Οσο και αν οι ιθύνοντες της Ευρωπαϊκής Ενωσης θέλουν να εμφανίσουν την εξέλιξη ως αποτέλεσμα αντικειμενικών παραγόντων (κυρίως εξωτερικών), η πορεία του πληθωρισμού οφείλεται και στη δική τους πολιτική. Αφήνοντας ασύδοτες τις εταιρίες πετρελαίου και τα διυλιστήρια να αποκομίζουν τεράστια κέρδη, διατηρώντας την υψηλότατη φορολογία στα καύσιμα, οι «δεκαπέντε» ήταν από τους κύριους παράγοντες της αύξησης των τιμών. Η απροθυμία τους, εξάλλου, να πάρουν μέτρα ενίσχυσης του ΕΥΡΩ οδήγησε στην αρνητική πορεία του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος και στην ανατίμηση του δολαρίου, αφού αυτή η εξέλιξη ωφελούσε τις εξαγωγικές δραστηριότητες των μεγάλων χωρών - μελών.
Φυσικά, τις συνέπειες από την άνοδο του πληθωρισμού τις πληρώνουν οι εργαζόμενοι και τα πλατιά λαϊκά στρώματα με τη μείωση της αγοραστικής τους δύναμης. Τώρα, όμως, οι ίδιοι καλούνται να πληρώσουν και την «αντιπληθωριστική» πολιτική. Μετά την ανακοίνωση των ποσοστών πληθωρισμού του Σεπτέμβρη, οι υπουργοί Οικονομικών της ΕΕ κατέληξαν ότι πρέπει να προωθήσουν ταχύτερα και πιο αποφασιστικά τις «διαρθρωτικές αλλαγές» στην αγορά εργασίας και το σύστημα της κοινωνικής ασφάλισης. Δηλαδή, οι εργαζόμενοι βγαίνουν διπλά χαμένοι.