Το σύνθημα των εργαζομένων είναι ένα: «Την κρίση να πληρώσει το κεφάλαιο»

Αυτό, επί της ουσίας, ζητά και το κλιμάκιο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) που επισκέφτηκε τη χώρα μας, με την Εκθεση Συμπερασμάτων που δόθηκαν χθες στη δημοσιότητα. Θέση, με την οποία συμφώνησε απόλυτα η κυβέρνηση της ΝΔ. Σχολιάζοντας το πόρισμα, ο υπουργός Οικονομίας απείλησε τα λαϊκά στρώματα με επιτάχυνση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, ώστε ...«να προχωρήσει η κυβέρνηση στα επόμενα δύο χρόνια, σε αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που για 3 ολόκληρες δεκαετίες δεν έγιναν πράξη».

Το πολιτικό σκεπτικό των εκπροσώπων του διεθνούς ιμπεριαλιστικού οργανισμού είναι το ακόλουθο: Κατά την περίοδο της ισχυρής ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, έγιναν περιορισμένες μεταρρυθμίσεις, με αποτέλεσμα να επιδεινωθεί η ανταγωνιστικότητα... Ετσι ξεμπερδεύουν με το 15ετές πάρτι υπερκερδών που έστησαν οι χρυσοκάνθαροι της ολιγαρχίας. Κατά συνέπεια, συνεχίζουν, πρέπει να συνεχιστούν άμεσα οι μεταρρυθμίσεις, γιατί σε διαφορετική περίπτωση ελλοχεύει ο κίνδυνος της παρατεταμένης χαμηλής ανάπτυξης...

Θα πρέπει, δηλαδή, οι εργαζόμενοι να θυσιάσουν τα δικαιώματά τους, προς χάρη της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Και σε τι νέες θυσίες πρέπει, κατά το ΔΝΤ, να υποβληθούν οι εργαζόμενοι; Θα πρέπει να υπάρξει μακροχρόνιο «πάγωμα» μισθών και συντάξεων. Μάλιστα, στο όνομα της μείωσης του μοναδιαίου «κόστους εργασίας», προτείνουν την υπογραφή τριετούς «κοινωνικού συμβολαίου» μεταξύ των «κοινωνικών εταίρων», το οποίο θα προϋποθέτει «μία συνεννόηση για τη συγκράτηση μισθών με αντάλλαγμα επενδύσεις και αύξηση της απασχόλησης»!

Ζητούν, δηλαδή, η κεφαλαιοκρατική συσσώρευση να επιτευχθεί μέσω της εντατικότερης εκμετάλλευσης της εργασίας. Οσο για το τι εννοούν όταν μιλάνε για αύξηση της απασχόλησης, το αποκαλύπτουν στην αμέσως επόμενη πρόταση, όπου μιλούν για «διευκόλυνση της μερικής απασχόλησης, προκειμένου να ενισχυθεί η συμμετοχή των νέων και των γυναικών στην αγορά εργασίας...». Ως γνωστόν, το ΔΝΤ δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον για τους νέους και τις γυναίκες...

Τα ...άνθη του κακού διαπερνούν ολόκληρο το κείμενο συμπερασμάτων, καθώς ζητούν: Την εφαρμογή σκληρής δημοσιονομικής πολιτικής, νέες ανατροπές στο ασφαλιστικό σύστημα, συνέχιση των ιδιωτικοποιήσεων, «απελευθέρωση» των κλειστών επαγγελμάτων, κλείσιμο φορέων του Δημοσίου, αλλά και απολύσεις υπαλλήλων.. Το ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι ότι δεν περιορίζονται σε πολιτικές επισημάνσεις, σε κάθε πρόβλημα, αλλά προτείνουν και συγκεκριμένα μέτρα. Στο όνομα της επίτευξης της «δημοσιονομικής προσαρμογής», αφού επισημαίνεται ότι, χωρίς τη λήψη νέων μέτρων, το δημοσιονομικό έλλειμμα το 2009 και 2010 θα διαμορφωθεί στο 6% και 7% του ΑΕΠ, προσθέτουν ότι το ΔΝΤ ενθαρρύνει την άμεση υιοθέτηση περαιτέρω μέτρων. Στα πλαίσια αυτά εισηγούνται:

• Ετήσια δημοσιονομική προσαρμογή της τάξης του 1,5% του ΑΕΠ με μέτρα μόνιμου χαρακτήρα, αρχίζοντας από το 2010.
• Στη φορολογία εισηγούνται: «Την αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης με τη μείωση των εξαιρέσεων και των απαλλαγών», την «αποφασιστική πρόοδο στη φορολόγηση των ελεύθερων επαγγελμάτων», την περαιτέρω αύξηση των ειδικών φόρων, ώστε ...να προσεγγίσουν το μέσο όρο της Ευρωζώνης.
• Στην εισοδηματική πολιτική εισηγούνται «τσεκούρι» σε μισθούς και συντάξεις. Θεωρούν ότι η δαπάνη για μισθούς αυξάνεται με γρήγορους ρυθμούς και γι' αυτό θα πρέπει η κυβέρνηση να τους ...συγκρατήσει, ώστε να δημιουργήσει χώρο για τον ιδιωτικό τομέα. Τουλάχιστον είναι και ειλικρινείς. Στα πλαίσια αυτά ζητούν: Να συνεχιστεί η «συγκράτηση» (δηλαδή το «πάγωμα») των μισθών, αλλά να συμπεριληφθούν και οι συντάξεις, ώστε να δοθεί το κατάλληλο μήνυμα και στον ιδιωτικό τομέα... Να συνεχιστεί η πολιτική περιορισμού των προσλήψεων, ενώ υπενθυμίζουν ότι το νέο μισθολόγιο, που θα εφαρμοστεί στους νεοπροσλαμβανόμενους από το 2010, αποβλέπει στον περιορισμό των δαπανών.
• Κοινωνική Ασφάλιση: Αφού χαρακτηρίζουν ως «ευπρόσδεκτο βήμα» τις πρόσφατες αντιασφαλιστικές ανατροπές (ενοποίηση Ταμείων) και αφού επισημαίνουν ότι θα πρέπει να υπάρχουν συνεχείς αναλογιστικές μελέτες που θα πρέπει να δημοσιοποιούνται στο κοινό, εισηγούνται, μέσω ...διάλογου με τους κοινωνικούς εταίρους, το σχεδιασμό παραμετρικών αλλαγών, ώστε οι συνταξιοδοτικές δαπάνες να εναρμονιστούν με τις εισφορές... Ζητούν, δηλαδή, την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων. Επισημαίνουν, μάλιστα, ότι ...η μεταρρύθμιση αυτή δε θα πρέπει να αναβληθεί, δεδομένου ότι η υλοποίησή της πρέπει να γίνει σταδιακά.
• Δημόσια Διοίκηση: Ζητούν τον άμεσο «εκσυγχρονισμό» της και ανάληψη δράσης ως προς: Τον περιορισμό των δημόσιων οργανισμών, τη μείωση του προσωπικού και των πολιτικών διορισμών σε αυτούς και την επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων. Προτείνουν, δηλαδή, μαζικές απολύσεις προσωπικού.

Αφήνουμε στο τέλος τις σοβαρότατες επισημάνσεις για το τραπεζικό σύστημα της χώρας, σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση που πλήττει τις χώρες της Βαλκανικής. Επισημαίνουν, συγκεκριμένα, ότι η Νοτιοανατολική Ευρώπη προσφέρει ευκαιρίες για τις ελληνικές τράπεζες, ωστόσο η περιοχή αυτή διέρχεται σήμερα μία δύσκολη περίοδο αναπροσαρμογής... Στα πλαίσια αυτά ζητούν δεσμεύσεις από τις ελληνικές τράπεζες, ότι θα παραμείνουν στην περιοχή... Μάλιστα, αν στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα υπάρξουν «συστημικές πιέσεις» κατ' αρχάς θα πρέπει να δοθούν λύσεις στα πλαίσια της αγοράς (π.χ., συγχωνεύσεις τραπεζών), ενώ δεν αποκλείουν και τη λύση των κρατικοποιήσεων μεμονωμένων τραπεζών, που θα πρέπει να γίνουν υπό την προϋπόθεση της ελάχιστης δυνατής κρατικής ανάμειξης...