Στη γη αυτή, την ποτισμένη με το αίμα των νεκρών και των βασανισθέντων. Στις ίδιες πέτρες «τις σταυρωμένες απ' τον άνεμο» - όπως έγραφε και ο ποιητής της Ρωμιοσύνης, Γ. Ρίτσος - στα ξερά χώματα της Μακρονήσου, περπάτησαν, προχτές Κυριακή, αγωνιστές της Πανελλήνιας Ενωσης Κρατουμένων Αγωνιστών Μακρονήσου (ΠΕΚΑΜ). Εκεί που, πριν 60 χρόνια, οι ίδιοι άνθρωποι, πάλευαν για την ίδια τους την επιβίωση, εκεί βρέθηκαν για ν' αποτίσουν και φέτος τον ελάχιστο φόρο τιμής στους αδικοχαμένους τους συντρόφους. Στο προσκύνημα αυτό βρέθηκαν και νέοι άνθρωποι που θέλησαν να μάθουν από κοντά, από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές, τη ζωντανή ιστορία της Μακρονήσου, να δουν τον τόπο του Μαρτυρίου για δεκάδες χιλιάδες αγωνιστές κομμουνιστές. Ετσι, οι εκατοντάδες αγωνιστές Μακρονησιώτες και νεολαίοι, μόλις αποβιβάστηκαν κατευθύνθηκαν, στο μνημείο που δεσπόζει στο νησί, «Το άγαλμα του Μακρονησιώτη». Η συγκίνηση κορυφώθηκε τη στιγμή που έγινε το προσκλητήριο νεκρών. Ενώ, στο χώρο του ...«Θεάτρου» πραγματοποιήθηκε το μεγαλύτερο μέρος της εκδήλωσης, για ν' ακολουθήσει ξενάγηση στους χώρους των στρατοπέδων από τους ίδιους τους Μακρονησιώτες αγωνιστές.

Στην κεντρική ομιλία, ο αντιπρόεδρος της ΠΕΚΑΜ Γρηγόρης Ριζόπουλος, αφού αναφέρθηκε, συνοπτικά, στο ιστορικό της Μακρονήσου, τη μοναδική ιστορία που έγραψαν και με το αίμα τους οι κρατούμενοι ήρωες αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, κομμουνιστές και άλλοι λαϊκοί αγωνιστές και διανοούμενοι, επεσήμανε το αγωνιστικό μήνυμα αυτής της ηρωικής ιστορίας, στη σημερινή συγκυρία. «Ερχόμαστε εδώ να αντλήσουμε άλλη μια φορά δύναμη αντίστασης, έχοντας φωτεινό παράδειγμα αυτούς που όρθωσαν εδώ το ανάστημά τους, αυτούς τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες που έζησαν το εφιαλτικό στρατόπεδο και πολλοί έδωσαν και τη ζωή τους σε δύσκολους καιρούς, στα πέτρινα χρόνια 1947 - 1955», τόνισε ο ομιλητής.

Εκ μέρους του ΚΚΕ, μίλησε ο Παναγιώτης Παπαγεωργόπουλος, Γραμματέας της Οργάνωσης Αθήνας της ΚΝΕ και υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, ο οποίος, μεταξύ άλλων, υπογράμμισε πως: «Οι εργαζόμενοι και η νεολαία έχουν συμφέρον να στηρίξουν το ΚΚΕ ακόμα και αν δε συμφωνούν σε όλα μαζί του. Με ισχυρό ΚΚΕ μπορούμε να συμβάλουμε, ώστε να αναπτερωθεί το εργατικό κίνημα στη χώρα μας αλλά και σε όλη την Ευρώπη. Με ισχυρό ΚΚΕ ανοίγουμε το δρόμο της λαϊκής αντεπίθεσης, για να έρθει πιο κοντά η λαϊκή εξουσία που γι' αυτήν έχυσαν το αίμα τους οι χιλιάδες αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, υπόμειναν τα βασανιστήρια περισσότεροι από εκατό χιλιάδες δεσμώτες της Μακρονήσου. Ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι την τελική λαϊκή νίκη», κατέληξε.

Από την πλευρά της η Νίτσα Γαβριηλίδου, κρατούμενη στο στρατόπεδο Γυναικών Μακρονήσου, θα πει, ανάμεσα στα άλλα: «Αντικρίζοντας το νησί αυτό ξαναζούμε πάντα τα βιώματα εκείνα που ζήσαμε στα πέτρινα χρόνια της κράτησής μας στο κολασμένο αυτό νησί του τρόμου και της απόγνωσης... Ηταν ένα απαίσιο κάτεργο καταναγκαστικών έργων και εξόντωσης κρατουμένων. Εδώ έστησε και οργάνωσε το κράτος με τη βοήθεια των συμμάχων το πρώτο Γκουαντάναμο του κόσμου».

«Οι φυλακές, οι εξορίες, τα Μακρονήσια, οι εκτελέσεις αγωνιστών, στο βάθος γιγαντώνουν την πάλη μας, δε μας λυγίζουν. Διδάσκουν τις νεότερες γενιές, την εργατική τάξη, τη νεολαία, πόσο σκληρή και δύσκολη είναι η ταξική πάλη που απαιτεί συνεχή αγώνα, αποφασιστικότητα και συνέπεια», σημείωσε η Αρετή Μήτση, εκπρόσωπος της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ.