Η πολιτική εξωραϊσμού της Ευρωπαϊκής Ενωσης και η όλο και πιο απροκάλυπτη ταύτιση με τη σοσιαλδημοκρατία, όπως και η καλλιέργεια αυταπατών στο λαό πως η καπιταλιστική κρίση μπορεί να αντιμετωπιστεί στα πλαίσια της διαχείρισης του υπάρχοντος συστήματος, αποτυπώνονται στους «τέσσερις κεντρικούς άξονες δράσης πάνω στους οποίους θα κινηθεί ο ΣΥΝ το επόμενο διάστημα», όπως τους παρουσίασε την Τρίτη κατά τη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του κόμματος ο πρόεδρος του Α. Τσίπρας.

Γύρω από τον άξονα περί ...«αλλαγής του συμφώνου σταθερότητας», αποτυπώνεται η αγωνία του ΣΥΝ για να μην αγγίξει η λαϊκή αγανάκτηση που πυροδοτεί η κρίση τα ιερά και τα όσια του ευρωμονόδρομου, δηλαδή τις πολιτικές που τροφοδοτούν την κρίση. Ετσι, επιχειρείται να στηθούν προστατευτικά αναχώματα μπροστά στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Οι άλλοι τρεις άξονες, όπως παρουσιάζονται στην «Αυγή», είναι η «ανάγκη αναδιανομής του πλούτου μέσα από μια δίκαιη φορολογική μεταρρύθμιση», η «επανάκτηση σε δημόσιο έλεγχο κεντρικών πυλώνων της οικονομίας, όπως η Εθνική Τράπεζα, η Αγροτική Τράπεζα και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο» και η «δημιουργία 100.000 θέσεων εργασίας, μέσω της αναγέννησης του κοινωνικού κράτους άλλα προγράμματα δημοσίων επενδύσεων». Βέβαια, ακόμα και αυτή η διαχειριστική και αδιέξοδη πολιτική, που εκφράζεται μέσα από τους παραπάνω άξονες, θα προσέκρουε στις κατευθύνσεις και τα ασφυκτικά πλαίσια που έχει θέσει η Ευρωπαϊκή Ενωση, μέσω του Μάαστρχτ και των μεταγενέστερων Συνθηκών της «ευρωπαϊκής ενοποίησης» στις οποίες υποκλίνεται ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.

Στα πλαίσια αυτών των αξόνων της πολιτικής του ΣΥΝ κινήθηκε και ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, Α. Αλαβάνος, ο οποίος σε δηλώσεις του χτες από το Ηράκλειο, με αφορμή και την επίσκεψη του πρωθυπουργού στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, μίλησε για την ανάγκη μιας κυβέρνησης που θα «καταλάβαινε τα αυτονόητα». Δίνοντας ο ίδιος την επεξήγηση, είπε ότι αυτά τα «αυτονόητα» που «λείπουν από τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση» είναι, μεταξύ των άλλων, ότι η κυβέρνηση «δεν πρέπει να στηρίζει τους τραπεζίτες, αλλά κοινωφελείς τράπεζες». Σπέρνει, δηλαδή, στους εργαζόμενους την αυταπάτη πως στο καπιταλιστικό σύστημα που ζούμε υπάρχουν και καλοί τραπεζίτες, οι ιδιοκτήτες των ...κοινωφελών τραπεζών, που πολιτεύονται όχι για την απόσπαση όλο και μεγαλύτερων κερδών αλλά για το ...κοινό όφελος και προτρέπει την κυβέρνηση να τους ...ανακαλύψει και να τους ενισχύσει σε βάρος των ...κακών τραπεζιτών.