«Οι κρίσεις είναι αναπόσπαστο, νομοτελειακό φαινόμενο της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Δεν μπορεί να υπάρξει καπιταλισμός χωρίς οικονομικές, και όχι μόνο, κρίσεις». Τα παραπάνω σημείωσε, μεταξύ άλλων, ο Γιώργος Σκιαδιώτης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, στη χτεσινή σύσκεψη που διοργάνωσε η ΚΟ Φαρμάκου της Αχτίδας Βιομηχανίας της ΚΟΑ, συμπληρώνοντας ότι το ζήτημα της κρίσης αναδεικνύεται σε πεδίο ουσιαστικής ιδεολογικής, πολιτικής και οργανωτικής αντιπαράθεσης.

Το στέλεχος του ΚΚΕ επισήμανε πως όλες οι άλλες πολιτικές δυνάμεις συναντιούνται και στον τρόπο με τον οποίο ερμηνεύουν την κρίση, π.χ. ως στρέβλωση του συστήματος, ή ως αποτέλεσμα υπερβολών στη σφαίρα κυκλοφορίας του χρήματος κτλ. και στα μέτρα που πρέπει να ληφθούν, στην κατεύθυνση ενίσχυσης των επιχειρήσεων. Δηλαδή, στηρίζοντας τη συγκέντρωση του κεφαλαίου και την αγριότητα των μονοπωλίων, με οδυνηρές, φυσικά, συνέπειες για τους εργαζόμενους.

Χρειάζεται να βγούμε πλατιά και ανοιχτά στους εργαζόμενους, να εξηγήσουμε ότι μήτρα της κρίσης είναι η άναρχη παραγωγή, το ότι σχεδιάζεται με βάση το ατομικό συμφέρον του κάθε καπιταλιστή. Να πούμε στους εργαζόμενους γιατί τις κρίσεις δεν μπορεί να τις αποφύγει μέσα σ' αυτό το σύστημα, αλλά και ότι δεν μπορεί να αλλάξει τα αστικά κόμματα, εκφράζουν αντίστοιχες κοινωνικές, ταξικές δυνάμεις. «Αυτό που μπορεί να κάνει κάθε εργαζόμενος είναι να αλλάξει στάση ο ίδιος. Να βελτιώσει την άμυνά του. Κι αυτό καταρχήν σημαίνει, να πετάξει στα σκουπίδια όλες τις θεωρίες που λένε ότι δεν υπάρχουν άλλες επιλογές για την εργατική τάξη, ότι πυρήνας της ανάπτυξης δεν μπορεί παρά να είναι ο καπιταλιστής και το κέρδος του», τόνισε ο Γ. Σκιαδιώτης. «Σημαίνει ότι πρέπει να τιμωρήσει, να αποδυναμώσει τα αστικά κόμματα. Να δυναμώσει το ΚΚΕ, σε κάθε μέτωπο. Να βάλει πλώρη για την εξουσία. Να συγκεντρώσει δυνάμεις για το Μέτωπο. Και σε συνδικαλιστικό επίπεδο να στηρίξει το ΠΑΜΕ».

Οπως υπογράμμισε, η προσυνεδριακή διαδικασία και το ίδιο το 18ο Συνέδριο του Κόμματος, που ολοκληρώθηκε πρόσφατα, ανέδειξαν ότι το ΚΚΕ είναι σήμερα πιο ικανό να δίνει μάχες σε δύσκολες συνθήκες, επιβεβαίωσαν τα βήματα ωρίμανσης που έχουν γίνει. Το Κόμμα εξοπλίστηκε σε βασικά σημεία, σημαντικά για τη συνέχεια - συνέχισε - όπως είναι η προγραμματική του αντίληψη για το Σοσιαλισμό, η ανάγκη πολιτικοποίησης των αγώνων που δίνουν οι εργαζόμενοι ως προϋπόθεση για την αποτελεσματικότητα και την προοπτική τους, ο προσανατολισμός για γερή κομματική οικοδόμηση στους κλάδους της παραγωγής. Είμαστε αισιόδοξοι σήμερα ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε, να ανοίξουμε πλατιά την πρόταση για την άλλη ανάπτυξη, την άλλη εξουσία, κατέληξε μεταξύ άλλων.

Στη συζήτηση που ακολούθησε, μεταφέρθηκε - ανάμεσα σε άλλα - ο γόνιμος προβληματισμός όλο και περισσότερων εργαζομένων για την πείρα από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση του 20ού αιώνα.