Αναρωτιέται ο αρθρογράφος, «δεν ξέρω αν αυτοί που είχαν την ευθύνη της δημοσίευσης (σ.σ. στον "Ριζοσπάστη") γνωρίζουν το κόμμα αυτό και τις εξελίξεις στο εσωτερικό του» και σπεύδει να μας ενημερώσει ότι «στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση στην Ουγγαρία το κόμμα αυτό πήρε ποσοστό 0,41%. Αμέσως μετά διασπάστηκε και τα στελέχη του σύρονται στα δικαστήρια για οικονομικά επίδικα» και ότι το άλλο τμήμα του εντάχθηκε εσχάτως στο ΚΕΑ μαζί με το ΚΚ Λευκορωσίας και άλλα κόμματα από την Ανατολική Ευρώπη.
Θλίβεται «για όσα συμβαίνουν σ' αυτό το κόμμα» και ιδίως «διότι ως Ευρωπαϊκή Αριστερά δεν κατορθώσαμε να αποτρέψουμε τη διάσπασή του» και υπογραμμίζει «οι σύντροφοι Ούγγροι μάλλον χρειάζονται βοήθεια και όχι πολιτική εκμετάλλευση από τρίτους».
Κατ' αρχήν καλό θα ήταν ο συντάκτης να γνωρίζει τουλάχιστον τα ονόματα των κομμάτων που αναφέρεται («Κόμμα των Κομμουνιστών της Λευκορωσίας» και όχι ΚΚ Λευκορωσίας, «Ουγγρικό Εργατικό Κόμμα 2006» και όχι Κομμουνιστικό Εργατικό).
Και ερχόμαστε στην ουσία, στη γνωστή κλάψα περί «ενότητας της αριστεράς», για την οποία βεβαίως αξίζουν θυσίες και το πρώτο που θυσιάζεται είναι η αλήθεια.
Το 2003 το Ουγγρικό Εργατικό Κόμμα, όπως ονομαζόταν τότε, στήριξε στις εκλογές το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Μάλιστα, η στήριξη εκείνη ήταν καθοριστική για τη νίκη των Σοσιαλιστών. Ωστόσο, βρέθηκε πολύ γρήγορα σε τροχιά σύγκρουσης με την αντιλαϊκή πολιτική του. Το 2004 μάζεψε πάνω από 300.000 υπογραφές προκαλώντας δημοψήφισμα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των νοσοκομείων, στο οποίο συμμετείχαν 1,9 εκατομμύρια εργαζόμενοι. Το Σοσιαλιστικό Κόμμα τους κατηγόρησε ότι - τι άλλο; - με την αντιπολίτευσή τους «διευκολύνουν τη δεξιά». Τότε εκδηλώνεται βεβαίως και «βοήθεια» από το ΚΕΑ, με τον ίδιο τον τότε πρόεδρό του Φ. Μπερτινότι να μεταβαίνει στη χώρα για να διερευνήσει το θέμα!
Το κόμμα στη βάση αυτής της εμπειρίας προσανατολίζεται σε αυτόνομη κάθοδο στις εκλογές του 2006. Μια ομάδα στο εσωτερικό του αντιδρά έχοντας και την ενθάρρυνση των Σοσιαλιστών. To ζήτημα επιλύεται στο 21ο Συνέδριό του το 2005, που διαγράφει τη φράξια και αποφασίζει τη συμμετοχή του κόμματος στις εκλογές καθώς και τη μετονομασία του σε Ουγγρικό Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα.
Στην προκλητική αυτή πολιτική δίωξη, που λαμβάνει χώρα σε ένα κλίμα γενικευμένου αντικομμουνισμού, αντιδρούν χιλιάδες προοδευτικοί άνθρωποι από όλο τον κόσμο, εκδίδεται το Νοέμβρη του 2007 σχετικό ψήφισμα από τη Διεθνή Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων στο Μινσκ της Λευκορωσίας και κοινή ανακοίνωση 55 ΚΚ.
Δεν είναι τυχαίο που στη φράξια αυτή, η οποία στη συνέχεια συγκροτεί το «Ουγγρικό Εργατικό Κόμμα 2006» και που όπως μαθαίνουμε εντάχθηκε στο ΚΕΑ, πρωτοστατούν στελέχη που συνδέονταν με το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ...
Για την ενότητα που δεν επιτεύχθηκε με αυτούς (!!!) θλίβεται η «Αυγή». Γιατί όχι; Εδώ περηφανεύονται που έγινε μέλος τους το ονομαζόμενο Κόμμα των Κομμουνιστών της Λευκορωσίας, του οποίου ο ηγέτης ένα μήνα μετά το 2οΣυνέδριο του ΚΕΑ γινόταν δεκτός και εναγκαλιζόταν με τον Μπους μαζί με άλλους αστέρες της «δημοκρατικής αντιπολίτευσης»...