Ελαβα το παρακάτω γράμμα και το δημοσιεύω αυτούσιο. «Είμαι μεροκαματιάρης. Μόνο εγώ δουλεύω στην οικογένεια, η γυναίκα μου είναι άνεργη και τα δυο παιδιά μας σπουδάζουν. Παλεύω, με νύχια και με δόντια, για να τα βγάλουμε πέρα. Οπως είμαι εγώ, είναι η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, κάθε εργαζόμενος που δουλεύει στο εργοστάσιο, στην οικοδομή, στο γραφείο, στο χωράφι, έχει ένα μαγαζάκι, μια μικρή βιοτεχνία. Ανθρωποι, δηλαδή, του καθημερινού μόχθου, που τα εισοδήματά μας είναι λιγοστά, ζούμε πολύ δύσκολα, είμαστε "μετρημένοι" και, αναγκαστικά, "σφιχτοχέρηδες". Τον τελευταίο καιρό, ακούω τους κυβερνώντες της ΝΔ - αλλά και τους αντιπολιτευόμενους του ΠΑΣΟΚ, όπως και από τα ΜΜΕ - να μου λένε: Εχουμε οικονομική κρίση, θα μειωθεί το μεροκάματο, μπορεί να μείνεις χωρίς δουλειά, έρχονται πιο δύσκολες μέρες, μαζέψου, κόψε ό,τι μπορείς.

Πόσο ακόμα να μαζευτώ; Τι μου απόμεινε να κόψω; Εδώ και καιρό έχω κόψει, σχεδόν, τα πάντα. Ταβέρνα με την οικογένεια έχω να πάω χρόνια. Κινηματογράφο, θέατρο, συναυλία, γήπεδο δε θυμάμαι από πότε έχω να δω. Το ίδιο κοστούμι έχω πέντε χρόνια. Τα ρούχα, τα παπούτσια, τα ψωνίζουμε απ' τη "Λαϊκή" και τα "Κινέζικα". Η γυναίκα μου γυρνάει σ' όλα τα σούπερ μάρκετ να βρει τα πιο φτηνά προϊόντα. Κάνουμε "αιματηρή οικονομία" στο ρεύμα, στο τηλέφωνο, στο νερό, στη θέρμανση. Σταμάτησα να παίρνω το αυτοκίνητο, λιγόστεψα τις μετακινήσεις με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Εντάξει, καπνίζω. Να το κόψω το "ρημάδι" - θα διαφυλάξω και την υγεία μου - αν και είναι η μόνη "απόλαυση" που μου έμεινε.

Αλλά, γιατί, ρε μπαγάσηδες, να μαζευτώ κι άλλο, εγώ; Γιατί να πληρώσουμε οι φτωχοί την οικονομική κρίση; Εμείς τη δημιουργήσαμε; Σε τι έφταιξα; Μήπως δε δούλευα, σαν το σκυλί, για να αμείβομαι με ψίχουλα; Δεν πλήρωνα όσα λέτε ότι με αναλογούν στην Eφορία; Εκμεταλλευόμουν τη δουλειά άλλων κι έβγαζα πολλά χρήματα που τα ξόδευα, αλόγιστα, στα μπουζούκια και σε κρουαζιέρες; Εχω καταθέσεις στις ελβετικές τράπεζες και "τοξικά ομόλογα"; Συμμετείχα στα σκάνδαλα, στις κλεψιές των "λαμόγιων" της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας σε βάρος του δημοσίου; Εβαλα κάτι στην τσέπη μου από τα τεράστια κέρδη των τραπεζών, από το ξεπούλησα του ΟΤΕ, της ΔΕΗ, της "Ολυμπιακής", του ΟΣΕ, από την εμπορευματοποίηση και την ιδιωτικοποίηση της Παιδείας, της Υγείας;

Δεν πρόκειται να δεχτώ να πληρώσω το παραμικρό για την κρίση. Αυτοί που τη δημιούργησαν να πληρώσουν. Αλλωστε, αυτοί είναι λεφτάδες, έχουν πολλά κι αν χάσουν λίγα δε θα πεινάσουν κιόλας. Εγώ έχω ελάχιστα και δεν μπορώ να χάσω τίποτα. Κι ας μην προσπαθούν να με τρομοκρατήσουν απειλώντας με πως, αν δε συμμορφωθώ, θα χαθώ. "Ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται". Κι ας μην επιχειρούν να με απελπίσουν, υποστηρίζοντας πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος, παρά μόνο αυτός της υποταγής. "Το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι". Οταν δουν τη λαϊκή αντίσταση να θεριεύει, "θα τρίβουν τα μάτια τους". Κι όταν οι εργαζόμενοι περάσουν στην αντεπίθεση και "τους πάρουν στο κυνήγι", τότε "θα τρέχουν να κρυφτούν"...».