση.

Η απερχόμενη ηγεσία εκτιμά ότι η υποχώρηση αυτή είναι συνέπεια μιας «παγκόσμιας κρίσης του κομμουνισμού». Θεωρεί ότι είναι απόρροια της μη προσαρμογής της μορφής και της θεωρίας των ιστορικών κομμουνιστικών κομμάτων σ' έναν «καινούριο κόσμο». Θέτει, λοιπόν, στην ημερήσια διάταξη του συνεδρίου τη συνέχιση των «αλλαγών» του Κόμματος, που έχουν αρχίσει εδώ και αρκετά συνέδρια και συγκεκριμένα από το 30ό το 2000. Αυτές οι «αλλαγές» θα μπορούσαν να οδηγήσουν ακόμη και σε μια πλήρη «μεταμόρφωση» του Κόμματος.

Η σημερινή ηγεσία θέλει να οδηγήσει το Κόμμα σε νέες ιδεολογικές αποκηρύξεις και σε μια πολιτική ανασύνθεση, συνεχίζοντας ουσιαστικά την εξάλειψη αυτού που εκπροσωπεί ως μοναδικό κόμμα των μαζών και της εργατικής τάξης στην ιστορία της χώρας μας.Το Κόμμα της Ευρωπαϊκής αριστεράς (ΚΕΑ) και το γερμανικό κόμμα «Αριστερά» (Linke) είναι τα πρότυπα της απερχόμενης ηγεσίας του Κόμματός μας.

Και παρά το γεγονός ότι δεν έχει γίνει το συνέδριο και δεν έχει αποφασιστεί η θέση του απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ενωση, η απερχόμενη ηγεσία αποφάσισε να προχωρήσει σε μια συμμαχία ενόψει των ευρω-εκλογών του Ιούνη, με ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Ενα κόμμα που δημιουργήθηκε υπό την επωνυμία «Κόμμα της Αριστεράς» μόλις πριν από λίγες μέρες από ορισμένα ηγετικά στελέχη του Σοσιαλιστικού Κόμματος που αποχώρησαν από τους Σοσιαλιστές.

-- Ο τομέας του 15ου διαμερίσματος του Παρισιού ανέλαβε την πρωτοβουλία να κυκλοφορήσει ένα κείμενο όπου εκφράζονται διαφορετικές απόψεις ως προς τις στρατηγικές επιλογές που γίνονται από την ηγεσία του κόμματος. Το κείμενο αυτό εγκρίθηκε, στις προκαταρκτικές του συνεδρίου, διαδικασίες από το 25% των μελών του κόμματος. Ποιο είναι το ακριβές περιεχόμενό του;

-- Δεν είμαστε μόνοι μας! Ο τομέας μας είναι μέρος αυτών που είχαν την πρωτοβουλία για το κείμενο με τον τίτλο «Να υπάρχει και να ενισχυθεί το Γαλλικό ΚΚ, είναι απαίτηση των καιρών μας». Αλλά το κείμενο αυτό είναι αποτέλεσμα συλλογικής δουλειάς με άλλες οργανώσεις του Γαλλικού ΚΚ που, επίσης, είχαν αντιταχθεί στη γραμμή της ηγεσίας.

Η ανάγκη να διατηρηθεί και να αναπτυχθεί το κόμμα μας βρίσκεται στον πυρήνα αυτού του κειμένου. Προφανώς, δεν πρόκειται για μια ανάγκη να κρατήσουμε απλώς το όνομα «Γαλλικό ΚΚ» συνεχίζοντας να το αφήνουμε κενό ουσίας, όπως επιδιώκουν ορισμένες ομάδες της απερχόμενης ηγεσίας. Το κείμενό μας θέτει την αναγκαιότητα να έρθουμε σε ρήξη με τη στρατηγική που ακολουθήθηκε από τις αρχές του '90 μέχρι σήμερα, της οποίας τον απολογισμό οφείλουμε να κάνουμε χωρίς φιλοφρονήσεις και όμορφα λόγια.

Θεωρούμε ότι αυτή η στρατηγική είναι υπεύθυνη για την υποχώρηση του Κόμματος, τόσο στις εκλογικές μάχες όσο και στο κοινωνικό κίνημα. Για εμάς, η ρήξη θα έρθει μέσα από την επιστροφή στην ταξική μαρξιστική ανάλυση της οικονομίας και της γαλλικής κοινωνίας και μέσα από την επιστροφή στην αντίληψη για ένα κόμμα της πάλης.

Η πολιτική προοπτική που οφείλει να έχει το Γαλλικό ΚΚ δεν μπορεί να είναι απλώς μια νίκη της Αριστεράς στις εκλογές του 2012. Αυτή θα πρέπει να περνά από την υποχρέωση σε άμεση ήττα της πολιτικής που υπηρετεί το κεφάλαιο. Οι λαϊκές κινητοποιήσεις είναι πολύ ισχυρές στη χώρα μας και λαμβάνουν ολοένα και περισσότερο χαρακτήρα γενικού ενδιαφέροντος, για το δημόσιο τομέα, για το δικαίωμα στην εργασία, για την κοινωνική ασφάλιση, για την υπεράσπιση του βιομηχανικού τομέα...

Με την οικονομική κρίση, η κυρίαρχη ιδεολογία αποδυναμώθηκε. Είναι περισσότερο αναγκαίο από ποτέ άλλοτε, το Γαλλικό ΚΚ να ξαναβρεί το δρόμο των αγώνων και να αποκτήσει επαναστατική προοπτική αντί να συνεχίσει να μεταμορφώνεται σε θεσμικό κόμμα «όπως όλα τα άλλα».

Πιο συγκεκριμένα, το κόμμα μας πρέπει να έρθει σε ρήξη με τη στρατηγική των συμμαχιών κορυφής και της ευθυγράμμισης πίσω από το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Η συμμετοχή σε μια κυβέρνηση «της Αριστεράς» ανάμεσα στο 1997 και στο 2000, η οποία υπηρέτησε πιστά τα συμφέροντα της εργοδοσίας, είναι μία από τις κύριες αιτίες της απώλειας της αξιοπιστίας μας.

Το κόμμα μας πρέπει να ανακαλύψει εκ νέου ένα πρόγραμμα ρήξης με τον καπιταλισμό, προτάσσοντας κυρίως την αναγκαιότητα κοινωνικής ιδιοκτησίας των βασικών μέσων παραγωγής και το πέρασμα κομβικών τομέων στα χέρια του κράτους. Πρέπει ν' απαλλαγεί από τη λογική της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Η ΕΕ ήταν εξαρχής ένα καπιταλιστικό σχέδιο, αντίθετο με την ανάπτυξη της αμφίδρομης συνεργασίας προς όφελος των λαών, της συνεργασίας που θέλουμε. Το κόμμα μας δεν πρέπει να δεχτεί και πολύ περισσότερο να προωθεί την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, όπως το πράττουν ορισμένα ηγετικά στελέχη του σήμερα, αλλά να την αντιπαλεύει, να βοηθά το λαό μας ν' αρνηθεί τις συμφωνίες και τις ευρωπαϊκές κατευθύνσεις - οδηγίες. Η νίκη του «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα του 2005 για την ευρωπαϊκή συνταγματική συνθήκη, αρχικά στη Γαλλία και μετά στην Ολλανδία, και πολύ αργότερα στην Ιρλανδία, έδειξε τις δυνατότητες αντίστασης των λαών, σε μια διεθνιστική προοπτική.

Σε διεθνές επίπεδο, το κείμενό μας ζητά να επανεξεταστεί η συμμετοχή του Γαλλικού ΚΚ στο ΚΕΑ και να ενισχυθεί η συνεργασία μας με κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα σε ολόκληρο τον κόσμο. Η συνάντηση στο Σάο Πάολο μεταξύ 21 - 23 Νοέμβρη (10η συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων) αποσιωπήθηκε εντελώς από την εφημερίδα μας, την Humanite. Προτείνουμε να ξεκινήσει καμπάνια για την έξοδο της Γαλλίας από το ΝΑΤΟ και για την άμεση αποχώρηση των γαλλικών στρατευμάτων από το Αφγανιστάν. Ζητάμε να δοθεί νέα ώθηση στη διεθνιστική αλληλεγγύη, κατ' αρχάς απέναντι στην Κούβα.

Μεγάλο μέρος του κειμένου μας αφορά στην οργάνωση του Γαλλικού ΚΚ. Πιο συγκεκριμένα, ζητάμε να αναδομηθούν οι οργανώσεις βάσης των συνοικιών και των επιχειρήσεων με σαφή προσανατολισμό τον αγώνα, να ξαναγίνουν ο τόπος κυριαρχίας των κομμουνιστών μέσα στο Κόμμα.

Συνολικά, το κείμενό μας εναντιώνεται με συνέπεια και συνέχεια στις στρατηγικές επιλογές που έχουν γίνει από τα συνέδρια των αρχών της δεκαετίας του '90 και τις οποίες η απερχόμενη ηγεσία θέλει να προωθήσει περαιτέρω. Ενας μεγάλος αριθμός συντρόφων δεν ψήφισαν το κείμενό μας, κυρίως από φόβο μήπως αναδείξουν ένα νέο διχασμό στους κόλπους ενός, ήδη αποδυναμωμένου, κόμματος, αλλά συμμερίζονται, σε γενικές γραμμές, τις απόψεις μας.

-- Ποια πιστεύετε ότι θα είναι η αντίδραση των συμμετεχόντων στο συνέδριο;

-- Η απερχόμενη ηγεσία βρίσκεται, επί της ουσίας, σε πολύ δύσκολη θέση. Ακόμη και αν οι αντιπρόσωποι στο συνέδριο δεν αντανακλούν πλήρως όσα εκφράστηκαν μέσα στο Κόμμα (κατά τη διαδικασία που προηγήθηκε), θα είναι δύσκολο να μην ληφθούν όλα αυτά υπόψη.

Η πρόταση της ηγεσίας, που εσκεμμένα είναι θολή και συγκεχυμένη, αποφεύγοντας κάθε απολογισμό, δε συγκέντρωσε παρά 22.000 ψήφους από τις 134.000 των μελών, που συμμετείχαν στις προσυνεδριακές διαδικασίες. Η ηγεσία δεν έχει τη νομιμότητα να συνεχίσει τη «μεταμόρφωση» του Κόμματος. Για πρώτη φορά, τα εναλλακτικά κείμενα που κυκλοφόρησαν συγκέντρωσαν το 40% (δηλαδή 15.000 ψήφους) της προτίμησης των μελών που συμμετείχαν στις προσυνεδριακές διαδικασίες.

Εκτός από το δικό μας κείμενο, ένα ακόμη που δείχνει ν' αντιτίθεται στη γραμμή της ηγεσίας, κατατέθηκε από τα μέλη ενός τροτσκιστικού ρεύματος (ομάδας), άγνωστης μέχρι εκείνη τη στιγμή στα υπόλοιπα μέλη. Υποστηρίχτηκε από την ηγεσία, και χρησιμοποιήθηκε για να διασπάσει την ανοδική πορεία των δικών μας προτάσεων.

Η δική μας πρόταση συζητήθηκε από δεκάδες οργανώσεις του Κόμματος, τομείς, πυρήνες, ομοσπονδίες σε όλη τη χώρα. Είναι η πρώτη φορά που η αμφισβήτηση της στρατηγικής εξαφάνισης του Γαλλικού ΚΚ έφτασε τόσο πλατιά, σε τόσες μάχιμες οργανώσεις βάσης. Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας αντανακλά μια μεγάλη κινητοποίηση των κομμουνιστών σε περισσότερες από 50 πόλεις και διαμερίσματα.Το κείμενό μας υιοθετήθηκε στις δύο μεγαλύτερες ομοσπονδίες, στο Βορρά και στο Πα ντε Καλέ (Nord, Pas de Calais), που είναι και αυτές που απαρτίζονται κατά κύριο λόγο από εργάτες.

Αυτή η άποψη λοιπόν δεν μπορεί ν' απουσιάζει από το συνέδριο. Η απερχόμενη ηγεσία, ολοένα και περισσότερο διχασμένη από εσωτερικές διαμάχες, δε θα μπορέσει να προωθήσει τις «αλλαγές» μέχρι του σημείου που θα ήθελε. Η θεμελιώδης αμφισβήτηση που εκφράζουμε μαζί με τους συντρόφους από όλη τη Γαλλία, μπορεί να γίνει ορατή στο συνέδριο και να χρησιμεύσει ως σημείο αναφοράς για χιλιάδες απομονωμένους συντρόφους, των οποίων οι οργανώσεις βάσης δε λειτουργούν πια, για να δώσουν ζωή στην κομμουνιστική δραστηριότητα, να δώσουν ζωή στο Κόμμα, λίγο πολύ σ' όλη τη χώρα. Αυτό είναι το πιο σημαντικό ζήτημα για το μέλλον.