Δέκα χρόνια μετά το κακό διεθνές προηγούμενο που δημιούργησε η στυγνή ευρω-ατλαντική επέμβαση στο Κοσσυφοπέδιο, συνεχίζουν οι τριγμοί και οι αντιπαραθέσεις στο διεθνές προσκήνιο.

Η περσινή σύγκρουση στον Καύκασο με αφορμή την εισβολή της (υπό φιλοδυτικής ηγεσίας) Γεωργίας στη Νότια Οσετία (την πρώτη μέρα έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου) είναι ενδεικτική των κινδύνων που προκαλεί η ΝΑΤΟική επέμβαση στο Κοσσυφοπέδιο. Είναι, παράλληλα, ενδεικτικό το γεγονός της συνέχισης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων. Για παράδειγμα, χώρες της ΕΕ, όπως η Ισπανία, η Ρουμανία, η Κύπρος, η Ελλάδα, δεν αναγνώρισαν την απόσχιση της επαρχίας του Κοσσυφοπεδίου από τη Σερβική Δημοκρατία, προφανώς για τις δικές τους στοχεύσεις και με το φόβο δικών τους εσωτερικών κινδύνων από αποσχιστικά κινήματα και μειονότητες.

Δε θα πρέπει να παραλείψουμε τις αντιθέσεις που παρατηρούνται το ίδιο διάστημα και μεταξύ των μόνιμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Ρωσία και Κίνα εξακολουθούν να ανθίστανται σθεναρά στην αναγνώριση των ΝΑΤΟικών «κεκτημένων» στο Κοσσυφοπέδιο, δεδομένου του γεγονότος πως τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει (προς το καλύτερο...) υπό την κυβέρνηση του νέου Προέδρου των ΗΠΑ, Μπάρακ Ομπάμα. Αλλωστε, η νυν υπουργός Εξωτερικών, Χίλαρι Κλίντον, το δήλωσε προ εβδομάδων καθαρά στην ηγεσία των Κοσσοβάρων Αλβανών που την επισκέφθηκε στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ. «Οσον αφορά στο Κοσσυφοπέδιο, η Ουάσιγκτον θα συνεχίσει την πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης του Τζ. Ου. Μπους...».

Πώς θα μπορούσε, άλλωστε, να αλλάξει κάτι, αφού ο νυν αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, ήταν ένας από τους Αμερικανούς γερουσιαστές που το Μάη του 2003 κατέθεσε πρόταση ψηφίσματος στη Γερουσία για να επιλέξουν οι Κοσσοβάροι με δημοψήφισμα το διοικητικό καθεστώς του προτεκτοράτου;

Συνεπώς, σήμερα, μία 10ετία μετά τις ΝΑΤΟικές θηριωδίες στο Κοσσυφοπέδιο, οι κίνδυνοι αποσταθεροποίησης δεν παραμονεύουν μόνο στα Βαλκάνια, αλλά παντού... Το μόνο που, ίσως, να αλλάξει είναι τα προσχήματα. Πριν από μία δεκαετία, ήταν τα «ανθρώπινα δικαιώματα των Κοσσοβάρων Αλβανών». Χτες, ήταν η «ασφάλεια» της Γεωργίας από την «απειλή» της Νότιας Οσετίας. Η αυριανή ιμπεριαλιστική επέμβαση μπορεί να γίνει για τα δικαιώματα των Βουδιστών μοναχών στο Θιβέτ έναντι της Κίνας ή για την «ασφάλεια» χιλιάδων εκτοπισμένων του Νταρφούρ στο Σουδάν...

Οι ορέξεις των ιμπεριαλιστών δεν αλλάζουν. Μόνον τα προσχήματα. Γι' αυτό και αξίζει οι λαοί να παλεύουν για να ανατρέψουν τα σχέδιά τους όπου Γης...