Oι πρόσφατες επιτυχίες των εθνικών ομάδων μπάσκετ εφήβων (2η στο παγκόσμιο πρωτάθλημα) και νέων (1η στο αντίστοιχο ευρωπαϊκό) προκαλούν σίγουρα θαυμασμό για τα ταλέντα του ελληνικού μπάσκετ αλλά και προβληματισμό. Προβληματισμό που έχει να κάνει με το αγωνιστικό μέλλον αυτών των παιδιών αφού τα παραδείγματα του παρελθόντος δεν το καθιστούν και ευοίωνο. Κυριότερη αιτία γι' αυτό είναι οι λογικές του επαγγελματικού μπάσκετ που επικρατούν και στην χώρα μας και έχουν να κάνουν με την πρόθεση των επιχειρηματιών για γρήγορη επιτυχία που συνεπάγεται και το αντίστοιχο κέρδος γι' αυτούς.

Οσο και εάν οι υπεύθυνοι του ελληνικού μπάσκετ (Πολιτεία, Ομοσπονδία) έτρεξαν να πανηγυρίσουν δίπλα στους πιτσιρικάδες των εθνικών ομάδων όσο και εάν οι επιχειρηματίες-ιδιοκτήτες των ομάδων δείχνουν να ασχολούνται σοβαρά μαζί τους, το σίγουρο είναι ότι η υποκρισία περισσεύει. Αλλωστε την στιγμή που έφηβοι και νέοι κατακτούσαν τις επιτυχίες τους, την ίδια ώρα έμπαινε στην τελική της ευθεία η ρύθμιση που πρότεινε πριν λίγες μέρες ο ΕΣΑΚΕ και αφορά την αλλαγή συσχετισμών στους ξένους του πρωταθλήματος. Η πρόταση που είχε κάνει ο Ολυμπιακός προκειμένου η αναλογία 4 κοινοτικοί - 2 μη κοινοτικοί (επί το πλείστον Αμερικανοί) να μετατραπεί σε 3-3, πέρασε ομόφωνα στην λίγκα των ομάδων (ακόμα και ο αιώνιος αντίπαλος Παναθηναϊκός συμφώνησε) και πλέον απομένει η έγκρισή της από την Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης. Η τελευταία όσο και εάν οι υπεύθυνοί της έκαναν και με το παραπάνω δηλώσεις στήριξης των ελληνικών ταλέντων μετά τις επιτυχίες των εθνικών ομάδων, δεν φαίνεται να αλλάζει τα δεδομένα και θα επικυρώσει και τυπικά το νέο μέτρο. Αλλωστε κάποιες ομάδες της Α1, οι λεγόμενες ισχυρές, έχουν ήδη αρχίσει τα πλάνα τους για την απόκτηση τρίτου Αμερικανού. Βλέπετε η μάχη συμφερόντων με στόχο την επιτυχία, δεν μπορεί να περιμένει. Και στον επαγγελματικό αθλητισμό όπου το κέρδος είναι αυτό που καθορίζει τα πάντα, το μέσον για να έρθει αυτό, όπως είναι η ομάδα, θα πρέπει να είναι απόλυτα έτοιμοι έναντι των αντιπάλων-ανταγωνιστών. Αρα καθυστερήσεις δεν επιτρέπονται ούτε περιθώρια υπομονής υπάρχουν.

Βέβαια η αύξηση των ξένων παικτών που εγκυμονεί κινδύνους για τους Ελληνες παίκτες, δεν είναι το μόνο πρόβλημα. Αντίστοιχης βαρύτητας είναι και το θέμα που αφορά τα οικονομικά των περισσοτέρων ομάδων αφού εάν εξαιρέσει κανείς μια ελίτ τριών-τεσσάρων συλλόγων, οι υπόλοιπες ακροβατούν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Αποτέλεσμα είναι, τις περισσότερες φορές οι παίκτες να είναι αυτοί που πληρώνουν το μάρμαρο είτε αυτό έχει να κάνει με οφειλές στα δεδουλευμένα τους είτε με ζητήματα που αφορούν την ασφάλισή τους. Και κανείς δεν θα πρέπει να ξεχνάει ότι πέρα από την βιτρίνα μιας ομάδας παικτών που αγωνίζονται στους ισχυρούς συλλόγους, από πίσω υπάρχει μια πλειάδα, που αντιμετωπίζουν τα δικά τους προβλήματα. Η κατάσταση για παράδειγμα στις ομάδες της Α2 όπου πρόσφατα ο ΠΣΑΚ κατέβηκε σε κινητοποιήσεις, είναι χαρακτηριστική για το τι επικρατεί στην άλλη...όψη του φεγγαριού.

Το καμπανάκι του κινδύνου για το μέλλον των Ελλήνων παικτών έχει κρούσει εδώ και καιρό ο Σύνδεσμος των παικτών. Ο ΠΣΑΚ το τελευταίο διάστημα με μια σειρά παρεμβάσεων και κινητοποιήσεων για διάφορα ζητήματα είτε το οικονομικό είτε το τελευταίο που αφορά την αύξηση των ξένων, προσπαθεί να δείξει την πραγματική εικόνα που επικρατεί στα ελληνικά πρωταθλήματα.

Οσον αφορά την αλλαγή του μέτρου για τους ξένους, ο Σύνδεσμος των παικτών είναι κατηγορηματικός. Αναλυτικά, αποφασίστηκε ότι:

1) Ο ΠΣΑΚ δεν δέχεται την αλλαγή στο καθεστώς των ξένων που αγωνίζονται στην Α1 κατηγορία από την στιγμή που αυτή θα έχει ως συνέπεια την μείωση του χρόνου συμμετοχής των Ελλήνων αθλητών. Την στιγμή που είμαστε ένα βήμα πριν την κατάργηση της απόφασης Μπόσμαν λόγω της αναγκαιότητας ανάπτυξης του εθνικού στοιχείου στον αθλητισμό, είναι αδιανόητο στην Ελλάδα να υιοθετούμε μέτρα εναντίον των Ελλήνων αθλητών. 2) Οι κινήσεις οι οποίες θα γίνουν για την αποφυγή ισχύος του μέτρου αυτού θα αποφασιστούν από τα μέλη του συνδέσμου μας μετά από επικοινωνία μαζί τους.

Την ίδια ώρα όπως επισημαίνουν τα μέλη του Συνδέσμου, παραμένει ρευστή η κατάσταση στα οικονομικά των περισσότερων ομάδων ενώ ζητάνε εγγυήσεις και απειλούν με κινητοποιήσεις.