Ο γράφων είναι υπεράνω υποψίας, ότι υποτιμά την ανάγκη της επικοινωνιακής ικανότητας των στελεχών μας. Ομως γνωρίζω πολύ καλά ότι ΒΑΣΙΚΟ χαρακτηριστικό του στελέχους ενός Κομμουνιστικού Κόμματος είναι ο βαθμός αυτοθυσίας που επιδεικνύει για τα ιδανικά της εργατικής τάξης και του κόμματός της.

Σ' αυτή την αρχή δε χωρά καμία μα καμία έκπτωση και όταν έγινε, την πληρώσαμε πολύ ακριβά.

Η αφοσίωση στο Κόμμα μπορεί να εκτιμηθεί με το βαθμό αυτοθυσίας που επιδεικνύει πριν ακόμη αναδειχτεί σε στέλεχος, αλλά και η ανυστεροβουλία που δείχνει όταν το Κόμμα θα του δώσει αξιώματα.

Η σημερινή ορθή πολιτική γραμμή του Κόμματος και η αγωνιστικότητα των μελών και των οπαδών του θα οδηγήσει, αναμφίβολα, στην αύξηση της επιρροής του. Αυτό θα δημιουργήσει την ανάγκη για τη γρήγορη ανάδειξη στελεχών. Παράλληλα, η ίδια η ανάπτυξη του Κόμματος θα οδηγήσει τους αντιπάλους μας να δυναμώσουν την επίθεση εναντίον μας. Ερχονται μεγαλύτερες δοκιμασίες για την αντοχή των μελών και των στελεχών μας.

Οσο και αν ακούγεται οξύμωρο, αποτελεί διαλεχτική αλληλουχία, η επιτυχία των αγώνων μας θα απαιτεί μεγαλύτερη αυτοθυσία, για να αντέξουμε στις νέες επιθέσεις. Οσο πιο αποτελεσματικοί είναι οι αγώνες μας, τόσο πιο επικίνδυνοι θα γινόμαστε για το σύστημα. Τότε θα δυναμώνει η επίθεση του κεφαλαίου εναντίον μας και βέβαια ο πήχης της αντοχής μας θα ανεβαίνει όλο και ψηλότερα. Για να μη ζήσουμε λοιπόν ξανά το φαινόμενο η μισή ΚΕ του 1991 να είναι σήμερα στο ΠΑΣΟΚ (προσοχή όχι μόνο στον ΣΥΝ, στο ΠΑΣΟΚ) απαιτείται από σήμερα (από χτες) η εφαρμογή αυστηρής πολιτικής ανάδειξης στελεχών. Μακριά από μένα η αντίληψη ότι αρκεί η λήψη οργανωτικών μέτρων για να αναδειχτούν στελέχη αφοσιωμένα στην υπόθεση της εργατικής τάξης. Πιστεύω ότι κυρίαρχο ρόλο παίζει το ιδεολογικό κλίμα μέσα στο οποίο κινείται η κομματική μας ζωή και το οποίο, ανάλογα, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την ανάδειξη οπορτουνιστών μικροαστών ή συνεπών επαναστατών.

Η συνεπής δράση μέσα στις γραμμές του κομμουνιστικού κινήματος, αντικειμενικά, επιβάλλει την απεμπόληση αναγκών που δημιουργεί η κυρίαρχη ιδεολογία. Απαιτεί «θυσίες» από τα καταναλωτικά πρότυπα που δημιουργεί ο καπιταλισμός. Αν η συμπεριφορά κάποιου στελέχους δε συνάδει με τις προϋποθέσεις αυτές, πρέπει να ανησυχήσουμε.

Τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές κυριαρχούν μέσα μου δύο αντίθετα συναισθήματα. Το ένα, που με κάνει να νιώθω δυνατός, είναι η βεβαιότητα ότι με τα λόγια μου αυτά «κομίζω γλαύκαν ες Αθήνας». Γιατί; Μα για τον απλό λόγο ότι οι αρχές λειτουργίας του κόμματός μας διέπονται από τις αρχές του Λενινισμού, η απλή εφαρμογή των οποίων αποτελεί αναγκαία και ικανή συνθήκη για την επιτυχία μας. Το άλλο όμως που με κάνει να νιώθω, όχι απογοήτευση, αλλά την ανάγκη για επαγρύπνηση, είναι ότι όλα αυτά τα χρόνια παραβιάζονται βασικές αρχές που απαιτούνται για την οικοδόμηση του Κόμματος νέου τύπου.

Στην καλύτερη περίπτωση υποτιμούμε τη δύναμη του καπιταλιστικού συστήματος και των μηχανισμών του. Στη χειρότερη ξεχνάμε ότι στόχος μας είναι η ανατροπή της κυριαρχίας του κεφαλαίου και η επιβολή της εξουσίας της εργατικής τάξης.

Για όσους τρέφουν τυχόν αμφιβολίες για την αποτελεσματικότητα του Λενινιστικού Κόμματος, θα τους θυμίσω ότι μόνο από αυτό μέχρι τώρα ανετράπη (όπου ανετράπη) ο καπιταλισμός. Οσοι παρέκκλιναν από τις αρχές του Μ/Λ αφομοιώθηκαν από το σύστημα.

Η εποχή μας δε μοιάζει με τις ηρωικές εποχές του '40-'49 και της μεταπολίτευσης. Η εποχή μας είναι αντι-ηρωική, ο κομμουνιστής πηγαίνει κόντρα στο ρεύμα. Θυσιάζει αγαθά, που για τους συνανθρώπους μας αποτελούν σκοπό της ζωής τους.

Υπάρχει ιδεολογική τρομοκρατία, όσο θα δυναμώνουμε θα μεγαλώνει και η υπερκρατική και η κρατική και η εργοδοτική τρομοκρατία.

Από το 1991 έως σήμερα έγιναν πολλά βήματα στην κομματική οικοδόμηση. Εφαρμόζοντας χωρίς παρεκκλίσεις τις Λενινιστικές αρχές για την οικοδόμηση του επαναστατικού κόμματος, βάζουμε γερές βάσεις, για να σταθούμε στο ύψος των απαιτήσεων της παγκόσμιας εργατικής τάξης.

Ευχαριστώ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΑΛΙΚΙΑΣ

ΚΟΒ Ε/Υ, ΝΑ Αχτίδας