Ηδη οι τόνοι έχουν «ανέβει». Τα κηρύγματα περί «ηθικής» θα γεμίσουν τις τηλεοπτικές εικόνες και, «φυσικά», τα θέματα που αφορούν την ΕΕ θα περάσουν σε τρίτη και τέταρτη μοίρα. Η αναφορά σε αυτά θα γίνεται με το γνωστό τρόπο: Η συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ είναι απαραίτητη. Συμφωνούν σε αυτό, άλλωστε, όλα τα κόμματα, πλην ΚΚΕ. Αρα, θα «συζητήσουμε» για θέματα διαχείρισης της «αγίας οικογένειας» από τους φιλελεύθερους και τους σοσιαλδημοκράτες. Η καπιταλιστική κρίση έχει, ήδη, χαμηλότερη θέση στην ειδησεογραφία των ημερών. Θα επανέλθει - και αυτή - ως πρόβλημα διαχείρισης από τις δύο «μεγάλες δυνάμεις» της ΕΕ. Δε θα λείψουν, «βέβαια» και κάποιες «εκρήξεις» «κοινωνικής ευαισθησίας», όπως γίνεται σε κάθε προεκλογική περίοδο.

Αντίθετα, για τα υπόλοιπα «μικρά κόμματα» τα πράγματα είναι διαφορετικά. Για το σύστημα είναι χρήσιμες οι διαχειριστικές θέσεις του ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ. Εκτός αυτού έχουν «ενδιαφέρον» και οι «διαφορές» μεταξύ των υποψηφίων ευρωβουλευτών του, αφού έτσι χάνεται η ουσία της πολιτικής του. Για το σύστημα, η τυχοδιωκτική πολιτική του ΛΑ.Ο.Σ., με την οποία προσπαθεί να κρύψει τον εθνικιστικό και ρατσιστικό του χαρακτήρα, είναι «πιασάρικη» και κυρίως εξυπηρετική. Για το σύστημα είναι βολική η προβολή των, υποτίθεται, νεοφερμένων, Πράσινων, «ξεχνώντας» ότι τέτοιου είδους κόμματα έχουν «διαπρέψει» χρόνια τώρα, ως αναχώματα, σε άλλες χώρες της ΕΕ , προτείνοντας την ...οικολογική προσέγγιση του καπιταλισμού και συμμετέχοντας σε κυβερνήσεις συνεργασίας. Δε θυμάται κανείς, πια, τον Πράσινο Γ. Φίσερ και το ρόλο του στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας!