Η αστική τάξη γνωρίζει καλά ότι η νίκη της αντεπανάστασης δε σήμανε τον επίλογο μιας ουτοπίας - όπως αρέσκεται να λέει -, αλλά τον πρόλογο νέων νικηφόρων αγώνων της εργατικής τάξης. Η επίθεση στο σοσιαλισμό δεν είναι τίποτα άλλο από προσπάθεια προάσπισης του καπιταλισμού που σαπίζει. Οσο περισσότεροι άνθρωποι προσεγγίζουν και πάλι την κομμουνιστική κοσμοθεωρία και τη βλέπουν ως τη μοναδική λύση για τις ανοιχτές πληγές της ανθρωπότητας, τόσο οι αστοί θα υποστηρίζουν ότι η αποδοχή του επιστημονικού σοσιαλισμού θα σημάνει μόνο δεινά...

Η εργατική τάξη και τα υπόλοιπα λαϊκά εκμεταλλευόμενα στρώματα οφείλουν να ακολουθήσουν την προσταγή του Ενγκελς για μια επιστημονική αποτίμηση του σοσιαλισμού, απομακρυσμένη από τις επιδράσεις της αστικής κριτικής. Οφείλουμε να ακολουθήσουμε το δρόμο του Λένιν, που πίστευε ότι ένα ιστορικό παράδειγμα - όσο σεβαστό και αν είναι - όταν δεν υποβάλλεται σε μια κριτική, καταντά να κρύβει «τα καθήκοντα του μέλλοντος». Μόνο μια κριτική αυτού του τύπου επιμένει στην αναφορά των αδυναμιών, των ελλείψεων, ακόμα και των λαθών της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, όχι για να ισχυροποιήσει τη διαιώνιση της ταξικής εκμετάλλευσης, αλλά για να φανερώσει μια σύγχρονη επαναστατική στρατηγική.