Η συνταγή για το γονάτισμα των εργατών ώστε να αυξηθούν τα κέρδη του κεφαλαίου είναι διαχρονική. Δεν προέκυψε τώρα, επειδή χτες διατυπώθηκε για μια ακόμη φορά και από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Η γενιά των δημοσιογράφων που έχει φτάσει σήμερα να διευθύνει τα μέσα ενημέρωσης (τηλεοπτικά και έντυπα), ή να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στη διαμόρφωση συνείδησης της κοινής γνώμης, δε δικαιούται να παριστάνει την ανήξερη, την έκπληκτη, γιατί τουλάχιστον έκανε τα πρώτα βήματά της στη δημοσιογραφία εκεί γύρω στο 1985. Τότε, δηλαδή, που το ΠΑΣΟΚ επέβαλε απαγόρευση αυξήσεων σε μισθούς και μεροκάματα για να ακολουθήσουν μετά οι εναλλασσόμενες κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στην ίδια κατά βάση ρότα: Κάτι που δεν το έλεγαν «πάγωμα μισθών» (ο Μητσοτάκης έφτασε να ισχυριστεί ότι 0% και 0% ίσον με 14% αυξήσεις), και που είχε το ίδιο πάντα αποτέλεσμα: Μια διαρκή μείωση της αγοραστικής δύναμης του μεροκάματου, μια διαρκή συμπίεση προς τα κάτω της τιμής που πουλούσαν και πουλάνε οι εργαζόμενοι το δικό τους εμπόρευμα, την εργατική δύναμη. Και δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς οι αστικές κυβερνήσεις, αφού αυτή ακριβώς ήταν η αποστολή όλων όσοι είχαν και έχουν θεό τους τη διασφάλιση της περίφημης «ανταγωνιστικότητας», δηλαδή της ικανότητας ενός κεφαλαίου να εξασφαλίζει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα απέναντι σ' ένα άλλο κεφάλαιο με τη μόνη κατά κύριο λόγο μέθοδο που αυτό εξασφαλίζεται: Την αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης.

Αντε, τώρα, παραμονές της κάλπης να ανοίξεις τέτοια κουβέντα. Κι όμως, είναι το κύριο από το οποίο πρέπει να ξεκινά κάθε κουβέντα για να καταλήξει σε απάντηση ως προς τι πρέπει - έχουν συμφέρον - να κάνουν οι εργαζόμενοι και στην κάλπη.

Γιατί, αλλιώς, θα αποδεχτούμε μοιρολατρικά αυτό που και χτες πήγε να μας περάσει κάποια τηλεοπτική κυρία του ΠΑΣΟΚ, ότι το κύριο δεν είναι τα μέτρα που ή με ΝΔ ή με ΠΑΣΟΚ ζητά το ΔΝΤ να εφαρμοστούν, αλλά το ποιος από τους δύο, ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ, μπορεί να εξασφαλίσει την ανταγωνιστικότητα σε μια παραγωγική βάση που θα απλώνεται από τον τουρισμό ως τον αγροτουρισμό!

Επιβάλλεται η κουβέντα, η κάθε κουβέντα, να γίνεται για όλα και ειδικά για τα ζητήματα που αφορούν στην παραγωγική βάση. Γιατί τα γίδια, τα πρόβατα, τα γελάδια, οι ελιές, τα πορτοκάλια, το στάρι, το καλαμπόκι, χίλια δυο καλούδια, είναι προϊόντα αυτού εδώ του τόπου, μπορούν να ταΐσουν αυτόν κι άλλους λαούς. Γιατί το χρώμιο, το νικέλιο, ο βωξίτης, το πετροκάρβουνο, ο ασβέστης, το τσιμέντο είναι παρόντα σ' αυτήν εδώ τη γη και αρκούν όχι μόνο για δική μας χρήση αλλά και για εξαγωγή. Γιατί οι οικοδόμοι, οι μεταλλεργάτες, οι μεταλλωρύχοι, οι πληροφορικάριοι, τόσες και τόσες άλλες ειδικότητες, υπάρχουν σε αφθονία σ' αυτόν εδώ τον τόπο, μπορούν να τον κάνουν να προκόψει αν η δουλειά τους αντί να σκοπεύει στο κέρδος του καπιταλιστή είναι ενταγμένη σ' ένα πρόγραμμα λαϊκής οικονομίας. Γιατί οι εργάτες, όλοι οι εργάτες, μπορούν να κάνουν όλοι διακοπές σ' αυτές τις θάλασσες, κάτω απ' αυτόν τον ήλιο και να προσκαλούν επίσης εργάτες απ' αλλού, αρκεί ο τουρισμός να μη βρίσκεται στα χέρια των επιχειρηματιών, και οι διακοπές να είναι αναφαίρετο δικαίωμα των εργατών, που και έτσι θα βοηθιούνται να αναπαράγουν την εργατική τους δύναμη για το καλό όλων τους και καθόλου για το καπιταλιστικό κέρδος.

Μπορούμε να τραβήξουμε σε μάκρος αυτή την κουβέντα. Δε χρειάζεται. Το νόημα πρέπει να πιάσουμε όλοι μας, όλοι όσοι τρώμε σκαμπίλια καθημερινά από ένα σύστημα μαζικής αποβλάκωσης που έχει στόχο να παραμένουν και να αυξάνονται τα καπιταλιστικά κέρδη και οι εργάτες να πλακώνονται για το ποιος Καρα-Παπα-Τσίπρας είναι περισσότερο οικολόγος από τον ή την εκπρόσωπο των πετρελαιάδων, ή των φωτοβολταϊκών, που «επέστρεψαν στην πολιτική» για να «παλέψουν» στο Ευρωκοινοβούλιο για το ποιος αγωγός, ποιας πολυεθνικής είναι συμφερότερος από την ανεμογεννήτρια αυτής ή της άλλης πολυεθνικής. Ελεος! Εχει και η συνήθεια στο κουτόχορτο τα όριά της.

Στις εκλογικές μάχες μετράμε δυνάμεις. Το ίδιο κάνει και ο αντίπαλος. Στο χέρι του καθενός, για την ακρίβεια στο μυαλό του, είναι να αποφασίσει αν θα ζητήσει και με την ψήφο του πλήρη, σταθερή, καλοπληρωμένη και με πλήρη δικαιώματα εργασία, ή θα δώσει έγκριση να πίνουν στην υγεία του κορόιδου κάτι τύποι σαν τους εργατοπατέρες που ξεκοκαλίζουν χρήμα από εργατικό ιδρώτα πλασάροντας υπηρεσίες απασχολησιμότητας.

Ασχετο: «Πράσινα άλογα σε μπλε χορτάρι» υπήρξαν μόνο στο θέατρο. Ακριβώς για να καταγγελθεί η απάτη. Ισχύει το ίδιο και για την «πράσινη σκέψη, με κόκκινη ψήφο».