Ενα από τα πεδία των μαχών είναι και η Ευρωβουλή. Σήμερα ο ελληνικός λαός, όπως και οι υπόλοιποι ευρωπαϊκοί, καλείται με την ψήφο του να επιλέξει σε ποιο δρόμο θα πορευτεί. Της υποταγής, της συναίνεσης και της μοιρολατρίας ή της αντίστασης και της ανατροπής. Με την ψήφο του να διαμορφώσει συσχετισμούς δυνάμεων που - πραγματικά - θα δίνουν τη μάχη για τα δικά του συμφέροντα και όχι των κεφαλαιοκρατών. Στους πολλούς άλλους λόγους που έχει για να υπερψηφίσει το ΚΚΕ, υπάρχει και η συνεπής στάση του για τον αθλητισμό.

Η Ευρωπαϊκή Ενωση αντιμετωπίζει και τον αθλητισμό σαν πεδίο κερδοφορίας. Παρά τους δεκάρικους και τα πιασάρικα λόγια, διαμορφώνει πλαίσια και πολιτικές που μεγιστοποιούν τη μετατροπή (και) του αθλητισμού σε βιομηχανία, που οδηγούν στην εκμετάλλευσή του για αύξηση των υπερκερδών. Ασχολείται πλέον επισταμένα με στόχο τη συγκεκριμενοποίηση - σε ευρωενωσιακό επίπεδο - των κατευθύνσεων και των κανόνων της εκμετάλλευσης του αθλητισμού για τη μέγιστη κερδοφορία, τη συγκεντροποίηση του κεφαλαίου (και) στο συγκεκριμένο τομέα αλλά και την εξισορρόπηση των αντικρουόμενων συμφερόντων. Ωστε να μην καταρρεύσει το μοντέλο αλλά και ν' αποκτήσει η ΕΕ καθοριστικό εξουσιαστικό ρόλο.

Βέβαια, η ΕΕ - και τα κόμματα που την υποστηρίζουν - επικαλούνται αρχές, αξίες και το γενικότερο καλό. Η αλήθεια όμως δύσκολα κρύβεται. Το Γενάρη του 2003 ο τότε υπουργός Πολιτισμού, Ευαγγ. Βενιζέλος, έλεγε: «Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ετοιμάζει αυτή τη στιγμή έκθεση για την ευρωπαϊκή πολιτιστική βιομηχανία, στην οποία κανονικά πρέπει να ενταχθεί και η αθλητική βιομηχανία, αθλητική οικονομία δηλαδή. (...) Γιατί ο επαγγελματικός αθλητισμός οδηγείται σε μία βαθιά κρίση σε όλες τις χώρες της ΕΕ. Η ΚΟΜΙΣΙΟΝ να συντάξει και να υποβάλει μέχρι το τέλος της ιταλικής Προεδρίας έκθεση για την πραγματική λειτουργία της ενιαίας αγοράς στους τομείς του Πολιτισμού, των Οπτικοακουστικών και του Αθλητισμού, ενόψει και των μελλοντικών διαπραγματεύσεων στους κόλπους του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου».

Και σε άτυπη σύνοδο υπουργών Αθλητισμού, που είχε γίνει στο Ζάππειο (Μάης του ίδιου χρόνου) είχε πει: «Ο αθλητισμός δεν είναι μόνο σωματική και διανοητική άσκηση αλλά και μία πολύ σημαντική οικονομική διάσταση - είναι ο αθλητισμός αυτός που δημιουργεί τη λεγόμενη βιομηχανία του ελεύθερου χρόνου»... Θέσεις τις οποίες υποστήριξε και υπηρετεί και η ΝΔ. Η τότε αρμόδια επίτροπος της ΕΕ, Βίβιαν Ρέντινγκ, εξέφραζε την πεποίθησή της πως «ο αθλητισμός χρειάζεται μια ισχυρή οικονομική διάσταση», «οι αγώνες, ο αθλητισμός, αποτελούν ακόμα ένα στοιχείο που προσδίδει δυναμισμό στην οικονομική δραστηριότητα», «η αύξηση του αριθμού των αθλητικών διοργανώσεων δημιούργησε ένα ρεύμα αθλητικού τουρισμού που αποτελεί και ένα σημαντικό οικονομικό παράγοντα»...

Το Δεκέμβρη του 2005 σε ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με την ανάπτυξη και τον αθλητισμό, αναφέρεται (μεταξύ άλλων): «... λαμβάνοντας υπόψη ότι τα αθλητικά αναπτυξιακά έργα αποτελούν έργα "χαμηλού κόστους και μεγάλου αντικτύπου"... 6) καλεί την Επιτροπή να εξετάσει το ενδεχόμενο να υποστηρίξει αναπτυξιακά προγράμματα και έργα που βασίζονται στον αθλητισμό, μέσω ειδικού προϋπολογισμού... 11) ενθαρρύνει τους διεθνείς και εθνικούς αθλητικούς φορείς και τους οργανισμούς που είναι σχετικοί με τον αθλητισμό να επεξεργαστούν και να εφαρμόσουν πρωτοβουλίες εταιρικής σχέσης και αναπτυξιακά έργα συμβατά με την εκπαίδευση που παρέχεται σε όλα τα επίπεδα της σχολικής εκπαίδευσης, ώστε να βοηθηθεί η επίτευξη των Αναπτυξιακών Στόχων της Χιλιετίας... 14) ενθαρρύνει τους οργανωτές και χορηγούς διεθνούς αθλητισμού να επενδύσουν στις τοπικές κοινότητες σε αναπτυσσόμενες χώρες»...

Το (χρονικά) τελευταίο και από τα πιο καθοριστικά - για την επίτευξη των στόχων τους - γεγονός είναι η Λευκή Βίβλος για τον Αθλητισμό. Ενα κείμενο που «έχει κυρίως ως στόχο να χαράξει στρατηγικές κατευθύνσεις, να καθορίσει το κατάλληλο επίπεδο εξουσίας για τις μελλοντικές δράσεις. Επιδιώκει να εξασφαλίσει ότι η διάσταση του αθλητισμού θα λαμβάνεται πλήρως υπόψη σε όλες τις ευρωπαϊκές πολιτικές, να αυξήσει τη νομική σαφήνεια όσον αφορά την εφαρμογή του κοινοτικού κεκτημένου στον τομέα του αθλητισμού, συμβάλλοντας έτσι στη καλύτερη διοίκηση του αθλητισμού στην Ευρώπη». Με ένα από τα θέματα που καλύπτει η βίβλος να είναι η «οικονομική διάσταση του αθλητισμού».

Εκεί αναφέρεται πως «ο αθλητισμός είναι ένας δυναμικός και ταχέως αναπτυσσόμενος τομέας με υποτιμημένο μακροοικονομικό αντίκτυπο, ο οποίος μπορεί να συμβάλει στην επίτευξη των στόχων της Λισαβόνας». Με τις επιλογές της ΕΕ ανοίγονται δρόμοι για νέες δομές και δράσεις που θα αυξήσουν την κερδοφορία των κεφαλαιοκρατών. Η οποία - εκτός των άλλων - θα προέρχεται και από χρηματοδότηση κοινοτικών πόρων. Που ως σήμερα δεν μπορούσε να γίνει απευθείας αλλά - περιορισμένα - μέσω άλλων τομέων.

Η εμπορευματοποίηση επεκτείνεται - με συγκροτημένο πλέον τρόπο - σε κάθε αθλητική δράση και επίπεδο. Είναι χαρακτηριστική η αναφορά στη «χρηματοδότηση μαζικού αθλητισμού από δημόσιες και ιδιωτικές πηγές». Και βέβαια, ακόμα περισσότερο θεσμικά πλέον, η αξιοποίηση και του αθλητισμού στην αύξηση της αστυνομοκρατίας. Με την «προώθηση της ανταλλαγής επιχειρησιακών πληροφοριών και εμπειρίας για την πρόληψη της βίας και των ρατσιστικών επιθέσεων, ανάμεσα στις υπηρεσίες επιβολής του νόμου και τις αθλητικές οργανώσεις»...

Πριν περίπου ένα χρόνο η ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Διαμάντω Μανωλάκου, αιτιολογώντας την αρνητική ψήφο του Kόμματος, τόνιζε:

«Η Εκθεση, όπως και η Λευκή Βίβλος της Επιτροπής, αντιμετωπίζει τον αθλητισμό σαν ένα ακόμη πεδίο επιχειρηματικής δράσης του μεγάλου κεφαλαίου. Η ΕΕ προωθεί την απόλυτη μετατροπή του σε εμπόρευμα, τομέα ακόμη μεγαλύτερης κερδοφορίας των αθλητικών επιχειρηματικών ομίλων και των πολυεθνικών, γι' αυτό άλλωστε με τη Συνθήκη της Λισαβόνας επεκτείνει τις αρμοδιότητές της και στον αθλητισμό.

Τα ευχολόγια για τις αξίες που καλλιεργεί ο αθλητισμός, την καταπολέμηση του ντόπινγκ κλπ, ηχούν μόνο σαν κοροϊδία, όταν την άμιλλα την αντικαθιστά ο άγριος ανταγωνισμός. Η διαφθορά, το ντοπάρισμα, ο φανατισμός και η μισαλλοδοξία αποτελούν αναπόσπαστα στοιχεία του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού, χρησιμοποιούνται για την προώθηση των προϊόντων των εταιρειών που τον ελέγχουν.

Οι ανάγκες της νεολαίας για άθληση και φυσική αγωγή μπορούν να ικανοποιηθούν μόνο με τη δημιουργία υποδομών και την ανάπτυξη του μαζικού λαϊκού αθλητισμού, που καλλιεργεί τις αξίες της συλλογικότητας, της αλληλεγγύης, σε αντιπαράθεση με το διεφθαρμένο αυτό μοντέλο αθλητισμού που γεννάει το καπιταλιστικό σύστημα, που υποτάσσει τα πάντα στη λογική του κέρδους».

* * *

«Δαγκωτό» λοιπόν στο ΚΚΕ, γιατί η ΕΕ «δεν είναι ομάδα αλλά μια κοροϊδία. Ενα τίποτα. Και εμείς καλούμαστε να είμαστε στο άρμα τού τίποτα. Απέναντι σ' όλα αυτά τα προβλήματα που δημιουργούν οι πολιτικές της ΕΕ, το μόνο που μπορεί ν' αντισταθεί είναι το ΚΚΕ. Τις πιο σταθερές και υγιείς θέσεις που προστατεύουν τα συμφέροντα του ελληνικού λαού, τις εκφράζει και τις παλεύει το ΚΚΕ» (Σ. ΚΩΦΙΔΗΣ, πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής, προπονητής).

«Ενίσχυση του ΚΚΕ θα σημαίνει δυνάμωμα της διαφορετικής φωνής της εργατικής τάξης έναντι των συμφερόντων των πολυεθνικών. Ηρθε η ώρα να τους φοβίσουμε και να τους τιμωρήσουμε» (ΧΡ. ΚΥΡΙΑΖΗΣ, βολεϊμπολίστας).