Ξεκινώντας την ομιλία του, στη χτεσινή συγκέντρωση αλληλεγγύης, ο Σαλβαντόρ Βάλντες Μέσα αναφέρθηκε στην ίδρυση και το ρόλο της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Κούβας.

«Πρώτ' απ' όλα, θα ήθελα να ευχαριστήσω το ΠΑΜΕ, τη διεύθυνση της ΠΣΟ, και τις υπόλοιπες συνδικαλιστικές και κοινωνικές οργανώσεις της Ελλάδας γι' αυτήν την εκδήλωση αλληλεγγύης, γιατί μας δίνετε την ευκαιρία να σας μεταφέρουμε τον πιο αδελφικό και αλληλέγγυο χαιρετισμό του λαού και των εργαζομένων της Κούβας. Το 2009 έχει μια ξεχωριστή σημασία για τους εργαζόμενους της Κούβας. Αυτή τη χρονιά συμπληρώνονται 70 χρόνια από την ίδρυση της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Κούβας. Και είναι η 50ή επέτειος από τη νίκη της Κουβανικής Επανάστασης.

Τα συνδικάτα και οι εργατικές οργανώσεις της Κούβας υπάρχουν από το 18ο αιώνα, παλεύοντας για συνδικαλιστικά και εργατικά δικαιώματα και για την ανεξαρτησία και την αυτοδιάθεση της χώρας από την ισπανική αποικιοκρατία. Η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Κούβας είναι ο καρπός μιας μακράς πάλης για την ενότητα του συνδικαλιστικού κινήματος της Κούβας. Για να μπορέσουμε να πετύχουμε την ελευθερία και την ισότητα για όλο το λαό της Κούβας.

Στις 28 Γενάρη 1939 έγινε η ιδρυτική συνέλευση της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Κούβας. Αυτή η ημερομηνία συμπίπτει με τα γενέθλια του εθνικού μας ήρωα, Χοσέ Μαρτί. Ο δικός μας Χοσέ Μαρτί, ο πιο ακέραιος, ο πιο ολοκληρωμένος Κουβανός, ήταν ο πρώτος που κατάφερε να ενώσει όλες τις γενιές των Κουβανών μαζί. Και να οργανώσει την αναγκαία πάλη για να σπάσει τις αλυσίδες του ισπανικού αποικιοκρατισμού. Από αυτόν εμπνεύστηκαν οι ηγέτες του συνδικαλιστικού και εργατικού κινήματος της Κούβας και όλα τα συνδικάτα, όλες οι οργανώσεις βάσης, ώστε να ενωθούνε σε μία, μοναδική οργάνωση.

Η ίδρυση της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Κούβας ήταν ένα τεράστιο βήμα, για να κατορθώσει να ενωθεί σε μία μοναδική οργάνωση όλο το εργατικό κίνημα. Ακολούθησαν πολλά χρόνια αιματηρής αντίστασης και αγώνα, που στοίχισαν τη ζωή σε πάρα πολλά ηγετικά συνδικαλιστικά στελέχη. Που εναντιώνονταν στην καταπίεση και την τυραννία των κυβερνήσεων που εναλλάσσονταν στην εξουσία. Σε μια νέα περίοδο, ενός νέου αποικιοκρατισμού των Ηνωμένων Πολιτειών.

Τα πρώτα πέντε χρόνια της δεκαετίας του '40, οι εργάτες της Κούβας οργανώθηκαν στα συνδικάτα και κάτω από την καθοδήγηση της Γενικής Συνομοσπονδίας Κούβας πέτυχαν μεγάλες κατακτήσεις στα εργασιακά, στους μισθούς. Κοινωνικές κατακτήσεις και πολιτικές. Αλλά μόλις τελείωσε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος και με τις αλλαγές που προκλήθηκαν παγκόσμια, χάθηκαν αυτές οι κατακτήσεις των εργαζομένων. Ο ιμπεριαλισμός ξεκίνησε τον ονομαζόμενο "ψυχρό πόλεμο", για να φρενάρει την πρόοδο του σοσιαλισμού και οποιαδήποτε απειλή προς τα δικά του συμφέροντα. Η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Κούβας εκείνη την εποχή ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη της ΠΣΟ. Και έχουμε μείνει πιστοί σε αυτήν την οργάνωση όλα αυτά τα χρόνια, ως αντιπρόσωπο ενός ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος.

Στην Κούβα, οι κυβερνήσεις που εναλλάσσονταν και που ήταν προσκολλημένες στα συμφέροντα των ΗΠΑ ξεκίνησαν μια καταστολή ενάντια στα συνδικάτα. Επιτέθηκαν στα γραφεία των συνδικάτων, συνέλαβαν πολλά συνδικαλιστικά στελέχη. Βάλανε τη Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Κούβας και τις οργανώσεις της στην παρανομία. Δημιουργήθηκε μια κρατική συνδικαλιστική οργάνωση και βάλανε μέσα στο Σύνταγμα της χώρας να γίνονται υποχρεωτικές κρατήσεις από το μισθό των εργαζομένων ως συνδρομή γι' αυτήν την οργάνωση. Η πραγματική Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Κούβας συνέχισε να αγωνίζεται για τα συμφέροντα των εργατών και στην παρανομία, για να διατηρήσει την ενότητα του εργατικού κινήματος.

Στις 26 Ιούλη 1953, ο νεαρός, τότε, δικηγόρος Φιντέλ Κάστρο, ηγούμενος μιας ομάδας νέων, επιτέθηκε στο δεύτερο μεγαλύτερο οχυρό της χώρας, το Σαντιάγο της Κούβας. Αυτή η απόπειρα απέτυχε, αλλά ήταν η μικρή μηχανή που έδωσε ώθηση στη μεγάλη μηχανή της Επανάστασης. Και ξεκίνησε μια νέα περίοδος για την πραγματική ανεξαρτησία και ελευθερία της χώρας. Αυτή η επαναστατική διαδικασία επεκτάθηκε για πολλά ακόμα χρόνια. Με την υποστήριξη και την ενεργή συμμετοχή όλων των εργατών και εργατριών της Κούβας και μέσω της ένοπλης πάλης, κατορθώσαμε να ανατρέψουμε τη δικτατορία που είχε υποτάξει τη χώρα σε ένα αιματοβαμμένο καθεστώς. Ετσι, φτάσαμε στην εξουσία την 1η Γενάρη 1959. Αυτό συνέβη είκοσι χρόνια μετά την ίδρυση της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Κούβας.

Με την Επανάσταση έφτασε η πραγματική ανεξαρτησία, ελευθερία και αυτοδιάθεση της χώρας, της πατρίδας. Με τη νίκη της Επανάστασης δεν επιτεύχθηκαν μόνο στόχοι εργατικοί ή συνδικαλιστικοί. Αλλά επιτεύχθηκαν όλοι οι κοινωνικοί και πολιτικοί στόχοι. Γι' αυτό οι εργάτες και το συνδικαλιστικό κίνημα προσέφεραν όλη την υποστήριξή τους στην Επανάσταση που είχε μόλις νικήσει. Και υποστήριξαν όλα τα μέτρα που πάρθηκαν προς όφελος του λαού.

Εξαλείφθηκε η εκμετάλλευση από άνθρωπο σε άνθρωπο. Εξαλείφθηκαν η ανεργία, οι κοινωνικές ανισότητες και ο κοινωνικός ρατσισμός. Εγκαθιδρύθηκε η ισότητα δικαιωμάτων για όλους. Εξαλείφθηκε ο αναλφαβητισμός, καθιερώθηκε δωρεάν εκπαιδευτικό σύστημα με δικαίωμα πρόσβασης από όλους και για όλους. Δημιουργήθηκε σύστημα υγείας με κάλυψη για όλα τα μέλη της κοινωνίας, δημόσιο και δωρεάν. Δημιουργήθηκε σύστημα Ασφάλισης που κάλυπτε όλους τους εργασιακούς κλάδους. Το δικό μας κοινωνικό σύστημα Ασφάλισης είναι κρατικό και προσφέρει προστασία σε όλα τα μέλη της οικογένειας. Εχει ειδικές παροχές όπως η κοινωνική βοήθεια, που προστατεύει ανθρώπους που δεν έχουν εισόδημα ή που δεν έχουν άλλους συγγενείς για να τους βοηθήσουν.

Σήμερα, για παράδειγμα, είναι οι γυναίκες που απολαμβάνουν πλήρη ισότητα κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων. Ετσι, οι γυναίκες δεν παίζουν απλώς ένα ρόλο - ως φύλο - αναπαραγωγής και νοικοκυράς στο σπίτι. Η σαν οικιακές βοηθοί για τις δουλειές που γίνονται στην οικογένεια ή στο σπίτι. Σήμερα το 46% της εργατικής δύναμης είναι γυναίκες. Και από αυτές το 66% είναι οι τεχνικοί και επαγγελματίες της χώρας και μέσα στα ερευνητικά μας κέντρα. Σήμερα, υπάρχουν νόμοι που προστατεύουν τη γυναίκα. Οπως είναι η περίπτωση της μητρότητας. Παίρνουνε άδεια τρεις μήνες πριν τον τοκετό και ένα χρόνο μετά, με αποδοχές. Αν μετά από ένα χρόνο η γυναίκα δεν κατορθώσει να βρει κάποιο παιδικό σταθμό για να αφήσει το μωρό ή υπάρχει κάποιο πρόβλημα υγείας, μπορεί να έχει άλλον ένα χρόνο άδεια, χωρίς αποδοχές. Με τη θέση εργασίας της να είναι εγγυημένη.

Η αλληλεγγύη μας με τους άλλους λαούς - ως ευγνωμοσύνη για την υποστήριξη που έχουμε λάβει, σε αυτά τα 50 χρόνια, από διαφορετικούς λαούς, από διαφορετικά μήκη και πλάτη του κόσμου - εκφράζεται σήμερα με την προσφορά της υποστήριξής μας, τη βοήθειά μας σε πάνω από 70 χώρες. Ευχαριστούμε όλους τους εργάτες του κόσμου και τους λαούς της γης για την υποστήριξη και τη βοήθειά τους, για να επιστρέψουν οι πέντε Κουβανοί ήρωες που είναι φυλακισμένοι στις ΗΠΑ. Η Επανάσταση είναι πιο σίγουρη από ποτέ. Γιατί υπολογίζει στη βοήθεια, χωρίς προϋποθέσεις, των εργατών και του λαού. Για άλλη μια φορά, στο όνομα των εργατών και του λαού της Κούβας ευχαριστούμε τους εργάτες και το λαό της Ελλάδας γι' αυτή τους τη χειρονομία».