Την αυταπάτη ότι οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του αστικού κράτους μπορούν να λειτουργήσουν προς όφελος των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων καλλιεργεί ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Χτες, ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέκος Αλαβάνος, και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Φώτης Κουβέλης, έδωσαν συνέντευξη Τύπου αναφορικά με τη λειτουργία της Ελληνικής Αστυνομίας.

Δημοσιοποίησαν τις προτάσεις και τις θέσεις τους με γνώμονα, όπως είπαν, να υπάρξει μια αστυνομία «αποτελεσματική και ταυτόχρονα δημοκρατική. Δημοκρατική στην άσκηση των καθηκόντων της στο πλευρό του πολίτη και όχι απέναντι από τον πολίτη. Για μας αποτελεί προϋπόθεση η διαμόρφωση των προϋποθέσεων αποτελεσματικής και ταυτόχρονα δημοκρατικής συμπεριφοράς της αστυνομίας, με σεβασμό βεβαίως στην προστασία των δικαιωμάτων του πολίτη».

Δηλαδή, ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι ο κατασταλτικός μηχανισμός που υπάρχει ακριβώς για να επιβάλλει τους νόμους και το δίκαιο της άρχουσας τάξης και να προστατεύει τα συμφέροντά της, μπορεί να σέβεται τα δικαιώματα των εργαζομένων. Μία ερμηνεία αυτών που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πως πρέπει να υπάρχει μια αστυνομία που θα προστατεύει τους πολίτες από το έγκλημα του κοινού ποινικού δικαίου. Ομως, είναι γνωστό ότι βασική αποστολή των κατασταλτικών μηχανισμών είναι η καταστολή του λαϊκού κινήματος. Γι' αυτό το λόγο υπάρχει. Αλλωστε, το λέει ο ίδιος ο Αλέκος Αλαβάνος στη χτεσινή συνέντευξη: «...Αδιαφανείς μηχανισμοί που χρησιμοποιούνται για την καθυπόταξη των εργαζομένων και της νεολαίας». Αφού αυτή είναι η πραγματικότητα, πώς λοιπόν προτείνουν αυτοί οι μηχανισμοί να είναι φιλικοί προς τους εργάτες και τους νέους; Πολύ περισσότερο, πώς προτείνουν - επειδή ακριβώς συμβαίνει το παραπάνω - αυτοί οι «στεγανοί και αδιαφανείς μηχανισμοί» να ενσωματωθούν σε «πολυδύναμα αστυνομικά τμήματα με σκοπό τη στήριξη του πολίτη», όπως αναφέρεται σε μία ανάμεσα σε πολλές άλλες προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την Ελληνική Αστυνομία; Μήπως αν ενσωματωθούν στα πολυδύναμα θα πάψουν να παίζουν το ρόλο που παίζουν ως κατασταλτικός αντιδραστικός αντιλαϊκός μηχανισμός; `Η μήπως με τέτοιες προτάσεις συμβάλλουν στο κλίμα δημιουργίας δυνατοτήτων φιλικής σχέσης των ανθρώπων του μόχθου με έναν εχθρικό σ' αυτούς μηχανισμό;

Είπαν ακόμα ότι τα όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα εγκυμονούν «μεγάλες αρνητικές συνέπειες σε βάρος της κοινωνικής συνοχής». Αλήθεια, για ποια κοινωνική συνοχή κάνουν λόγο; Για την υποταγή των εργατών στους καπιταλιστές, άντε την «ειρηνική συνύπαρξή» τους; Για κοινωνική συνοχή δε μιλούν εδώ και πολύ καιρό όσοι ενισχύουν τα μέτρα καταστολής, εκείνοι που αποφασίζουν να βγάλουν σκυλιά στις περιπολίες; Εκείνοι που ζητούν την άρση του απορρήτου των καρτοκινητών; Εκείνοι που μόλις χτες πήραν νέα αυταρχικά μέτρα με πρόσχημα τις σπασμένες βιτρίνες και τα γκαζάκια;