Κατεβαίνοντας από τα Γρεβενά προς τα Τρίκαλα συναντάς χωράφια με ακακίες. Είναι οι περίφημες «σύγχρονες καλλιέργειες». Πριν είχανε στάρι. Στον κάμπο κάτι «νέοι αγρότες» ήθελαν να πιστέψουν πως η ΕΕ είναι ένα φιλανθρωπικό ταμείο που αποστολή του έχει να τους στηρίζει. Τώρα ψάχνουν νέα δάνεια για να ξεχρεώσουν τα προηγούμενα. Αργά ή γρήγορα όλα τα παραμύθια τελειώνουν. Μένει μόνο η οικονομία. Κι αυτή η οικονομία είναι καπιταλιστική. Αρα χωράει λίγους, όλο και λιγότερους στα ψηλά τα δώματα.

Οι καπιταλιστές, απ' την πλευρά τους και με τον τρόπο τους, διδάσκουν τι σημαίνει ταξικό συμφέρον. Με μια καταπληκτική ομοφωνία γαλάζιοι και πράσινοι αρθρογράφοι χτες βαρούσανε καμπάνες για έναν δήθεν πακτωλό παροχών, που ανακοινώνονται από την κυβέρνηση απερίσκεπτα. Γνωρίζουν ότι και τα διπλά να πάρουν οι αγρότες πάλι από κάτω θα είναι. Γνωρίζουν ότι οι αποζημιώσεις του ΕΛΓΑ, είναι αυτές που έτσι κι αλλιώς πρέπει να πάρουν οι αγρότες. Οπως γνωρίζουν πως καμιά αναπλήρωση στο εισόδημα του αγρότη δεν προκύπτει, ενώ δε λύνεται και το κρίσιμο: οι κατώτερες εγγυημένες τιμές, μείωση του κόστους παραγωγής.

Γράφουν όμως «σεντόνια» περί παροχών, τα δένουν με την κρίση για να καλλιεργήσουν κλίμα. Ηδη μιλούν για «κοινωνική ενότητα» όπως έχουν μιλήσει και για πολιτική συναίνεση. Γιατί η κατάσταση για τα καπιταλιστικά κέρδη πράγματι δεν είναι καλή καθώς ο ανταγωνισμός αυξάνει κι όλο και περισσότεροι πετιούνται στη θάλασσα. Στην Αγγλία ανακοίνωσαν επίσημα ύφεση, στην Ισλανδία πήραν με τα γιαούρτια τον πρωθυπουργό, ενώ και στα καμάρια της καπιταλιστικής παλινόρθωσης στη Βαλτική, τα πράγματα αγριεύουν.

Τι είναι αυτό που θέλουν να προλάβουν οι αστοί; Τη συνείδηση που μπορεί να διαμορφώνεται όταν ο κόσμος βρίσκεται σε αγωνιστική κινητοποίηση. Με την κρίση μπορούν να ξεμπερδέψουν, δεν είναι η πρώτη, ούτε η τελευταία. Εκεί που έχουν πρόβλημα είναι όταν διαμορφώνεται κοινωνική και πολιτική συνείδηση αμφισβήτησης της ίδιας της ικανότητας του συστήματος να γιατρεύει την αρρώστια του.

Εδώ κι ο ρόλος διαφόρων βαλβίδων εκτόνωσης, όπως τα «κομπιουτεράκια» που όπως χτες περιόριζαν το θέμα στα «ψίχουλα», έτσι αύριο θα μετρήσουν «μια καλή συμφωνία». `Η, οι άλλοι που βλέπουν «μέτρα ασπιρίνες» για να πλασάρουν εαυτόν ως λύση κυβερνητική, την ίδια ακριβώς ώρα που διακηρύσσουν πως μια άλλη ΚΑΠ - ο νεκροθάφτης δηλαδή των αγροτών - θα είναι καλύτερη.

Τα «τρακτέρ» όχι μόνο δεν πρέπει να μείνουν μόνα τους στον κάμπο, αλλά και να αποκτήσουν σήμανση. Καθαρή, αγωνιστική, αντιμονοπωλιακή. Εδώ κι ο ρόλος του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, που προσπαθούν να εμποδίσουν όσοι ήδη παζαρεύουν τα «ψίχουλα» κάτω απ' το τραπέζι. Οπως ο κάμπος δεν μπορεί να γεμίσει ακακίες, έτσι και οι αγρότες πρέπει να παράγουν αυτό που είναι χρήσιμο στην κοινωνία κι όχι στον καπιταλιστή.

Διά ταύτα: όλα κρίνονται στον προσανατολισμό του κινήματος.

Λεπτομέρεια: Η κατάργηση της θητείας σε αεροπορία - ναυτικό δε σημαίνει τίποτα λιγότερο από αύξηση του μισθοφορικού στρατού. Συμβαίνει ήδη με τους 5ετείς που γίνονται μόνιμοι μετά. Και ήδη το ναυτικό έχει μόνο μόνιμους στα πλοία. Σημαίνει διπλάσιο κόσμο σε μισθωτή σχέση με τον πυρήνα του αστικού κράτους, έτοιμο να «εκδράμει» όπου η αστική τάξη τον καλεί.

Ασχετο: είναι κάτι φορές που είναι ομορφότερο να αφήνεις το γάμο και να πηγαίνεις στα πουρνάρια. Καλά τα μαζέματα στην πόλη στα Σάββατα της ανάπαυλας, ακόμα καλύτερα στα μπλόκα με μπατζίνα και τσίπουρο. Κι ας την Πανδώρα να ψάχνει ψυχίατρο. Τον χρειάζεται...