Τα όσα έχουν συμβεί τις τελευταίες μέρες - τόσο στην Πάτρα, όσο και στο Αστυνομικό Τμήμα του Αγίου Παντελεήμονα - είναι αποτέλεσμα της αντιμεταναστευτικής πολιτικής. Η απαράδεκτη κατάσταση στην οποία «ζουν» οι μετανάστες στον καταυλισμό της Πάτρας «συνοδεύεται» από το άγριο κυνηγητό σε βάρος τους, που συχνά έχει τραγική κατάληξη για τη ζωή αυτών των ανθρώπων. Πολύ περισσότερο που η αντιμεταναστευτική πολιτική συνοδεύεται από την καλλιέργεια αντιπαράθεσης Ελλήνων - μεταναστών εργαζομένων, που φτάνουν ακόμη και σε πράξεις βίας κατά των μεταναστών. Η «σύλληψη» του 22χρονου Αφγανού, η μεταφορά του στο ΑΤ Αγ. Παντελεήμονα και ο εκεί άγριος ξυλοδαρμός του δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό, ούτε τυχαίο κρούσμα. Ερχεται να προστεθεί στα δεκάδες περιστατικά βίας κατά των μεταναστών εργατών. Τα όσα, όμως, βλέπουν το φως της δημοσιότητας, δεν είναι παρά η συνέπεια των ασκούμενων πολιτικών, τα απτά αποτελέσματα των νόμων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και των επιταγών της ΕΕ, που συναποφάσισαν και οι ελληνικές κυβερνήσεις.

Με τα επαναλαμβανόμενα κρούσματα της αστυνομικής βίας κατά των μεταναστών, θέλουν να τρομοκρατήσουν και να φοβίσουν όποιο μετανάστη τολμά ν' αντισταθεί απέναντι στον κρατικό αυταρχισμό. Παράλληλα, όμως, έρχονται ως «συμπλήρωμα» στη βία που ασκεί η ίδια η εργοδοσία σε βάρος τόσο των μεταναστών όσο και των Ελλήνων εργαζομένων. Είναι η «άλλη όψη» του ίδιου νομίσματος. Η αστυνομική βία έρχεται και συμπληρώνει τη βία που ασκείται στους τόπους δουλειάς, στα εργοστάσια και στα εργοτάξια, όπου οι μετανάστες βρίσκονται - στην ουσία - ανυπεράσπιστοι. Ερχεται και προστατεύει τα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών που επιζητούν εργαζόμενους τρομοκρατημένους, δίχως εργασιακά δικαιώματα. Εργαζόμενους που δε θα διεκδικούν.

Οι μετανάστες ξεζουμίζονται στα «κάτεργα» όλης της χώρας - από τη «Μανωλάδα» μέχρι τη «LADY FASHION». Στην πράξη, εκείνο που επιδιώκεται με όλη την αντιμεταναστευτική πολιτική είναι η στυγνή εκμετάλλευση, σε βάρος των εργαζόμενων μεταναστών, ώστε το κεφάλαιο να έχει γρήγορα και εύκολα κέρδη (λόγω του μεγάλου βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης) και στη συνέχεια να προχωρά στην άμεση απέλασή τους, στην εξόντωσή τους, με την ένταση της αστυνομοκρατίας. Η καπιταλιστική κρίση, μάλιστα, θα έχει ως αποτέλεσμα την ακόμα μεγαλύτερη ένταση της εργοδοτικής και αστυνομικής βίας κατά των μεταναστών. Οντας «παράνομοι» - με βάση τους νόμους της ΕΕ και των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ - θα βρεθούν πρώτοι στο στόχαστρο.

Αυτές οι εξελίξεις, όμως, δεν αφορούν μόνο τους μετανάστες. Ο ξυλοδαρμός του 22χρονου Αφγανού έρχεται να προστεθεί σε μια αλυσίδα γεγονότων το τελευταίο διάστημα, που στο στόχαστρο βάζουν την ίδια την εργατική τάξη. Είναι η απόπειρα εκφοβισμού και τρομοκράτησης των εργαζομένων, με στόχο να μην αμφισβητήσουν την εξουσία των μονοπωλίων. Είναι η πολιτική που χαρακτηρίζει «έγκλημα» τους εργατικούς αγώνες και την ίδια στιγμή κατηγορεί τους εργαζόμενους ότι αυτοί ευθύνονται για τα εργοδοτικά εγκλήματα (π.χ. «FRIENDSHIP GAZ»). Απέναντι στη συνολική επίθεση των μονοπωλίων πρέπει να υπάρξει συνολική αντεπίθεση των εργαζομένων. Είναι ανάγκη να ανέβει η ταξική ενότητα και αλληλεγγύη της εργατικής τάξης. Μόνη απάντηση είναι η ενιαία πάλη Ελλήνων και μεταναστών εργαζομένων μέσα απ' τις γραμμές του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, ώστε την κρίση της πλουτοκρατίας να μην την πληρώσει η εργατική τάξη.