Η οικονομική κρίση στις καπιταλιστικές οικονομίες (στην Ελλάδα άρχισε να αχνοφαίνεται αλλά τα χειρότερα είναι για μετά, με δεδομένο ότι αναμένεται βαθιά και πιο μακρόχρονη) αναζωπύρωσε τις συζητήσεις, για το χαρακτήρα της, την αιτία της, την αντιμετώπισή της, τις μορφές διαχείρισής της, προκειμένου οι συνέπειες για το κεφάλαιο να είναι όσο γίνεται λιγότερο οδυνηρές. Αλλωστε, κρίση σημαίνει και καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, επομένως και ενός τμήματος του κεφαλαίου. Οδυνηρές, βεβαίως, θα είναι οι συνέπειες για την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, όπου ρίχνουν τα βάρη της κρίσης οι αστικές κυβερνήσεις. Οι απολογητές του καπιταλιστικού συστήματος, ανάμεσά τους και οι οπορτουνιστές, ανάγοντας την αιτία της οικονομικής κρίσης στη μορφή διαχείρισης, αφαιρούν ή συγκαλύπτουν το έδαφος στο οποίο εκδηλώνεται, δηλαδή τον ίδιο τον καπιταλισμό. Οπως και το γεγονός ότι η εκδήλωσή της είναι νομοτελειακή, αντικειμενικό γεγονός, πέρα και έξω από τη θέληση των ανθρώπων. Στην έκτακτη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ για την αντιμετώπιση της κρίσης το μόνο που εκδηλώθηκε είναι οι αγεφύρωτες αντιθέσεις μεταξύ των κρατών - μελών αφού καθένα προσπαθεί να την αντιμετωπίσει σε όφελος των δικών του μονοπωλίων και στο μόνο που κατέληξε είναι η νέα επίθεση στην εργατική τάξη και στα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας μετά την έκτακτη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ κάλεσε τους πολιτικούς αρχηγούς προκειμένου να δείξει ότι αντιμετωπίζει το συγκεκριμένο πρόβλημα της καπιταλιστικής οικονομίας της Ελλάδας με τη λογική ότι «στις έκτακτες συνθήκες της διεθνούς κρίσης μπορούμε και οφείλουμε να επιτύχουμε μια ευρύτερη συνεννόηση. Να αφήσουμε στην άκρη τις στείρες αντιπαραθέσεις. Το "όχι σε όλα"». Δηλαδή, να πείσει ότι είναι «εθνικό πρόβλημα» και να ζητήσει να βάλουν όλοι πλάτες για να ξεπεραστεί, βεβαίως σε όφελος του κεφαλαίου. «Για μας η οικονομία, ειδικά τώρα, είναι μεγάλη εθνική υπόθεση», είπε χαρακτηριστικά.

Βεβαίως, τ' άλλα κόμματα του «ευρωμονόδρομου», ανεξάρτητα από τη στάση τους, την οποία υπαγορεύουν ιδιαίτεροι ψηφοθηρικοί λόγοι, ουσιαστικά πρόβαλαν προτάσεις διαχείρισης της κρίσης. Προτάσεις εντός του συστήματος.

Δεν υπάρχει φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση, τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, μετά τη συνάντησή της με τον πρωθυπουργό. Θα είναι αντιλαϊκή, έτσι και αλλιώς, ό,τι και αν λέει η κυβέρνηση.

Οπως τόνισε η Αλέκα Παπαρήγα στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε μετά τη συνάντηση με τον πρωθυπουργό, το ΚΚΕ δε βάζει πλάτη για να γλιτώσει η πλουτοκρατία από την κρίση και τις συνέπειές της. Η πλουτοκρατία είναι η μοναδική υπεύθυνη για την κρίση, καθώς και οι κυβερνήσεις που διαχειρίστηκαν τα συμφέροντά της, σήμερα της ΝΔ, χτες του ΠΑΣΟΚ. Το δίδυμο της εναλλαγής πρέπει να τιμωρηθεί και όχι οι εργαζόμενοι που παράγουν τον πλούτο. Το ΚΚΕ βάζει πλάτη για να αντεπιτεθεί η εργατική τάξη, για να οικοδομήσει τη συμμαχία της με τα λαϊκά στρώματα και όλοι μαζί, σαν μια γροθιά, να αντιμετωπίσουν τις αιματηρές θυσίες που τους επιφυλάσσουν, να διεκδικήσουν δουλειά και εισοδήματα, όλες τις σύγχρονες ανάγκες. Τώρα αρχίζει ο μεγάλος αγώνας για να αποτρέψουμε τα χειρότερα, να ενωθούν οι εργαζόμενοι, τα θύματα της κρίσης, σε ισχυρή δύναμη ανατροπής και διεκδίκησης της εξουσίας. Τώρα, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε πόλη, σε κάθε χωριό να οργανωθεί η αντίσταση και ο αγώνας. Ενότητα, αλληλεγγύη για τα κοινά συμφέροντα. Αυτήν την πολιτική σαλπίζει το ΚΚΕ. Εξοδος από την κρίση, ανέφερε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, σημαίνει νέες δυσβάσταχτες θυσίες των εργαζομένων, για να γίνει πιο δυνατό το καπιταλιστικό τέρας που πλουτίζει σε βάρος τους και μόνο σε βάρος τους. Γι' αυτό απορρίπτουμε την άποψη της κυβέρνησης ότι δεν αντέχει η οικονομία. Η καπιταλιστική οικονομία, η εξουσία των μονοπωλίων αντέχει μόνο τα κέρδη. Απορρίπτουμε τη θέση ότι πρέπει να υποταχθούμε στην απαίτηση της ΕΕ για το Σύμφωνο Σταθερότητας, όπως και στα πράσινα και ροζ παραπλανητικά διλήμματα για αναθεώρησή του. Απορρίπτουμε την κυβερνητική θέση περί μη πλειοδοσίας, που ισοδυναμεί με επιλογή περιορισμού των διεκδικήσεων των εργαζομένων, με τη λογική «τα κεφάλια μέσα», την ώρα που το μπόι των εργαζομένων πρέπει να σηκωθεί πολύ ψηλά.

Τα μέτρα που προτείνει η κυβέρνηση είναι μέτρα με βάση δείκτες που έχει θέσει η ΕΕ για το Σύμφωνο Σταθερότητας και την αντιμετώπιση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων, είναι μέτρα εισπρακτικά - φορολογικά που επιβαρύνουν κυρίως τα λαϊκά στρώματα. Είναι μέτρα περιορισμού των δημόσιων δαπανών που και πάλι βαρύνουν τα λαϊκά στρώματα, γιατί θα έχουν σοβαρές συνέπειες σε τομείς της κοινωνικής πολιτικής.

Με τη βοήθεια του ΠΑΣΟΚ - και του ΣΥΡΙΖΑ, επίσης - συντελείται σκόπιμος αποπροσανατολισμός με την προσπάθεια να ταυτιστεί η πρόοδος με τον κρατικό έλεγχο και την κρατική εποπτεία ή ακόμα με την κρατική παρέμβαση και την κρατικοποίηση, μερική ή και ολική, με προτάσεις ενίσχυσης των επιχειρηματιών για να μειωθεί τάχα η ανεργία, με μέτρα ενίσχυσης των τραπεζών για να δίνουν νέα δυσβάσταχτα δάνεια.

Η κρίση απαιτεί εργατική αντεπίθεση, ένταση της ταξικής πάλης. Αντικειμενικά, ανεξάρτητα από το σημερινό αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων, προβάλλει η αναγκαιότητα της κοινωνικοποίησης των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, του παραγωγικού συνεταιρισμού, του εργατικού ελέγχου, η ανυπακοή και αποδέσμευση από τον «ευρωμονόδρομο».

Η διαχωριστική γραμμή περνά ανάμεσα στους δύο δρόμους ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας. Αυτή είναι η γραμμή αντιπαράθεσης. Οχι η φαινομενική ανάμεσα στη φιλελεύθερη και σοσιαλδημοκρατική γραμμή διαχείρισης.

Ο ένας είναι ο δρόμος που γνωρίζουμε χρόνια τώρα, που έχει γίνει ακόμα πιο δύσβατος την τελευταία 20ετία, ειδικά μετά τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Είναι ο δρόμος που συμφέρει το κεφάλαιο, τα μονοπώλια, ο δρόμος της βαθύτερης ενσωμάτωσης στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ.

Ο άλλος δρόμος είναι της συγκρότησης του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου πάλης, η κοινωνικοπολιτική συμμαχία της εργατικής τάξης με τους αυτοαπασχολούμενους και τη μικρομεσαία αγροτιά που κατευθύνεται στη Λαϊκή Εξουσία και Οικονομία. Είναι ο δρόμος που αναγνωρίζει αποκλειστικά και μόνο ως παραγωγό του πλούτου τον εργαζόμενο άνθρωπο και ως κίνητρο της παραγωγής την ικανοποίηση των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών.

Η πάλη κατά των νέων αντεργατικών και αντιλαϊκών μέτρων πρέπει να εξελιχτεί σε πάλη κατά της εξουσίας των μονοπωλίων, των ιμπεριαλιστικών ενώσεών τους.

Το ΚΚΕ τονίζει: Καμιά κοινωνική συμφωνία για την κρίση. Καμιά πολιτική διαχείρισης δεν μπορεί να την αντιμετωπίσει, ίσα ίσα μεταφέρει τις συνέπειες στις πλάτες του λαού, προκειμένου να σωθεί το κεφάλαιο. Γι' αυτό προβάλλει την αναγκαιότητα ανασύνταξης του εργατικού, του λαϊκού κινήματος, με βάση την αντιιμπεριαλιστική - αντιμονοπωλιακή γραμμή συσπείρωσης. Να πληρώσει τώρα το μεγάλο κεφάλαιο. Να αποδυναμωθεί ο δικομματισμός με ταυτόχρονη ισχυροποίηση του ΚΚΕ. Χρειάζεται ενιαίο μέτωπο εργατών, αυτοαπασχολούμενων, μικρομεσαίων αγροτών, που μπορεί να φέρει ανακατατάξεις θετικές στον πολιτικό συσχετισμό, ικανές να ανοίξουν το μόνο δρόμο που συμφέρει το λαό, το δρόμο της ανατροπής. Να παραμερίσουν οι εργαζόμενοι τις ανυπόληπτες ηγεσίες σε ΓΣΕΕ, και ΑΔΕΔΥ, ΓΕΣΑΣΕ, ΣΥΔΑΣΕ και ΠΑΣΕΓΕΣ, ΓΣΕΒΕΕ και ΕΣΕΕ και σε ένα μεγάλο μέρος δευτεροβάθμιων, αλλά και αρκετών πρωτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων σε μεγάλους εργασιακούς χώρους. Ενίσχυση του ΠΑΜΕ, αλλά και της ΠΑΣΥ και του πόλου συσπείρωσης στο χώρο των αυτοαπασχολούμενων.

Στη βάση των παραπάνω και σε σύνδεση με τον αγώνα για τη λαϊκή προοπτική, το ΚΚΕ προτείνει στόχους πάλης που να ικανοποιούν τις λαϊκές ανάγκες. Τους αναφέρουμε όπως προβλήθηκαν στη συνέντευξη της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

• Να παρθούν ριζοσπαστικά μέτρα για φτωχούς και ανέργους, να εξεταστεί και να προτιμηθεί να χαριστούν τα χρέη. Τους δανειολήπτες και τους καταθέτες να καλύψει το κράτος.
• Ζητάμε άμεσα γενναίες αυξήσεις για να ανέβει η αγοραστική ικανότητα των εργαζομένων, πρόγραμμα λαϊκής στέγης, αυξήσεις των συντάξεων, στο ύψος που διεκδικείται σήμερα από τις συνεπείς ταξικές δυνάμεις.
• Απορρίπτουμε τα φιλόπτωχα ταμεία και ζητάμε μέτρα υπέρ των πιο φτωχών και όχι ελεημοσύνες.
• Ζητάμε και επιδότηση θέρμανσης, αλλά και κατάργηση των φόρων που βαραίνουν τα καύσιμα και τα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης με κατάργηση του ΦΠΑ. Είχαμε προσδιορίσει αφορολόγητο όριο τις 15.000 κατ' άτομο, και τώρα βλέπουμε ότι πρέπει να πάει παραπάνω. Θα κάνουμε νέα πρόταση.
• Ζητάμε μείωση των τιμολογίων οικιακής κατανάλωσης στις πρώην ΔΕΚΟ.
• Μείωση των στρατιωτικών δαπανών που αφορούν το ΝΑΤΟ και τον Ευρωστρατό.
• Η κυβέρνηση να φορολογήσει άμεσα το κεφάλαιο με 45% και όχι να έχουμε φτάσει στο 25% και να προτείνεται το 15%. Ούτε η ίση φορολογική πολιτική φτάνει, γιατί υπάρχει κοινωνική ανισότητα. Να καταργηθεί ο αναπτυξιακός νόμος που ισχύει και δίνει τζάμπα χρήμα στο κεφάλαιο.
• Για να μειωθεί η ανεργία να γίνουν δημόσιες επενδύσεις με αναπροσανατολισμό του Δ΄ ΚΠΣ και να γίνουν κοινωνικά δημόσια έργα, π.χ., παιδικοί σταθμοί δωρεάν, έργα αντισεισμικής θωράκισης, αποχέτευσης και αντιπλημμυρικά, διαχείρισης του νερού, προσλήψεις στα νοσοκομεία.
• Κατάργηση του ΦΠΑ και του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης. Αυτοί οι έμμεσοι φόροι αποτελούν το 60% της σημερινής λιανικής τιμής του και συνεπώς συνιστούν μια τεράστια φοροεπιβάρυνση των καταναλωτών, που πρέπει να καταργηθεί, για να ανακουφιστούν τα λαϊκά στρώματα.
• Κατάργηση του ΦΠΑ και του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο πετρέλαιο κίνησης για τους αγρότες.
• Κατάργηση του ΦΠΑ σε μια σειρά κατηγορίες βασικών ειδών πλατιάς κατανάλωσης, όπως σε είδη διατροφής, εκπαίδευσης και Υγείας, ενώ ταυτόχρονα προβλέπεται ότι με υπουργικές αποφάσεις μπορεί να καταργηθεί ο ΦΠΑ και σε άλλα είδη λαϊκής κατανάλωσης.
• Καταργούνται τα διόδια ή όπως αλλιώς ήθελε ονομαστεί οποιοδήποτε αντίτιμο για τη διέλευση ή την κίνηση επί όλων των οδών, ιδίως δε των εθνικών οδών, των αυτοκινητοδρόμων και των οδών ταχείας κυκλοφορίας, όλων των τύπων των οχημάτων.
• Οι απώλειες που θα επέλθουν στα έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού από τα παραπάνω μέτρα μπορούν να καλυφθούν από την αύξηση των συντελεστών φορολογίας των κερδών των επιχειρήσεων, από την επιβολή έμμεσης φορολογίας στα ναυτιλιακά καύσιμα, από την αύξηση των συντελεστών του ΦΠΑ για τα είδη πολυτελείας και πλουτισμού, από την αύξηση της φορολογίας της μεγάλης κινητής και ακίνητης περιουσίας.

Η Ελλάδα έχει δυνατότητα να αναπτυχθεί με μια ορισμένη αυτάρκεια, που σημαίνει ανεξαρτησία από τις ιμπεριαλιστικές δεσμεύσεις, με την καθοδήγηση της Λαϊκής Εξουσίας. Η Ελλάδα, της Λαϊκής Εξουσίας και Οικονομίας δε διατρέχει τους κινδύνους που επικαλείται η άρχουσα τάξη. Οι συγκεκριμένοι κίνδυνοι που επισείει αφορούν πριν απ' όλα την ίδια και όχι τους εργαζόμενους.