Το ρόλο του ως δεκανικιού του δικομματισμού και του συστήματος, επιβεβαιώνει διαρκώς ο ΛΑ.Ο.Σ. Προς απορρόφηση των λαϊκών αντιδράσεων και εξασφάλιση «κοινωνικής ειρήνης», με το μεγάλο κεφάλαιο στο απυρόβλητο, να ξεπερνά την κρίση που το ίδιο προκάλεσε, δίχως να κινδυνεύει με απώλειες.

Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Εθνος της Κυριακής», ο Γιώργος Καρατζαφέρης, πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ., απέκρουσε το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών, στηρίζοντας ουσιαστικά την κυβέρνηση Καραμανλή. Χαρακτηριστικά κινδυνολόγησε περί του πώς «να γίνουν πρόωρες εκλογές εν μέσω της μεγαλύτερης οικονομικής κρίσης που έχει γνωρίσει ο τόπος μας αλλά και ο κόσμος ολόκληρος, μεταπολεμικά; Τι μπορούμε να περιμένουμε από τις εκλογές; Να αλλάξει ο χαλίφης;».

Επανέλαβε δε την πιο πρόσφατη πρότασή του περί «οικουμενικής κυβέρνησης» με πρωθυπουργό τον Λουκά Παπαδήμο, πρώην διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, σήμερα υποδιοικητή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

«Να του δώσουμε να σχηματίσει μια κυβέρνηση, με όσα κόμματα θέλουν. Νομίζω ότι αν υπάρξει σύνεση μπορεί να συνεργαστεί η πλειοψηφία των κομμάτων, να βάλει το κάθε κόμμα από έναν ή δύο ή τρεις ή τέσσερις υπουργούς τα μεγαλύτερα, να συμφωνήσουμε ότι θα πάμε σε εκλογές σε μια συγκεκριμένη ημερομηνία (...) Θα ληφθούν μέτρα και αποφάσεις που δεν είναι δυνατόν να ληφθούν μονομερώς από την κυβέρνηση του κ. Καραμανλή, την αναιμική κυβέρνηση του κ. Καραμανλή ή την εξίσου αναιμική που θα προκύψει από μία, δύο ή και περισσότερες εκλογικές αναμετρήσεις», είπε, προϊδεάζοντας για νέα αντιλαϊκά μέτρα, ώστε ο λαός να πληρώσει την κρίση, η δε πλουτοκρατία να μείνει αλώβητη σε κλίμα «συναίνεσης».

Αλλωστε, περιέγραψε αυτό το κλίμα, το τόσο εξυπηρετικό για το μεγάλο κεφάλαιο, επιμένοντας ότι «πρέπει λοιπόν κάποια στιγμή να βάλουμε πάθη και εντάσεις σε μία "κατάψυξη" γιατί διαφορετικά έχω την αίσθηση ότι απειλείται η κοινωνική ειρήνη με σοβαρότατες συνέπειες».

Εξάλλου, ερωτηθείς για ενδεχόμενο συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ αν ερχόταν πρώτο κόμμα, απάντησε ότι «εάν (...) έρθει πρώτο κόμμα το ΠΑΣΟΚ θα μιλήσουμε. Ουαί και αλίμονο αν ξεκινάμε με το δε μιλάμε με κανένα όπως προτείνει η Αριστερά. Υποχρεούμεθα να μιλήσουμε».