Εκτεταμένα επεισόδια σημειώθηκαν χθες στο Κισινάου, την πρωτεύουσα της Μολδαβίας, όταν μερικές χιλιάδες διαδηλωτές έσπασαν τον αστυνομικό κλοιό και εισέβαλαν στο κτίριο της Βουλής και στο προεδρικό μέγαρο, βάζοντας φωτιές, διαμαρτυρόμενοι για το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών της Κυριακής, στις οποίες νίκησε το κυβερνών Κόμμα των κομμουνιστών της Δημοκρατίας της Μολδαβίας (ΚΚΔΜ).

Οι δυνάμεις ασφαλείας έκαναν χρήση δακρυγόνων εναντίον των διαδηλωτών των δεξιών πολιτικών κομμάτων, που πέταξαν πέτρες και έσπασαν τζάμια του προεδρικού μεγάρου. Περί τους 4 χιλιάδες διαδηλωτές, σύμφωνα με τα ρωσικά ΜΜΕ και 10 χιλιάδες σύμφωνα με τα «δυτικά» ΜΜΕ, στην πλειοψηφία τους φοιτητές, συγκεντρώθηκαν για δεύτερη συνεχή μέρα έξω από την έδρα της κυβέρνησης κρατώντας σημαίες της χώρας τους και ευρωπαϊκές σημαίες, φωνάζοντας αντικομμουνιστικά συνθήματα, καθώς και το σύνθημα «Είμαστε Ρουμάνοι».

Ακολούθησαν συγκρούσεις με τις δυνάμεις ασφαλείας, κατά τις οποίες τραυματίστηκαν τουλάχιστον δέκα αστυνομικοί και φημολογείται πως υπάρχει κι ένας νεκρός.

Τελευταίες πληροφορίες αναφέρουν πως επιτεύχθηκε συμφωνία του ΚΚΔΜ με τη φιλο-ρουμανική δεξιά, στη βάση της οποίας θα γίνει επανακαταμέτρηση των ψήφων των κυριακάτικων βουλευτικών εκλογών.

Να σημειωθεί πως το ΚΚΔΜ κέρδισε τις εκλογές για 3η συνεχή φορά, με ποσοστό 49%, ενώ ο ηγέτης του, Βλαντίμιρ Βορονίν, είναι Πρόεδρος της χώρας από το 2001, αλλά δεν μπορεί να είναι υποψήφιος για τρίτη θητεία και ετοιμαζόταν να αναλάβει άλλη σημαντική θέση, όπως τη θέση του προέδρου του Κοινοβουλίου, το οποίο και εκλέγει τον Πρόεδρο της χώρας.

Το ΚΚΔΜ μέσα στα 8 χρόνια, στα οποία βρέθηκε στην κυβερνητική εξουσία, διολίσθησε όλο και περισσότερο σε θέσεις σοσιαλδημοκρατικές. Τόσο το ΚΚΔΜ, όσο και οι κεντρο-αριστερές κυβερνήσεις, που συγκρότησε, ανακήρυξαν ως «εθνική ιδέα» την ένταξη της χώρας στην ιμπεριαλιστική συμμαχία της ΕΕ και την εφαρμογή των «ευρωπαϊκών στάνταρτ» σε κάθε τομέα της οικονομίας και της κοινωνικής και πολιτικής ζωής της χώρας.

Το ΚΚΔΜ, στο τελευταίο συνέδριό του, το 2007, ενέκρινε νέο Πρόγραμμα στο οποίο παραιτήθηκε από τις έννοιες «μαρξισμός - λενινισμός» και «προλεταριακός διεθνισμός» και δήλωσε πως είναι «αριστερό κόμμα νέου τύπου». Μάλιστα, όχι απλώς εγκατέλειψε κάθε αναφορά στο σοσιαλισμό - κομμουνισμό, αλλά φρόντισε να επιτεθεί με απαράδεκτους χαρακτηρισμούς στο σοσιαλισμό που γνωρίσαμε στον 20ό αιώνα.

Ταυτόχρονα, προσχώρησε στο μόρφωμα που έχει δημιουργήσει η ΕΕ, με την επωνυμία «Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς», στο οποίο από την Ελλάδα συμμετέχει ο ΣΥΝ.

Η εξέλιξη αυτή οδήγησε στην αποχώρηση πολλών κομμουνιστών από τις γραμμές του ΚΚΔΜ, που δραστηριοποιούνται μέσα από το κοινωνικό - πολιτικό κίνημα «Αντίσταση», που θέτει στόχο τη συγκρότηση νέου ΚΚ.

Την ίδια ώρα, ο Πρόεδρος Β. Βορόνιν και η κυβέρνησή του προσπάθησαν να ελιχθούν ανάμεσα σε ΕΕ - ΗΠΑ και στη Ρωσία, επιδιώκοντας την επανένωση της Υπερδνειστερίας, που έχει αποσχιστεί από το 1992. Ετσι αποδέχτηκαν το ρόλο της ΕΕ και των ΗΠΑ στις συνομιλίες με την Υπερδνειστερία, στις οποίες το ρόλο των εγγυητριών δυνάμεων παίζουν η Ρωσία και η Ουκρανία. Μαζί με το «εθνικό όραμα» της ένταξης στην ΕΕ, το ΚΚΔΜ επέλεξε να αποδεχτεί και να υπογράψει το «Ατομικό σχέδιο συνεργασίας της Μολδαβίας με το ΝΑΤΟ», το 2006, συνεχίζοντας τη συμμετοχή στο ΝΑΤΟικό πρόγραμμα του λεγόμενου «Συνεταιρισμού για την ειρήνη».

Οι προσπάθειες του ΚΚΔΜ και της κυβέρνησής του να «μανουβράρει» διαρκώς ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, επιδιώκοντας την ενσωμάτωσή του σε αυτές, μπορεί να οδήγησαν στην απόσπαση υψηλών εκλογικών ποσοστών σε διάφορες εκλογικές αναμετρήσεις, αφού εξαφανίστηκαν από τον πολιτικό χώρο της Μολδαβίας όλα τα κεντρώα και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν έλυσαν τα βασικά προβλήματα με τα οποία ήρθε αντιμέτωπη η χώρα και ο λαός της Μολδαβίας μετά το 1991, όπως είναι, μεταξύ άλλων, οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί.

Ετσι, οι πρόσφατες συνομιλίες των Προέδρων των Μολδαβίας, Ρωσίας και Υπερνδειστερίας στη Μόσχα οδήγησαν σε αντιδράσεις από μέρους των ΗΠΑ και της ΕΕ, που ανησύχησαν γι' αυτήν την εξέλιξη.

Μάλλον, λοιπόν, καθόλου τυχαία δεν είναι η «επιστράτευση» των πολιτικών δυνάμεων που θεωρούν πως «δεν υπάρχει μολδαβικό έθνος» και πως «οι Μολδαβοί είναι Ρουμάνοι» στη πολιτική αναμέτρηση που ξέσπασε στο Κισινάου.

Οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και ο πολιτικός εκφυλισμός του κυβερνώντος κόμματος έστρωσαν το έδαφος για κάτι τέτοιο...