Αρκετές φορές στο παρελθόν, η ηγεσία του ΣΥΝ έχει κατηγορήσει το ΚΚΕ, για την άρνηση του τελευταίου να συμπορευτεί και να συμπαραταχτεί μαζί του. Κι αυτό, παρ' ότι την ίδια στιγμή, γνώριζε και γνωρίζει πολύ καλά, ότι οι μεταξύ των δύο κομμάτων πολιτικές διαφορές ήταν και είναι πολλές και σοβαρές και, πάντως, καθιστούσαν και καθιστούν αδύνατη την οποιαδήποτε ευρύτερη συνεργασία. Προφανώς, οι προαναφερόμενες κατηγορίες είχαν δημαγωγικό χαρακτήρα και εξυπηρετούσαν μικροκομματικές σκοπιμότητες της ηγεσίας του ΣΥΝ, κυρίως, την καλλιέργεια σύγχυσης και αποπροσανατολισμού λαϊκών δυνάμεων, με αριστερό και προοδευτικό προσανατολισμό, που βρίσκονται στην επιρροή του κόμματος αυτού.

Σημειώνουμε τα παραπάνω, επειδή στην τελευταία Πολιτική Απόφαση της ΚΠΕ του ΣΥΝ, που δημοσιεύεται στη χτεσινή «Αυγή», συμπεριλαμβάνονται και τα εξής: «Η ανάκαμψη της Αριστεράς και ενίσχυση του ρόλου της στην πολιτική ζωή της χώρας, συνδέεται άρρηκτα και με την απόκρουση της αναχρονιστικής και δογματικής πολιτικής του ΚΚΕ. Η πολιτική αυτή με χαρακτηριστικές εκφράσεις το τελευταίο διάστημα στα θέματα της εκκλησίας, του συνδικαλιστικού κινήματος, τις εξελίξεις στη Γιουγκοσλαβία, οδηγεί στην περιθωριοποίηση σημαντικές λαϊκές δυνάμεις και αναδεικνύει την ανάγκη για μια ουσιαστική και σε βάθος αντιπαράθεση και αντιμετώπισή της...».

Και το μεν ΚΚΕ, βέβαια, δεν είχε ποτέ αυταπάτες, για τον προσανατολισμό και το περιεχόμενο της πολιτικής της ηγεσίας του ΣΥΝ. Οσοι είχαν, όμως, ας διαβάσουν με προσοχή το προαναφερόμενο απόσπασμα και ας πράξουν ανάλογα...