«Αν η εκτίμηση αυτή τη στιγμή είναι ότι οι καθυστερούμενες οφειλές από πιστωτικές κάρτες θα φτάσουν μέσα στο 2009 στο 1,2 δισ. ευρώ, τελικά το πιθανότερο είναι ότι θα αποδειχτούν πολύ περισσότερες. Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς τα αίτια, αν έχει μια στοιχειώδη γνώση των πρακτικών, στις οποίες κατέφυγαν όλα τα προηγούμενα χρόνια οι κάτοχοι πιστωτικών καρτών, προκειμένου να ανταποκριθούν στις διαμορφωμένες υποχρεώσεις τους έναντι των τραπεζών αλλά και στην κάλυψη των αναγκών τους. Πέρα από τις αγορές που υπερέβαιναν τις οικονομικές δυνατότητες των κατόχων τους και άρα οδηγούσαν στην υπερχρέωσή τους, οι κάρτες χρησιμοποιήθηκαν σε καταχρηστικό βαθμό και για την ανάληψη μετρητών ή για την κάλυψη υποχρεώσεων από άλλη κάρτα και φυσικά η πρακτική αυτή δεν ανακύκλωνε απλώς, αλλά αύξανε τα χρέη και καθιστούσε όλο και πιο αξεπέραστο το αδιέξοδο.

Αναμφίβολο είναι ότι η κύρια ευθύνη βαραίνει όσους απερίσκεπτα "φόρτωσαν" τις κάρτες τους με υποχρεώσεις, τις οποίες η οικονομική τους δυνατότητα ήταν βέβαιο ότι δεν επέτρεπε να καλύψουν. Αλλά εξίσου σημαντική είναι και η ευθύνη των τραπεζών, οι οποίες όχι μόνο ενέκριναν τις όποιες αιτήσεις για έκδοση καρτών δέχονταν, αδιαφορώντας αν ο αιτών κάλυπτε κάποιες στοιχειώδεις προϋποθέσεις, αλλά εφηύραν και ένα σωρό τρόπους για να διευρύνουν την πελατεία τους. Και τώρα, που ήρθαν οι χειρότερες μέρες, θα μεγαλώνει καθημερινά ο αριθμός εκείνων, οι οποίοι θα αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους. Ολοι όσοι έχουν ήδη χάσει τη δουλειά τους και όσοι άλλοι θα τη χάσουν μέσα στους επόμενους μήνες, όχι μόνο τις υποχρεώσεις τους έναντι των τραπεζών δε θα είναι σε θέση να καλύπτουν, αλλά ούτε καν τις στοιχειώδεις ανάγκες επιβίωσής τους» (τα αποσπάσματα από το κύριο άρθρο στο ΕΘΝΟΣ).