Το χαρτί της «τρομοκρατίας» και της πολιτικής αστάθειας, των σεναρίων πραξικοπήματος, «παίζει» όλο και περισσότερο το τελευταίο διάστημα η τουρκική κυβέρνηση του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, προβάλλοντας τις «επιτυχίες» της αστυνομίας αναφορικά με την παραστρατιωτική - εθνικιστική οργάνωση της «Εργκένεγκον», που σύμφωνα με τις κατηγορίες σχεδίαζε την ανατροπή της κυβέρνησης. Πέρα από το πρώτο κύμα συλλήψεων τον προηγούμενο χρόνο, που έφερε 80 περίπου ανθρώπους στο εδώλιο του κατηγορουμένου, στη δίκη που εξελίσσεται σήμερα, την περασμένη βδομάδα είχαμε νέες συλλήψεις κυρίως στρατιωτικών, εκ των οποίων οι τρεις εν ενεργεία αξιωματικοί και όλοι υπέρμαχοι του λεγόμενου «κεμαλικού καθεστώτος».

Οι συλλήψεις αυτές πραγματοποιήθηκαν με το επιχείρημα της αποκάλυψης από την τουρκική αστυνομία, γιάφκας της «Εργκένεγκον», με ευρήματα ένα σχεδιάγραμμα περιοχής κοντά στην Αγκυρα, στο οποίο και ανακαλύφθηκαν εκτοξευτές ρουκετών, εκρηκτικές ύλες, 10 χειροβομβίδες και πυρομαχικά, ενώ στο σπίτι άλλου συλληφθέντος βρέθηκαν εννιά περίστροφα.

Ωστόσο κατά παράδοση η Τουρκία και οι εκάστοτε κυβερνήσεις της, χρησιμοποιούσαν την «τρομοκρατία», τον εθνικισμό και τις παρακρατικές - παραστρατιωτικές οργανώσεις κατά περίσταση, ως ένα μέσο ισχυροποίησης της θέσης της, αποπροσανατολισμού, εκφοβισμού και διατήρησης εντός των επιθυμητών πλαισίων κάθε φορά των λαϊκών αντιδράσεων.

Χαρακτηριστική είναι η σημερινή κατάσταση την οποία προσπαθεί να διαχειριστεί η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, καθώς η Τουρκία εισέρχεται στη δίνη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, ενμέσω των ενταξιακών της «μεταρρυθμίσεων», που έχει δεσμευτεί στην ΕΕ. Μεταρρυθμίσεις που προβλέπουν ραγδαίες ιδιωτικοποιήσεις και δραστικές περικοπές των κοινωνικών παροχών, ενώ η πραγματική ανεργία ανέρχεται άνω του 25% του ενεργού πληθυσμού, ενώ οι απεργιακές κινητοποιήσεις, που σπάνια βλέπουν το φως της δημοσιότητας, αποτελούν καθημερινή πραγματικότητα.

Οπως τονίζεται και από το ΚΚ Τουρκίας, η «Εργκένεγκον», που υποτίθεται ότι εξαρθρώθηκε, διαθέτει στελέχη τα οποία συνεχίζουν τη δράση τους, ενώ όλος ο σχεδιασμός της άρχουσας τάξης εντάσσει τη χώρα στα ευρύτερα σχέδια των ιμπεριαλιστών και ιδιαίτερα των ΗΠΑ για τη δημιουργία της νέας «Ευρείας Μέσης Ανατολής» που περιλαμβάνει από την Τουρκία και το Ισραήλ, την Παλαιστίνη ως το Αφγανιστάν, το Πακιστάν και το Ιράν.

Αυτό που φαίνεται να είναι σε αντιπαράθεση στην Τουρκία, το ισλαμιστικό στοιχείο και ο στρατός (Κεμαλική πτέρυγα), δεν είναι τίποτε άλλο παρά οι διαφορετικές τακτικές μερίδων της αστικής τάξης, που όμως ενιαία θέλει να τρομοκρατήσει, να αποπροσανατολίσει και τελικά να αφοπλίσει το λαϊκό κίνημα. Ενα κίνημα που παρά τα χτυπήματα που έχει δεχτεί, αντιστέκεται και δυναμώνει.