Καθαρή επιχείρηση τρομοκράτησης ήταν η έφοδος αστυνομικών μετά από καταγγελία και εισαγγελική παρέμβαση, την Τετάρτη το πρωί, σε σπίτι στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα, όπου μένουν Αφγανοί μετανάστες. Επιβεβαιώνεται και σε αυτή την περίπτωση, ότι «αξιοποιείται» από την Αστυνομία και τη Δικαιοσύνη καθετί που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν πρόσχημα για το διωγμό των μεταναστών.

«Μπήκαν μέσα κλοτσώντας και ζητούσαν χαρτιά. Οποιος δεν είχε τον πήραν μαζί», λέει ο Αζ. Θυμίζουμε, ότι «πάτημα» για την εισβολή του τμήματος επιχειρήσεων της Διεύθυνσης Αλλοδαπών Αττικής, αποτέλεσε καταγγελία ότι συμπατριώτης τους μισθώνει παράτυπα το κτίριο. Ωστόσο, στο όνομα της «προστασίας» των μεταναστών από «κυκλώματα εκμετάλλευσης», η αστυνομία μπήκε στο σπίτι και προσήγαγε όσους δεν είχαν «χαρτιά», που να δικαιολογούν τη νόμιμη παραμονή τους στη χώρα, μεταξύ των οποίων και 2 ανήλικους! Αυτά τα 14 άτομα μεταφέρθηκαν στη Διεύθυνση, όπως ισχυρίζεται η αστυνομία, για να καταθέσουν σαν μάρτυρες...

Σύμφωνα με τη Διεύθυνση Αλλοδαπών, οι 2 ανήλικοι θα μεταφερθούν στο Κέντρο Κράτησης Ανηλίκων στην Αμυγδαλέζα, 5 αφέθηκαν ελεύθεροι καθώς διαπιστώθηκε ότι είχαν δικαιολογητικά έγγραφα, ενώ για τους υπόλοιπους θα ακολουθηθεί διαδικασία απέλασης.

«Μένουμε εδώ όλοι μαζί γιατί δεν έχουμε πού να πάμε. Αλλιώς θα κοιμόμαστε στα παγκάκια και στους δρόμους. Κι από κει μας διώχνουν». Αυτά λέει στον «Ρ» ο 20χρονος Ι. Κοιμούνται παντού, ακόμα και στα πατάρια...

«Δίνουμε 60 - 70 ευρώ το μήνα. Οποιος έχει δουλειά μπορεί να δώσει τόσα. Να νοικιάσουμε κανονικό σπίτι, αδύνατον. Δεν υπάρχουν λεφτά για την εγγύηση, για να το επιπλώσουμε κλπ. Εδώ μπορεί να κοιμόμαστε κάτω, αλλά τουλάχιστον δε μένουμε στην πλατεία. Εχω μείνει στην πλατεία και ξέρω πώς είναι».

Λέει ακόμα, ότι τη μέρα που μπήκε η αστυνομία «μας κράτησαν περίπου μιάμιση ώρα. Εγώ δουλεύω σε μια βιοτεχνία με παπούτσια και άργησα. Οταν πήρα τηλέφωνο τον εργοδότη μου είπε να μην ξαναπάω. Εχασα τη δουλειά μου χωρίς να έχω φταίξει σε τίποτα».

Ο Τζ., 15 χρόνων, λέει: «Κάποια βράδια κοιμήθηκα στην εκκλησία. Μόλις έκλεινα τα μάτια μου, ερχόταν η αστυνομία και με έδιωχνε. Κοιμόμουν μια ώρα με ξυπνούσαν και με έδιωχναν. Είχα μέρες να κοιμηθώ. Από παντού μας διώχνουν. Οπου μας βρουν μας κυνηγάνε. Αυτή είναι η ζωή μας...».