Αρχισε χτες βράδυ και ολοκληρώνεται την Κυριακή το Διαρκές Συνέδριο του ΣΥΝ, το οποίο αναμένεται να εγκρίνει την προγραμματική πρόταση με την οποία ο ΣΥΝ θα συμβάλει στο υπό διαμόρφωση πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Ο συσχετισμός στο Συνέδριο είναι δοσμένος, καθώς αυτό απαρτίζεται απ' τους συνέδρους του προηγούμενου τακτικού, όπου το «αριστερό ρεύμα» είχε την πλειοψηφία. Η «ανανεωτική πτέρυγα» έχει δηλώσει ότι θα επιλέξει λευκό.

Η σταθερή σοσιαλδημοκρατική πορεία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αποτυπώνεται στην προγραμματική πρόταση, στοιχεία της οποίας πρόβαλε με την ομιλία του και ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλ. Τσίπρας. Μια ομιλία γεμάτη βερμπαλισμούς για τόνωση της κομματικής αυτοπεποίθησης, όπως ότι ο ΣΥΝ «καταλαμβάνει επάξια πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολιτική ζωή του τόπου», η οποία, όπως ισχυρίστηκε, έχει αναποδογυριστεί(;) καθώς «ανατράπηκε η ηγεμονία του δικομματισμού», αλλά και όπως ότι ο ΣΥΝ είναι «μια δύναμη παρούσα και δικαιωμένη από τις εξελίξεις του σήμερα». Δεν μπήκε βεβαίως στον κόπο να διευκρινίσει πώς γίνεται να δικαιώνεται η «αριστερά» που ψήφισε με χέρια και με πόδια μια «επιθετική ταξική επιλογή στην Ευρώπη για το κεφάλαιο, εις βάρος των δυνάμεων της εργασίας», όπως ο ίδιος χαρακτήρισε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ.

Σαν εκείνο που βλέπει τη σκιά του και νομίζει πως ψήλωσε, ο Αλ. Τσίπρας διεκδίκησε για το κόμμα του την πρωτοπορία στους κοινωνικούς αγώνες και στις μαζικές συγκρούσεις με την κυβερνητική πολιτική, απ' τις οποίες αποδεδειγμένα απουσιάζει, όταν δεν τις υπονομεύει. Αναποδογυρίζοντας την πραγματικότητα ισχυρίστηκε πως τον περασμένο Δεκέμβρη ο ΣΥΝ ήταν αυτός που υπερασπίστηκε το κίνημα της νεολαίας απ' τη συκοφαντία όσων ήθελαν να το ταυτίσουν με τη βία και τις καταστροφές. Ξέχασε φαίνεται πως ήταν ο ίδιος που καλούσε τους νέους να μεταφέρουν το πεδίο του αγώνα τους απ' τη σπασμένη βιτρίνα στα σχολεία και τις σχολές, ταυτίζοντάς τους με τους κουκουλοφόρους. Γι' αυτή τους τη στάση δήλωσε: «Είμαστε περήφανοι που η στάση μας το Δεκέμβρη θα μείνει στην ιστορία»!

Προσπαθώντας να αρθρώσει μια όποια κριτική απέναντι στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ είπε για την πρώτη ότι «κρύβεται διαρκώς πίσω από το Σύμφωνο Σταθερότητας», ενώ για το ΠΑΣΟΚ μίλησε σαν αυτό να προέκυψε τώρα στην πολιτική ζωή από παρθενογένεση. Οπως είπε, «δεν έχει εναλλακτική πρόταση, φροντίζει να μην παίρνει σαφή θέση στις μεγάλες συγκρούσεις (...) Είναι υπέρ της δημόσιας Παιδείας ή υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων; Είναι υπέρ της δημόσιας παρέμβασης στο τραπεζικό σύστημα ή στηρίζει τους τραπεζίτες; Είναι υπέρ του δημόσιου χαρακτήρα της "Ολυμπιακής" ή καλοβλέπει την ιδιωτικοποίησή της; Είναι εναντίον της ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων ή θεωρεί ακόμα ότι αποτελούν πρόκληση για το μέλλον; Κανείς δεν ξέρει»!!!

Αναφερόμενος στην καπιταλιστική οικονομική κρίση ο Αλ. Τσίπρας έκανε λόγο για κρίση του «νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού» και «κατάρρευση του νεοφιλελεύθερου μοντέλου οικονομικής ανάπτυξης», αποπροσανατολίζοντας πως δήθεν η κρίση οφείλεται στη νεοφιλελεύθερη μορφή διαχείρισης του συστήματος και όχι σ' αυτό καθαυτό τον καπιταλισμό, του οποίου είναι σύμφυτο φαινόμενο. Μίλησε για την «ευθύνη της αριστεράς» να δώσει «λύσεις διεξόδου συγκροτώντας ένα εναλλακτικό σχέδιο, προσδιορίζοντας ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης», για το οποίο φυσικά για μια ακόμα φορά τίποτα περισσότερο δε βρήκε να πει, για να μη φανεί ότι η πολύφερνη εναλλακτική τους πρόταση δεν παρεκκλίνει χιλιοστό απ' τη διαχείριση του καπιταλιστικού συστήματος.

Στο σημείο αυτό πιάστηκε και αδιάβαστος, καλώντας το ΚΚΕ «να «απαντήσει με ποιο σχέδιο θα αλλάξουν τα πράγματα, εκτός και αν επιμένει ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν μόνο στο σοσιαλισμό». Η αλήθεια βέβαια είναι πως η ηγεσία του ΣΥΝ γνωρίζει καλά το πρόγραμμα του ΚΚΕ, δεν τολμά όμως να αντιπαρατεθεί πολιτικά.

Και πώς να αντιπαρατεθεί όταν η προγραμματική τους πρόταση, έχοντας όχι απλά συμβιβαστεί αλλά αποδεχτεί πλήρως την εξουσία του μεγάλου κεφαλαίου, φτάνει μέχρι εκείνου του σημείου μόνο που να ψελλίζει διάφορα περί «δημοσίων αγαθών» και «φροντίδας στους αδύναμους», περί του τρόπου που «διανέμεται ο παραγόμενος πλούτος» και περί «άμβλυνσης των κοινωνικών ανισοτήτων», που «οφείλει να είναι η προτεραιότητα ενός διαφορετικού μοντέλου», που είναι όμως προφανώς πανομοιότυπο με τη σοσιαλδημοκρατική διαχείριση παρελθόντων χρόνων.

Σε ό,τι δε αφορά στην ΕΕ, απέναντί της στέκονται «προσοχή». Ο πρόεδρος του ΣΥΝ, αφού ψέλλισε διάφορα κενά περιεχομένου, όπως «είναι ανάγκη η πορεία της ευρωπαϊκής ενοποίησης να μπει σε νέα θεμέλια», επανέλαβε την προσήλωση του κόμματός του στον «ευρωμονόδρομο», τονίζοντας ότι «η ενοποίηση της Ευρώπης πρέπει να προχωρήσει» και «απορρίπτουμε τις αντιλήψεις εθνικού απομονωτισμού, που είναι εντελώς παρωχημένες στις πραγματικότητες του 21ου αιώνα». Κι επειδή εμπνέονται απ' τον «αριστερό ευρωπαϊσμό» ζήτησε πιο ισχυρή ΕΕ με «κοινή εξωτερική πολιτική, ανεξάρτητη από τις ΗΠΑ, στη βάση μιας πολυδιάστατης αντίληψης για την ασφάλεια» και «συμβολή στην επίλυση των παγκόσμιων προβλημάτων, ιδιαίτερα στη γεφύρωση του χάσματος Βορρά - Νότου». Κι αυτό, όταν αποδεδειγμένα η μόνη συμβολή που μπορεί και έχει ήδη η ιμπεριαλιστική ΕΕ είναι στην κατεύθυνση αιματηρών επεμβάσεων κατά χωρών και λαών.

Ο Αλ. Τσίπρας, αναφερόμενος στις ευρωεκλογές, ζήτησε συναίνεση στην πρόταση να καταλάβουν την πρώτη, την τρίτη και την πέμπτη θέση στη λίστα, οι τρεις πρώτοι που θα αναδειχτούν στο εσωκομματικό δημοψήφισμα του ΣΥΝ. Στη δεύτερη, στην τέταρτη και την έκτη να εκπροσωπηθούν αυτοί που θα αποφασίσει η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ.