Παρά τις όποιες δυσκολίες και τα αναχώματα που προβάλλουν οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, σε μία περίοδο που τα προβλήματα των επαγγελματιών, βιοτεχνών εμπόρων, έχουν φτάσει στο απροχώρητο, υπάρχει διέξοδος. Και αυτή βρίσκεται στο συντονισμένο αγώνα, με όλα τα κοινωνικά στρώματα του τόπου, που πλήττονται από αυτή την αντιλαϊκή πολιτική. Η πρόσφατη, 4η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της ΔΗΚΕΒΕ, που πραγματοποιήθηκε στις 14 και 15 Οκτώβρη, μέσα από πλούσια συζήτηση και εποικοδομητικό διάλογο, έδειξε, πως, παρ' όλο που η ένταση της επίθεσης του μεγάλου κεφαλαίου έχει κορυφωθεί, η αρνητική αυτή κατάσταση μπορεί να ανατραπεί.

Χρειάζεται όμως, η μαζική συσπείρωση και στρατηγικός στόχος, που δεν είναι άλλος από την ανατροπή αυτής της πολιτικής. Το «βάρος» αυτής της υπόθεσης, δηλαδή, το να πάρουν οι μικρομεσαίοι την υπόθεση της σωτηρίας στους χέρια τους, θα το αναλάβει η ΔΗΚΕΒΕ. Το «βάρος» είναι μεγάλο, όμως όλοι όσοι παραβρέθηκαν στη συνδιάσκεψη, φάνηκαν αποφασισμένοι να «τραβήξουν» μπροστά, πράγμα που αποδεικνύεται και από τα συμπεράσματα της συνδιάσκεψης.

«1) Η περίοδος που διανύουμε χαρακτηρίζεται από την ένταση της επίθεσης των μονοπωλίων. Βασικές συνιστώσες αυτής της επίθεσης είναι η συρρίκνωση της τιμής της εργατικής δύναμης, η αναδιανομή των αγορών προς όφελος των μονοπωλίων και η ανακατανομή του εισοδήματος υπέρ μιας ολιγαρχίας του πλούτου. Η πολιτική της ΟΝΕ είναι η έκφραση αυτής της διαδικασίας στο χώρο της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Με την καθιέρωση του ευρώ ως ενιαίου νομίσματος στα κράτη - μέλη, γίνεται ένα ακόμα βήμα για την καπιταλιστική ολοκλήρωση της ΟΝΕ για να εξυπηρετηθούν καλύτερα οι ανάγκες του μεγάλου ευρωπαϊκού κεφαλαίου, στις συναλλαγές του, να μειωθεί το ρίσκο στην κίνηση κεφαλαίων και για να γίνει πιο ευέλικτο στον ανταγωνισμό που συνεχώς οξύνεται μεταξύ ΕΕ, ΗΠΑ και Ιαπωνίας. Το Διευθυντήριο των Βρυξελλών και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα καθορίζουν τη νομισματική πολιτική των κρατών - μελών, περιορίζοντας έτσι τις δυνατότητες σε εθνικό επίπεδο άσκησης νομισματικής πολιτικής και παρέμβασης της Τράπεζας της Ελλάδας για την αντιμετώπιση ενδεχόμενης νομισματικής κρίσης.

Μπροστά σ' αυτές τις επιδιώξεις τα μονοπώλια δε διστάζουν να χρησιμοποιήσουν κάθε ωμό και βάρβαρο μέσο, ακόμα και τον πόλεμο, όπως έδειξε η επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία και τα πρόσφατα γεγονότα στην Παλαιστίνη. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, από τους θερμότερους οπαδούς και στυγνότερους εκτελεστές της πολιτικής της ΟΝΕ, προσπαθεί να επιβάλει μια σειρά αντιλαϊκά μέτρα, πότε στο όνομα της έλλειψης άλλου δρόμου ανάπτυξης και πότε με την επίκληση ενός πιο «λαμπρού» μέλλοντος που συνεχώς αναβάλλεται. Για την επίτευξη των στόχων αυτών η κυβέρνηση χρησιμοποιεί έναν «κοινωνικό διάλογο», «ευρωπαϊκών προδιαγραφών» με προαποφασισμένο αποτέλεσμα με τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες σε ρόλο μαριονέτας των αντιλαϊκών επιλογών της. Χρησιμοποιεί ακόμα και στην αστυνομική βία τη δικαστική τρομοκρατία, όπου δε βρίσκει άλλα μέσα.

2)Μέσα σ' αυτό το οικονομικό περιβάλλον, οι μικρές επιχειρήσεις ασφυκτιούν προσφέροντας στους ιδιοκτήτες τους όλο και μικρότερο εισόδημα. Συμπιέζονται από τα μονοπώλια, τα σούπερ μάρκετ και τα πολυκαταστήματα που καταλαμβάνουν όλο και μεγαλύτερο κομμάτι της αγοράς. Η εκρηκτική ανάπτυξη των μικρών επιχειρήσεων που στις προηγούμενες δεκαετίες έδωσε κάποια διέξοδα στην καταστροφή των αγροτικών στρωμάτων και την ανεργία της εργατικής τάξης, φαίνεται να ολοκληρώνει τον κύκλο της. Η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης υπέρ των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, αποδεικνύεται χρήσιμη μόνο σε ένα μικρό στρώμα μεσαίων και μεγάλων επιχειρήσεων. Το κοινωνικό στρώμα των μικρών ΕΒΕ και των αυτοαπασχολούμενων απειλείται όλο και περισσότερο από τη συρρίκνωση του εισοδήματός του και το φάσμα της ανεργίας. Η αύξηση της φορολογίας η πτώση του τζίρου, η αύξηση του κόστους ζωής, η κατάργηση κάθε μορφής κοινωνικής προστασίας η αυτοχρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης το απάνθρωπο ωράριο, οι ανεξέλεγκτες εισαγωγές είναι μερικά μόνο από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Οι ρίζες αυτών των προβλημάτων βρίσκονται στην επέλαση των μονοπωλίων και στην αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική.

3) Μπροστά σε αυτή την κατάσταση το συνδικαλιστικό κίνημα των μικρών ΕΒΕ και των αυτοαπασχολουμένων δεν έχει δώσει μέχρι σήμερα αποφασιστική απάντηση στην ηγεσία, όπου κυριαρχεί ο συμβιβασμός, η ηττοπάθεια και η ενσωμάτωση. Ειδικότερα στη ΓΣΕΒΕΕ, τη μαζικότερη και πιο ιστορική τριτοβάθμια οργάνωση των ΕΒΕ έχει διαμορφωθεί μια συνδικαλιστική γραφειοκρατία μακριά από τα πραγματικά προβλήματα των ΕΒΕ. Σε οικονομικό επίπεδο προσπαθεί να εκφράσει τα συμφέροντα κυρίως των μεσαίων επιχειρήσεων και σε πολιτικό επίπεδο προάγει το συμβιβασμό και την αγωνιστική απραξία. Αυτή η γραφειοκρατία, τροφοδοτούμενη οικονομικά από τα ευρωπαϊκά κονδύλια εκπαίδευσης - κατάρτισης και τον συνδικαλιστικό πόρο που πρόσφατα θεσμοθετήθηκε, μετατρέπεται σε κέντρο διαφθοράς των συνειδήσεων και εξαγοράς συνδικαλιστών. Ταυτόχρονα όμως στο συνδικαλιστικό κίνημα (σ.κ.) συγκροτείται το αγωνιστικό ριζοσπαστικό αντιμονοπωλιακό ρεύμα, με κύριο πόλο τη ΔΗΚΕΒΕ που εκφράζει τα συμφέροντα των εκατοντάδων χιλιάδων μικρών ΕΒΕ και αυτοαπασχολούμενων. Τα συμφέροντα αυτά είναι δεμένα με τους αγώνες και την προοπτική μιας λαϊκής εξουσίας που στο κέντρο της θα έχει τον άνθρωπο και όχι τα κέρδη των μονοπωλίων, θα βασίζεται στη σχεδιασμένη οικονομική ανάπτυξη, θα ενισχύει κλαδικές πολιτικές και θα προωθεί τη συνεταιριστικοποίηση των μικρών επιχειρήσεων. Μια εξουσία που θα είναι αποτέλεσμα ενός πλατιού λαϊκού μετώπου ΕΒΕ, εργατικής τάξης, φτωχής αγροτιάς και διανόησης, ικανού να δώσει απάντηση στα σύγχρονα λαϊκά προβλήματα.

Η ΔΗΚΕΒΕ δύο χρόνια μετά την 3η πανελλαδική συνδιάσκεψη πατάει πιο γερά στα πόδια της, μπορεί να αναλύσει με μεγαλύτερη επάρκεια τα προβλήματα, να αναδεικνύει πιο πειστικά το ρεαλισμό της διεκδικητικής πάλης. Μπορεί να αποτελέσει το στήριγμα των μικρών ΕΒΕ, των αυτοκινητιστών, των συνταξιούχων και να εκφράσει τις αγωνίες τους για μια καλύτερη ζωή. Βοήθησε το προηγούμενο διάστημα να αναπτυχθούν αγώνες και να λυθεί, όσο το επέτρεπε ο συσχετισμός δύναμης, η αντίφαση ανάμεσα στην όξυνση των προβλημάτων και την αναντίστοιχη ανάπτυξη των αγώνων. Με κεντρικά όργανα πιο δυναμωμένα, με ένα μεγαλύτερο άνοιγμα των δυνάμεών της σε όλη την Ελλάδα, κατακτάει σήμερα μια ανώτερη ποιότητα στη δράση της. Από την άλλη μεριά οι αδυναμίες που παρουσιάστηκαν και η όξυνση των προβλημάτων κάνουν επιτακτική την ανάγκη για μαζικοποίηση της παράταξης, για πιο αποτελεσματική παρέμβαση στο σ.κ., με κύριο βάρος την ανάπτυξη της δράσης των σωματείων, για πιο αγωνιστική απάντηση στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ, να αλλάξουν οι συσχετισμοί μέσα στο σ.κ. Η ανάγκη να ακουστεί η φωνή της σε περισσότερους συναδέλφους, να ανάψει η φλόγα της αντίστασης και του αγώνα σε περισσότερους ΕΒΕ, να συντονιστούν τα βήματά τους με τους εργάτες και τους φτωχούς αγρότες που είναι θύματα της ίδιας πολιτικής, γίνεται σήμερα πιο επιτακτική από ποτέ.

Ο δρόμος που έχουμε μπροστά μας φαίνεται μακρύς και δύσκολος, τον βαδίζουμε όμως με την αισιοδοξία που μας δίνει το δίκαιο των αιτημάτων μας».