Συμμετείχε στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ διά του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή και επικαλείται το εσωτερικό οικονομικό αδιέξοδο ως ευρωεταιρικό αδιέξοδο. Συμμετείχε στη Σύνοδο του Καΐρου για την «ανασυγκρότηση της Γάζας», υποσχόμενη βοήθεια πέντε εκατομμυρίων δολαρίων με τη χρυσοφόρα οσμή του πολέμου.

Με τις διεθνείς επαφές προσπαθεί να προσδώσει επιτυχή κι αναγνωρίσιμο χαρακτήρα της κυβερνητικής της υπόστασης. Με την εσωτερική της εμμονή στα αντιλαϊκά μέτρα προσπαθεί να πείσει την κοινή γνώμη ότι εγγυάται σταθερότητα και ασφάλεια. Επιστέγαση αυτής της πολιτικής είναι η προσπάθεια διάχυσης των ευθυνών σ' όλα τα κόμματα με προκλητικά σκανδαλώδη τρόπο. Στο φόντο αυτής της κρίσιμα εξελισσόμενης κατάστασης το πολιτικά οργανωμένο τμήμα της εργατικής τάξης υποχρεώνεται να επισημάνει ανοιχτά βασικές αλήθειες και να καθορίσει τη θέση του σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Είναι διαπιστωμένο γεγονός ότι η πολιτική της ελληνικής αστικής τάξης ως η διαφεντεύουσα τάξη της κοινωνίας διακρίθηκε μετά το 1990 κι εξακολουθεί να διακρίνεται από την υπερεκμετάλλευση και υπερσυσσώρευση κεφαλαίου. Χρησιμοποίησε και χρησιμοποιεί αυτό το κεφάλαιο σε οικονομική «διείσδυση» στα Βαλκάνια με μπροστάρη το χρηματιστικό κεφάλαιο των τραπεζών και τη στήριξη του αστικού κράτους.

Αυτός ο κίνδυνος υποχρεώνει τουλάχιστον το οργανωμένο πολιτικά τμήμα του προλεταριάτου να ανέβει στο ύψος των περιστάσεων ως η κύρια φερέγγυα κοινωνική δύναμη που δύναται εκ της ταξικής της ιδιότητας να σταματήσει τον κοινωνικό, εθνικό, λαϊκό κατήφορο. Υποχρεώνεται να επιβεβαιώσει έμπρακτα και μέσα στην εξέλιξη των πραγμάτων την ιδιότητά της ως η νέα «εθνικά ιθύνουσα τάξη» της κοινωνίας. Να ενεργήσει ως εγγυητής της κοινωνικής εθνικής λαϊκής σωτηρίας. Στο πλαίσιο αυτό να χαράξει τον τρόπο συνοχής της με τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα της πόλης και του χωριού για να αναγνωριστεί ως η ηγέτιδα δύναμη της κοινωνίας. Πρέπει να κατανοηθεί ότι αυτή η ανάγκη υπερβαίνει τον συνήθη ταξικό ανταγωνισμό που υπάρχει έτσι κι αλλιώς. Πρόκειται για αγώνα εθνικής λαϊκής σωτηρίας.