Ας αφήσουμε κατά μέρος το ότι το Συμβούλιο Κοινωνικών Υποθέσεων δεν προσδιορίζει ούτε τις αιτίες που προκαλούν τη φτώχεια, ούτε (πολύ περισσότερο) την κατεύθυνση των μέτρων για την αντιμετώπισή της.

Η φτώχεια δεν είναι ούτε φυσικό φαινόμενο, ούτε μοιραίο. Είναι το αποτέλεσμα της ταξικής εκμετάλλευσης και, από την άποψη αυτή, είναι γνωστό ποιος ευθύνεται για την ύπαρξη και την εξάπλωσή της. Μέσα στον κύκλο των υπευθύνων, είναι ασφαλώς οι κυβερνήσεις και οι οργανισμοί, όπως η Ευρωπαϊκή Ενωση. Η απαρίθμηση των μέτρων και των πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ενωσης που οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση θα χρειαζόταν έναν ολόκληρο τόμο.

Τα 30 εκατομμύρια των ανθρώπων που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας στις χώρες - μέλη της ΕΕ είναι τα θύματα αυτών των πολιτικών. Της εισοδηματικής πολιτικής που κατατρώει την αγοραστική δύναμη των λαϊκών εισοδημάτων, της ανεργίας, της ανατροπής των εργασιακών σχέσεων, της κατεδάφισης του συστήματος της κοινωνικής ασφάλισης, της εξαφάνισης του τομέα της κοινωνικής πρόνοιας. Αυτή είναι η πολιτική, που γεννάει και αναπαράγει τη φτώχεια.

Τα τελευταία χρόνια, οι «δεκαπέντε» άρχισαν το τροπάρι της «κοινωνικής αλληλεγγύης». Ούτε λίγο - ούτε πολύ, θέλουν να πουν ότι οι εργαζόμενοι φταίνε για τα δεινά των φτωχών! «Δώστε ένα κομμάτι της δουλιάς σας στους άνεργους, ένα κομμάτι του εισοδήματός σας στους φτωχούς και έτσι θα αντιμετωπιστεί η ανεργία και η φτώχεια»... ζητούν από τους μισθωτούς.

Κατά τα άλλα, οι πραγματικοί υπεύθυνοι μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι. Οπως ήσυχος θα κοιμάται και ο διευθύνων σύμβουλος της πολυεθνικής εταιρίας «Νεστλέ», ο οποίος πριν από δυο χρόνια δήλωσε: «Οι άνεργοι και οι φτωχοί είναι τα σκουπίδια της ευημερίας»..!