Λόγω του έντονου ανταγωνισμού στις διεθνείς αγορές, συνέπεια της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης και της δικτατορικής επιβολής του παγκόσμιου κεφαλαίου για μείωση του κόστους εργασίας (ελαστικές εργασιακές σχέσεις), καθώς και της αλματώδους ανάπτυξης της αυτοματοποίησης, που αντί να απελευθερώσει τον άνθρωπο από την εργασία, όπως θα γινόταν σε μια σχεδιαζόμενη οικονομία, λειτουργεί ως μέσο παραγκώνισής του από την παραγωγική διαδικασία και μέσο εκβιασμού του σε ξεπερασμένους εργασιακούς κανόνες, οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι οι αντικειμενικές συνθήκες για το πέρασμα στο σοσιαλισμό γίνονται εντονότερες με γεωμετρική πρόοδο. Παρ' όλη λοιπόν τη συνειδησιακή φθορά που έχει υποστεί ο μέσος εργαζόμενος στις χώρες του πρώτου κόσμου, πολύ γρήγορα θα υπάρξουν κοινωνικές εκρήξεις. Η ανάπτυξη της τεχνολογίας είναι ένα ισχυρό όπλο στα χέρια της αστικής τάξης, με τη χρήση της μπορεί επιπλέον να διαμορφώνει τις συνειδήσεις. Μπορούμε όμως και εμείς να χρησιμοποιήσουμε αυτό το όπλο της ενάντιά της, να κάνουμε πιο εύκολες τις επαφές με άλλους συντρόφους στα πέρατα του κόσμου, να διυλίζουμε τις πληροφορίες που μας σερβίρουν, δημιουργώντας παράλληλα δίκτυα ανταλλαγής πληροφοριών.

Ας μην ξεχνάμε ότι αυτή η ανάπτυξη της τεχνολογίας, λόγω της μεγάλης μείωσης των θέσεων εργασίας, είτε καταργώντας κάποιες ειδικότητες είτε λόγω της αύξησης της παραγωγής, στέλνει ένα μέρος της εργατικής τάξης στην ανεργία, στο περιθώριο. Αυτό το κομμάτι έχει ένα μεγάλο μειονέκτημα, δεν υπόκειται άμεσα στις εργασιακές σχέσεις, κινδυνεύοντας να χάσει την ταξική του συνείδηση, το φαινόμενο αυτό είναι πιο έντονο σε ανέργους χωρίς εργασιακό παρελθόν, αυτό το κομμάτι λοιπόν πρέπει να το βοηθήσουμε να μην αλλοτριωθεί.

Αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν τη θέση τους στα μέσα παραγωγής, για να μπορέσουν να απελευθερωθούν. Ενα ισχυρό όπλο γι' αυτές τις διεργασίες είναι η συνεχής μαρξιστική - λενινιστική μόρφωση των μελών του Κόμματος, έτσι ώστε να μπορούν πιο άμεσα να θέσουν ως σκοπό τη συνολική αμφισβήτηση του συστήματος.

Μεγάλος σύμμαχος είναι ο «Ριζοσπάστης». Δεν είμαι σε θέση να ξέρω πόσα μέλη έχει το ΚΚΕ, πάντως σίγουρα το κάθε μέλος θα μπορούσε να ενημερώνεται συνεχώς από το «Ριζοσπάστη», καθώς και να βρει τουλάχιστον ένα άτομο που θα μπορούσε να φέρει σε επαφή με την αλήθεια διαμέσου αυτού, έτσι ώστε πιο εύκολα το Κόμμα να εκπληρώσει αυτό για το οποίο δημιουργήθηκε. Να οδηγήσει την εργατική τάξη, με την ευρεία μορφή που έχει σήμερα, στην εξουσία. Τα μέλη του ΚΚΕ πρέπει να προσεγγίσουν όλους τους εργασιακούς χώρους, ακόμα και τους πιο αντιδραστικούς, όπως ο στρατός και η αστυνομία, ακόμα κι αν χρειαστεί να λειτουργήσουν συνωμοτικά, με την έννοια της διακριτικής δράσης.

Στη διεθνή κατάσταση, μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, οι αντικειμενικές συνθήκες για την επαναστατική ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος και τη δημιουργία σοσιαλιστικών κοινωνιών έγιναν εντονότερες. Δυστυχώς όμως, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι οι υποκειμενικές συνθήκες, απόλυτα απαραίτητες κι αυτές, αποδυναμώθηκαν. Τούτο είναι κάτι φυσιολογικό, όχι τόσο λόγω της αυτού κάθε αυτού διάλυσης της ΣΕ, όσο λόγω του γεγονότος ότι ήταν η κοινωνία αυτή ο παγκόσμιος συντονιστής στον μεγαλύτερο ταξικό πόλεμο που ξέσπασε ποτέ, στον πόλεμο της μιας ισχυρότερης και μεγαλύτερης τάξης ενάντια σε όλες τις άλλες, με απώτερο σκοπό να γευτεί κάποτε η ανθρωπότητα την ειρήνη, τη δικαιοσύνη και την ευτυχία, χωρίς να χρειαστεί ο καπιταλισμός, έχοντας εξαντλήσει όλους τους φυσικούς πόρους του πλανήτη, να καταρρεύσει από μόνος του, μέσα σε μια οδύνη πόνου και καταστροφής, με αμφίβολες συνέπειες για το μέλλον του ανθρώπου στη Γη.

Βλέποντας λοιπόν το γεγονός ότι το ΚΚΕ είναι ένα κόμμα μαρξιστικό - λενινιστικό, με επαναστατική διάθεση, αναγνωρίζω σ' αυτό τη δυνατότητα να παίξει έναν καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία των υποκειμενικών συνθηκών ακόμα και διεθνώς. Αυτό σημαίνει ότι το ΚΚΕ πρέπει να ξεμπερδεύει με τις τελευταίες φωνές ρεφορμισμού (αν υπάρχουν), οι οποίες μιλούν για άμβλυνση της επαναστατικής διάθεσης και πάλης μέσα από την Ευρωπαϊκή Ενωση, όχι τόσο διότι μπορούν να βλάψουν το ίδιο το Κόμμα, όσο διότι προκαλούν σύγχυση. Για να αποδεχτεί η εργατική τάξη με τη διευρυμένη μορφή που έχει σήμερα τη δυνατότητα δημιουργίας της αταξικής κοινωνίας, πρέπει το ΚΚΕ, επίσημα με τη συγγραφή μιας μελέτης από μηχανισμούς του Κόμματος και από το Κέντρο Μαρξιστικών Ερευνών, καθώς και σε συνεργασία με άτομα με μαρξιστική λενινιστική μόρφωση, αλλά και οργανώσεις και κόμματα αυτής της μορφής εάν είναι δυνατόν από πρώην σοσιαλιστικές χώρες, όπως για παράδειγμα το Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας, να δώσει απάντηση σε μια σειρά ερωτημάτων, όπως γιατί η ΣΕ κατέρρευσε; Σε ποιο σημείο της ιστορίας της έγινε το λάθος που επέτρεψε τη δημιουργία ρεύματος με αστική νοοτροπία και το οποίο λειτούργησε ως Δούρειος Ιππος, με τα γνωστά αποτελέσματα; Οφείλεται σε αλλαγή στις παραγωγικές σχέσεις; Σε μια αταξική κοινωνία μια τέτοια παρέκκλιση μπορεί να δημιουργεί μία Πέμπτη φάλαγγα; Σε μια τέτοια περίπτωση, τι μηχανισμούς ασφαλείας πρέπει να έχει αναπτύξει ένα κομμουνιστικό κόμμα, μια σοσιαλιστική ή κομμουνιστική κοινωνία για να προστατευτεί; Τι ήταν αυτό που αδρανοποίησε 300 εκατομμύρια Σοβιετικών πολιτών, που ενώ δήλωναν επίσημα με δημοψήφισμα ότι δε θέλουν να διαλυθεί η ΣΕ, παρά ταύτα δεν μπόρεσαν να αντιδράσουν; Αυτά τα ερωτήματα πρέπει να απαντηθούν όχι μόνο για να ξεδιαλύνουν τις υποψίες αδυναμίας επιβίωσης μιας αταξικής κοινωνίας από τις ευρύτερες μάζες, που λειτουργούν εν μέρει αντανακλαστικά, αλλά και σαν παρακαταθήκη στις μελλοντικές σοσιαλιστικές κοινωνίες. Είναι επιτακτική η ανάγκη δημιουργίας μιας κομμουνιστικής διεθνούς, αποτελούμενη από ένα σκληρό πυρήνα κομμουνιστικών κομμάτων, με αποστολή τη δημιουργία κομμουνιστικών κομμάτων εκεί που δεν υπάρχουν ή εκεί που έχουν αλωθεί από τις δυνάμεις του ρεφορμισμού, τη χάραξη βραχυπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων παγκόσμιων σχεδίων, για μια οικουμενική σοσιαλιστική κοινωνία, καθώς και το συντονισμό λαϊκών κινημάτων και κομμουνιστικών κομμάτων, ανάλογα με το επίπεδο πάλης στο οποίο βρίσκονται, είτε στο στάδιο της ένοπλης πάλης, π.χ. Κολομβία, είτε σε επίπεδο οργάνωσης και δημιουργίας της ταξικής συνείδησης, όπως στην Ελλάδα.

Θέλω να τονίσω ότι ένα κομμουνιστικό κόμμα έχει σκοπό ύπαρξης, κυρίως όταν παίρνει 5,5% σε απόλυτα εκλογικά νούμερα και διψήφια ποσοστά σε οχληρότητα, παρά το αντίστροφο όπως συμβαίνει σε ορισμένα γιγάντια εκλογικά, αλλά εκφυλισμένα κομμουνιστικά κόμματα. Ισως η απάντηση σε προαναφερόμενα ερωτήματα, καθώς και η δημιουργία μιας μαρξιστικής λενινιστικής διεθνούς να βοηθήσει υγιείς δυνάμεις σ' αυτά τα κόμματα να έρθουν στην επιφάνεια και να τα μεταμορφώσουν σε πραγματικά κομμουνιστικά. Αυτές οι κινήσεις όχι απλά δεν πρέπει να ακούγονται τεράστιες, αλλά να θεωρούνται αυτονόητες, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πηγή της δύναμής μας είναι ο άνθρωπος.

Αγαπητοί φίλοι, η ίδια η ύπαρξη της Σοβιετικής Ενωσης μας δίδαξε ότι μπορεί να γίνει η παρακαταθήκη που άφησε αυτή η ανεξάντλητη πηγή δικαιοσύνης και ελπίδας, είναι το δικό μας κεφάλαιο και είναι αθάνατο. Αιχμή του δόρατος για εμάς είναι ο διεθνισμός.

Κλείνοντας, θέλω να δώσω συγχαρητήρια σε όλους σας για τις στρατηγικές κινήσεις συνεργασιών που κάνατε, καθώς και για τη δημιουργία του ΠΑΜΕ στον συνδικαλιστικό τομέα. Να είστε πάντοτε έτοιμοι για την οποιαδήποτε κίνηση του εχθρού, ακόμα και μέσα από τις γραμμές του Κόμματος. Να είστε σίγουροι ότι οι αδικημένοι, οι παρίες της αστικής δικτατορίας θα κινηθούν βίαια, αναζητώντας το φως μέσα στο σκοτάδι της εκμετάλλευσης. Το ζήτημα είναι να είμαστε εκεί για να τους οδηγήσουμε από το χέρι στο φως της δικαιοσύνης.

Με συντροφικούς χαιρετισμούς

Ν. Μ.