Την ώρα που η διοίκηση της Εθνικής Λυρικής Σκηνής ετοιμάζεται να κλείσει το θέατρο «Ακροπόλ», καταργώντας τη σκηνή της οπερέτας, που ο εκλεκτός της κυβέρνησης, πρώην πρόεδρος του ΣΕΒ και νυν πρόεδρος της Λυρικής, Οδυσσέας Κυριακόπουλος, χαράζει στρατηγικές μάνατζμεντ που στρώνουν το «δρόμο» προς την ιδιωτικοοικονομική διαχείριση του μοναδικού λυρικού μας θεάτρου, που προετοιμάζει το «έδαφος» για την παράδοση της Λυρικής στο Ιδρυμα του εφοπλιστικού ομίλου Νιάρχου, η Λυρική εμφανίζεται «αναστατωμένη», εξαιτίας της παράστασης της «Ρούσαλκα» του Ντβόρζακ.

Η παρέμβαση της Γαλλίδας σκηνοθέτριας Μαριόν Βάσερμαν (το έργο αποτελεί συμπαραγωγή με την Οπερα της Νίκαιας), που αλλοίωσε την αυθεντική υπόθεση της όπερας, προσδίδοντας στον κεντρικό ήρωα του έργου ομοφυλοφιλικές τάσεις, προκάλεσε τις αντιδράσεις του ΔΣ της Ορχήστρας. Σε ανακοίνωσή του, στην πρεμιέρα (περασμένη Παρασκευή), έκανε λόγο για «αλλοίωση του λιμπρέτου» και «ακραίες σκηνές», που δε συνάδουν με τον «εκπαιδευτικό χαρακτήρα» της ΕΛΣ, ενώ πολλά ήταν και τα γιουχαΐσματα του κοινού στις επίμαχες σκηνές.

Αν στις προθέσεις της Μ. Βάσερμαν ήταν το να προκαλέσει και ν' ακουστεί, σίγουρα τα κατάφερε. Τα τελευταία χρόνια, εξάλλου, τόσο η όπερα όσο και το θέατρο βρίθουν αμφιλεγόμενων σκηνοθεσιών, πολλές από τις οποίες έχουν προκαλέσει έντονους προβληματισμούς και αντιδράσεις. Οι καλλιτέχνες της ΕΛΣ, όπως όλοι, ασφαλώς έχουν το δικαίωμα της άποψης, της διαμαρτυρίας, όχι όμως μόνο για μια προκλητική σκηνοθεσία, αλλά και για όλα όσα τους αφορούν. Κι αυτά πρωταρχικά σχετίζονται με τη συνολικότερη πορεία, το παρόν και το μέλλον του μοναδικού λυρικού μας θεάτρου, αλλά και τη διεκδίκηση του ρόλου τους μέσα σ' αυτό.