Σε απεργία πείνας μέχρι θανάτου βρίσκεται από τις 13 Απρίλη ο Κούρδος πρόσφυγας, Χαϊντάρ Μποσκούρτ, που διαμένει στο Κέντρο Υποδοχής Προσφύγων στο Λαύριο και διεκδικεί πολιτικό άσυλο για τον ίδιο και τους συντρόφους του. Το γεγονός αυτό καταγγέλθηκε στην πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα από το Σύνδεσμο Κούρδων Ελλάδας. Οπως καταγγέλλει ο Σύνδεσμος, από το 2000 δεν έχει χορηγηθεί άσυλο σε κανέναν Κούρδο πρόσφυγα, παρά το γεγονός ότι η ζωή τους είναι σε κίνδυνο αν επιστρέψουν στην Τουρκία.

Ο Χ. Μποσκούρτ διεκδικεί να δοθεί άσυλο σε όλους τους πολιτικούς πρόσφυγες, την απελευθέρωση του Κούρδου Αρσλάν Ταϊφούν Οζκιόκ από τον Κορυδαλλό, η ζωή του οποίου κινδυνεύει, διότι το ελληνικό κράτος θέλει να απελαθεί στην Τουρκία, οι Κούρδοι πρόσφυγες στον καταυλισμό του Λαυρίου με προβλήματα υγείας να πάρουν πολιτικό άσυλο και να μεταφερθούν σε χώρες όπου μπορούν να θεραπευτούν και να σταματήσει το κράτος και οι κατασταλτικοί μηχανισμοί να έχουν βάναυση συμπεριφορά απέναντι σε εργάτες, ντόπιους και ξένους.

Τη στήριξή του στον Χαϊντάρ εκφράζει με ανακοίνωσή του το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Λαυρίου, όπου αναφέρεται μεταξύ άλλων:

«Στο Κέντρο Υποδοχής Προσφύγων στο Λαύριο διαμένουν περίπου 300 άτομα. Από αυτά, γύρω στα 60 είναι μικρά παιδιά. Οι περισσότεροι έχουν ζητήσει πολιτικό άσυλο. Ανθρωποι που έχουν κάνει φυλακή στην Τουρκία για τα πολιτικά τους "πιστεύω" και αν επιστρέψουν πίσω θα βρεθούν αντιμέτωποι με βαριές κατηγορίες, έχουν μόνο μία προσωρινή κάρτα διαμονής. Αυτό σημαίνει ότι ανά πάσα στιγμή υπάρχει το ενδεχόμενο να εκδοθούν στην Τουρκία, με τραγικά αποτελέσματα ακόμα και για την ίδια τους τη ζωή. Οι ελληνικές κυβερνήσεις τα τελευταία 10 χρόνια στις 15.000 αιτήσεις που έχουν γίνει για πολιτικό άσυλο έχουν εγκρίνει μόνο τις 5.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση του Χαϊντάρ, ο οποίος ως Κούρδος και αγωνιζόμενος σε αριστερό κόμμα στην Τουρκία έκανε 6 χρόνια φυλακή και μετά από μακροχρόνιο αγώνα απεργίας πείνας τον άφησαν προσωρινά ελεύθερο. Οταν έμαθε ότι τον σύντροφό του τον σκότωσαν στη φυλακή, αυτοπυρπολήθηκε, καταγγέλλοντας το κράτος της Τουρκίας. Σήμερα, και ενώ βρίσκεται στη χώρα μας από το 2001, δεν του έχει εκδοθεί πολιτικό άσυλο, με αποτέλεσμα να έχει ξεκινήσει για άλλη μια φορά απεργία πείνας, διεκδικώντας - όχι μόνο για τον εαυτό του, αλλά και για τους άλλους συντρόφους του - πολιτικό άσυλο.

Αυτή η κατάσταση με την έκδοση πολιτικού ασύλου από τις ελληνικές κυβερνήσεις δεν είναι τυχαία. Εντάσσεται στην αντιμεταναστευτική πολιτική της ΕΕ, η οποία με τη συμφωνία των κομμάτων της πλουτοκρατίας της χώρας μας προωθεί σχέδιο εκδίωξης των μεταναστών, χωρίς να υπολογίζουν στο παραμικρό την ανθρώπινη ζωή». Τέλος, καλεί την εργατική τάξη ενωμένη να παλέψει ενάντια στους καταπιεστές της για την απελευθέρωσή της.