Για τις προσπάθειες που κάνει το Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας - Κόμμα των Κομμουνιστών της Ρωσίας μιλάει στον «Ρ» ο Β. Τιούλκιν, Α΄ Γραμματέας της ΚΕ, που βρέθηκε στην Ελλάδα για το 18ο Συνέδριο του ΚΚΕ.

-- Μπορείτε να μας μιλήσετε εν συντομία για τα σημερινά καθήκοντα και τη δράση των κομμουνιστών της Ρωσίας;

-- Πέρασαν σχεδόν 20 χρόνια από τη στιγμή της αντεπαναστατικής ανατροπής του 1985-1991. Ωστόσο, η δράση των κομμουνιστών της Ρωσίας και των άλλων πρώην Δημοκρατιών της ΕΣΣΔ σε μεγάλο βαθμό καθορίζεται από αυτά τα γεγονότα. Καλούμαστε όχι μόνο να βγάλουμε συμπεράσματα, αλλά και να εξηγήσουμε στον κόσμο πώς συνέβη η απώλεια του σοσιαλισμού, των τεράστιων κατακτήσεων των προηγούμενων γενιών και το ιδιαίτερα δύσκολο, το πώς μπόρεσε να γεννηθεί η προδοσία σε τέτοια μεγέθη στις γραμμές του ίδιου του κομμουνιστικού κόμματος. Αφού είναι προφανές πως το ίδιο το ΚΚΣΕ οδήγησε το λαό στον καπιταλισμό κάτω από τις κόκκινες σημαίες. Γι' αυτό και ως τα σήμερα, μιλώντας στην απλή γλώσσα, αγωνιζόμαστε να καθαρίσουμε την ίδια την έννοια «κομμουνιστής». Σήμερα πολλοί καταλαβαίνουν πως το ΚΚΣΕ μεταλλάχτηκε και πως το 1990 ήταν πλέον ΚΚ μόνο στο όνομα. Ακριβώς η δεξιά παρέκκλιση του ΚΚΣΕ το οδήγησε στην καταστροφή και τη χώρα στον καπιταλισμό. Δεν καταλαβαίνουν όμως όλοι πως αυτή η παρέκκλιση δεν έχει εξαφανιστεί σήμερα. Οτι συνεχίζει να υπάρχει με τη μορφή της αντίληψης του εμπορευματικού σοσιαλισμού της αγοράς, με τη μορφή της ενσωμάτωσης στο σύστημα της αστικής δημοκρατίας και της ανακήρυξης του κοινοβουλευτισμού ως λαϊκής εξουσίας. Επί της ουσίας πρόκειται για το πέρασμα σε σοσιαλδημοκρατικές θέσεις παραίτησης από τη γραμμή της επανάστασης και της αναγνώρισης της δικτατορίας του προλεταριάτου.

Ουσιαστικά αυτή την κατεύθυνση στη Ρωσία την εκπροσωπεί το ΚΚΡΟ, το οποίο βάζει «όρια» στην επανάσταση και σε μεγάλο βαθμό εκμεταλλεύεται τη νοσταλγία των μεγαλύτερων ηλικιών για το σοσιαλισμό, χρησιμοποιώντας τη σοβιετική σοσιαλιστική φρασεολογία, αλλά στην πράξη όλη την πάλη την περιορίζει στις προεκλογικές εκστρατείες. Το ΚΕΚΡ εξαναγκάζεται και να παλεύει και να συνεργάζεται με το ΚΚΡΟ. Κύριος στόχος του κόμματός μας είναι η ανάπτυξη του ταξικού εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος. Σήμερα η άνοδος αυτού του κινήματος είναι φανερή, όμως σε σύγκριση με τις άλλες χώρες, π.χ., με την Ελλάδα, αυτό είναι ακόμη πολύ αδύνατο. Γι' αυτό, μιλώντας με τα λόγια του Μανιφέστου του Κομμουνιστικού Κόμματος, το κύριο καθήκον των κομμουνιστών της Ρωσίας στο σύγχρονο στάδιο της ιστορίας είναι η οργάνωση του προλεταριάτου σε τάξη. Η κρίση να μη φορτωθεί στις πλάτες του εργαζόμενου λαού.

-- Ποια νέα καθήκοντα μπαίνουν μπροστά στους κομμουνιστές της χώρας σας εξαιτίας της οικονομικής κρίσης;

-- Νομίζουμε πως τα καθήκοντά μας για το ζήτημα αυτό μοιάζουν πολύ με τα καθήκοντα των κομμουνιστών των άλλων κομμάτων, μεταξύ των οποίων και του ΚΚΕ. Κατ' αρχάς δεν πρέπει να επιτρέψουμε στους καπιταλιστές να φορτώσουν όλο το βάρος της κρίσης στους ώμους των εργαζομένων. Στη Ρωσία υπάρχει η θλιβερή πείρα του 1998, όταν η οικονομική και πολιτική κρίση ήταν προφανής. Σχηματίστηκαν χρέη πολλών δισεκατομμυρίων στις πληρωμές των μισθών των εργαζομένων σε πολλά εργοστάσια, φάμπρικες, στο δημόσιο τομέα, αυξήθηκαν οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων, κυρίως με τον αποκλεισμό των σιδηροδρόμων, που χαρακτηρίστηκε «σιδηροδρομικός πόλεμος». Την περίοδο αυτή, στις 17 του Αυγούστου 1998 η κυβέρνηση, με τον νεαρό πρωθυπουργό Κιριένκο, ανακοίνωσε την αδυναμία της να ανταποκριθεί στις πληρωμές των υποχρεώσεων του κράτους και προχώρησε στην υποτίμηση του ρουβλιού κατά 4 φορές. Υστερα από αυτό η κυβέρνηση των «νεαρών μεταρρυθμιστών» παραιτήθηκε, την κάνανε αποδιοπομπαίο τράγο, ενώ ο Γιέλτσιν κάλεσε στην κυβέρνηση αστούς «πατριώτες - κεντρώους» με επικεφαλής τον Πριμακόφ. Την κυβέρνηση αυτή την είχε υποστηρίξει και η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση, μεταξύ της οποίας και το ΚΚΡΟ, που έστειλε τους εκπροσώπους του, όπως τον Γ. Μασλιουκόφ (σημ. μτφρ.: Εκείνη την περίοδο ήταν βουλευτής του ΚΚΡΟ και ανέλαβε α΄ αντιπρόεδρος της κυβέρνησης με πρωθυπουργό τον Γ. Πριμακόφ. Να σημειωθεί πως ο Γ. Μασλιουκόφ την περίοδο 1985-1991 ήταν αντιπρόεδρος της κυβέρνησης της ΕΣΣΔ, υπεύθυνος για ζητήματα πολεμικής βιομηχανίας και πρόεδρος του Οργανισμού Κρατικού Σχεδιασμού. Το 2007 επανεκλέχτηκε βουλευτής του ΚΚΡΟ).

Αυτή η λεγόμενη κυβέρνηση λαϊκής εμπιστοσύνης έριξε όλη την ευθύνη στην προηγούμενη κυβέρνηση κι όχι στην ίδια την πορεία της παλινόρθωσης του καπιταλισμού και με τα υποτιμημένα ρούβλια βούλωσε τις χρεωμένες τρύπες κι ανέτρεψε το κύμα των λαϊκών κινητοποιήσεων. Μόλις η κυβέρνηση εκπλήρωσε το καθήκον της, το Μάη του 1999 παραιτήθηκε. Διορίστηκε πρωθυπουργός ο Σ. Στεπάσιν, ενώ ήδη τον Αύγουστο ο Β. Πούτιν έγινε πρωθυπουργός. Η πορεία της χώρας προς τον καπιταλισμό συνεχίστηκε ακόμα πιο αποφασιστικά. Πρακτικά όλα τα προβλήματα της κρίσης λύθηκαν σε βάρος του απλού κόσμου, ενώ σε αυτό οι οπορτουνιστές βοήθησαν τις αρχές. Ηταν η δεύτερη σε κλίμακα (μετά το 1991) καταλήστευση των λαϊκών μαζών. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να επιτρέψουμε να επαναληφτεί αυτό. Κατά τη διάρκεια των κρίσεων η πολιτική μόρφωση και συνειδητοποίηση των λαϊκών μαζών γίνεται με πολύ πιο γρήγορα βήματα από ό,τι την «ήρεμη» περίοδο. Το καθήκον των κομμουνιστών βρίσκεται στο να εκμεταλλευτούν την κατάσταση για την πολιτικοποίηση των μαζών, για την οργάνωση του αγώνα τους. Για να ελαττώσουν περισσότερο την πίεση του κεφαλαίου προς τους εργαζομένους, καθώς και, με την ευκαιρία της εξασθενημένης κατάστασης του καπιταλισμού, να επιδιώξουν επιπρόσθετες ελευθερίες για τη διευκόλυνση της οικονομικής και της πολιτικής πάλης των εργαζομένων.

-- Ποιες είναι οι εντυπώσεις σας από τις εργασίες του 18ου Συνεδρίου του ΚΚΕ;

-- Οι εντυπώσεις είναι αναμφισβήτητα θετικές. Σεβόμαστε πολύ το ΚΚΕ όχι μόνο επειδή εκεί δουλεύουν οι πραγματικοί κομμουνιστές, που δεν έχασαν την προοπτική της επανάστασης, αλλά και γιατί το ΚΚΕ εξετάζει τον κομμουνισμό σαν την επιστήμη. Νομίζω πως, απ' όλα τα ξένα κομμουνιστικά κόμματα, το ΚΚΕ έκανε την πιο βαθιά ανάλυση, τόσο των επιτυχιών, όσο και των αιτιών της ήττας του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ. Είναι ένα από τα λίγα κομμουνιστικά κόμματα που ασχολείται με τη μελέτη των αντικειμενικών νομοτελειών λειτουργίας της κρατικής εξουσίας στο σοσιαλισμό, που στην ουσία της είναι η δικτατορία του προλεταριάτου, και διεξάγει την ταξική πάλη με νέες μορφές, κατά τη διάρκεια όλης της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Στις Θέσεις του ΚΚΕ δίνεται μια βαθιά ανάλυση της διαλεκτικής ανάπτυξης της οικονομίας του σοσιαλισμού, ως ξεπεράσματος των υπολειμμάτων των εμπορευματοχρηματικών σχέσεων και της διαμόρφωσης της άμεσα κοινωνικής παραγωγής και της κατανομής. Πρέπει να σημειώσω πως οι απόψεις του ΚΕΚΡ-ΚΚΡ και του ΚΚΕ στα ζητήματα αυτά ουσιαστικά συμπίπτουν. Επίσης, βλέπουμε με ποιο τρόπο αγωνίζεται το ΚΚΕ με τις δεξιές κι «αριστερίστικες» παρεκκλίσεις, υποστηρίζοντας σταθερά την οργάνωση της ταξικής πάλης, με τη μορφή του ΠΑΜΕ και των αντιιμπεριαλιστικών αντιμονοπωλιακών μετώπων. Η πείρα αυτή είναι πολύτιμη για μας και για όλους τους κομμουνιστές από τις άλλες χώρες. Κλείνοντας θα έλεγα πως εμείς δεν μπορούμε να προβλέψουμε με ακρίβεια το πότε θα γίνει η σοσιαλιστική επανάσταση στην Ελλάδα, όμως είμαστε βέβαιοι πως το ΚΚΕ όχι μόνο ετοιμάζεται γι' αυτήν, αλλά και εργάζεται για την προετοιμασία της. Ευχόμαστε στους συντρόφους μας, τους κομμουνιστές και σε όλους τους εργαζομένους στην Ελλάδα καλή επιτυχία στον αγώνα τους.