Από το Γενάρη μέχρι σήμερα έχει ανοίξει με έντονο τρόπο στα αστικά ΜΜΕ μια συζήτηση περί ακαδημαϊκού ασύλου, με ξεκάθαρο στόχο τον εκφυλισμό του στη συνείδηση του κόσμου και τελικά την πλήρη κατάργησή του. Κάποια, υποτίθεται, αποκαλυπτικά ρεπορτάζ, τα οποία έλεγαν μισές αλήθειες, έκαναν λόγο για στέκια αντιεξουσιαστών στις σχολές του κέντρου που λειτουργούν ως ορμητήρια για επιθέσεις. Η ίδια συζήτηση φούντωσε με αφορμή την πολυήμερη κατάληψη του κτιρίου διοίκησης στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και τις απειλές του πρύτανη, που ήταν σε ανοιχτή γραμμή με τον εισαγγελέα για ...εφαρμογή του νόμου. Κι ενώ οι διάφορες σειρήνες κατά του ασύλου έμοιαζαν να σιγούν, τρεις μέρες πριν τις ευρωεκλογές ο πρωθυπουργός, Κ. Καραμανλής, δήλωσε ξεκάθαρα ότι σκέφτεται ακόμα και την πλήρη κατάργηση του ακαδημαϊκού ασύλου εάν ο υπάρχων νόμος - πλαίσιο (που ήδη το περιστέλλει δραστικά) δεν εφαρμοστεί πλήρως.

Σε μια περίοδο που πυροδοτείται ποικιλοτρόπως η ένταση των κατασταλτικών μέτρων και η ενίσχυση των κατασταλτικών μηχανισμών, εμφανίζονται διάφοροι πρόθυμοι να κρατούν διαρκώς ζεστό το κλίμα περί περιστολής ή κατάργησης του ασύλου, ακόμα και με κάθε ασήμαντη αφορμή. Μια τέτοια περίπτωση είναι, για παράδειγμα, το πάρε - δώσε ανακοινώσεων (και όχι μόνο), εδώ και τρεις βδομάδες στο ΤΕΙ της Αθήνας, μεταξύ της διοίκησης και του εκπαιδευτικού προσωπικού από τη μια, και μιας ομάδας που διατηρεί κατάληψη σε ένα χώρο του ιδρύματος, γύρω από το θέμα αυτής της κατάληψης... Κι αν ψάξουμε λίγο, ακόμα και στα ψιλά της ειδησεογραφίας των τελευταίων χρόνων, θα βρούμε κι άλλα τέτοια περιστατικά, όπου, στο φόντο του ασύλου, ανταλλάσσονται πυρά ανάμεσα σε διοικήσεις και ομάδες φοιτητών ή μη, σε ένα παιχνίδι εκφυλισμού του ασύλου και πλήρους αποπροσανατολισμού του κινήματος.

Κανένας από όλους αυτούς τους δήθεν ευαίσθητους γύρω από το άσυλο ή τις καταλήψεις δε μιλά για την ουσία του πράγματος. Η πραγματικότητα λέει ότι ο νόμος - πλαίσιο βλέπει ως εχθρό του ασύλου κάθε συλλογικό όργανο, εντός των πανεπιστημίων, που αποφασίζει μια κινητοποίηση (απεργία, αποχή, κτλ.), ενώ κάθε Γενική Συνέλευση, κάθε συλλογική δραστηριότητα που μπορεί να διακόπτει μια λειτουργία του ιδρύματος, δυνητικά μπορεί να αναγορευτεί σε κατάλυση του ασύλου! Είναι παραπάνω από φανερό ότι περιορίζοντας ή καταργώντας το άσυλο θέλουν να χτυπήσουν το οργανωμένο μαζικό κίνημα των φοιτητών, διδασκόντων και εργαζομένων στα ιδρύματα. Είναι φανερό και το γιατί: Γιατί για να περάσει απρόσκοπτα η πολιτική τους μέσα στα ιδρύματα, η πολιτική των αναδιαρθρώσεων, πρέπει να έχουν όλα τα όπλα για να καταπνίξουν κάθε φωνή αντίστασης, για να πολεμήσουν το κίνημα που μπορεί να αντισταθεί και να βάλει φραγμό σ' αυτές τις αναδιαρθρώσεις.

Ούτε οι εύθικτες διοικήσεις ούτε οι ευαίσθητοι καταληψίες ούτε οι σοβαροί αναλυτές μπαίνουν σ' αυτή την ουσία του προβλήματος. Το ακριβώς αντίθετο: Βάζουν όλοι τους πλάτη για το χτύπημα του ασύλου, άρα και για το χτύπημα του κινήματος, προκειμένου να προχωράει απρόσκοπτα η πολιτική της υποβάθμισης της εκπαίδευσης, η πολιτική της όλο και στενότερης διαπλοκής της εκπαίδευσης με τις επιχειρήσεις, η πολιτική της διδασκαλίας του σκοταδισμού.