Νέο «αίμα» στο βωμό της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου ζητά ο ΟΟΣΑ, στην εξαμηνιαία έκθεση για την ελληνική οικονομία που δημοσιοποίησε χτες στο Παρίσι. Μια έκθεση, η οποία, όπως και αυτή του ΔΝΤ, αποτελεί τον ιδεολογικό προπομπό και προετοιμάζει το έδαφος για την επιβολή των μέτρων - «σοκ» που εισηγείται και καλούνται να τα υλοποιήσουν οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου, σε κάποιο βέβαια βάθος χρόνου...

Η ακτίνα δράσης, πάνω στην οποία κινούνται οι πραγματικά βάρβαρες προτάσεις του διεθνούς ιμπεριαλιστικού οργανισμού, αγγίζει όλες τις πτυχές της οικονομικής ζωής. Από τα δημοσιονομικά, όπου προτείνει την προώθηση νέων σαρωτικών φόρων και περιστολή δαπανών, το ασφαλιστικό σύστημα, όπου και ζητά νέα αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, το σύστημα Υγείας (προτείνει την ιδιωτικοποίησή του), ως και την εκπαίδευση, για την οποία εισηγείται επιβολή διδάκτρων και στα προπτυχιακά στάδια του πανεπιστημίου...

Επί της ουσίας, με τα προτεινόμενα μέτρα, προδιαγράφουν το μέλλον του ελληνικού λαού για τα επόμενα χρόνια και το αποτυπώνουν με τα πιο μελανά και απαισιόδοξα χρώματα, ενώ επιβεβαιώνουν παράλληλα τη θέση ότι η ενσωμάτωση του ελληνικού καπιταλισμού στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα προϋποθέτει όλο και μεγαλύτερες ανθρωποθυσίες από τα λαϊκά στρώματα. Από την άλλη, βέβαια, τέτοιου είδους επισημάνσεις φέρνουν στο φως τα στενά όρια διαχείρισης και την όξυνση των αντιθέσεων που αναφύονται μέσα από τη δυναμική ανάπτυξης του κεφαλαιοκρατικού συστήματος.

Αναλυτικότερα, για τα δημοσιονομικά ο ΟΟΣΑ προτείνει την επιβολή σαρωτικών νέων φόρων, με αποδέκτες φυσικά τα λαϊκά στρώματα. Φυσικά δε λέει το παραμικρό για θέματα φορολογίας του κεφαλαίου. Εισηγείται, μεταξύ άλλων, τη μετάταξη στον υψηλότερο συντελεστή ΦΠΑ δεκάδων εμπορευμάτων και υπηρεσιών, την κατάργηση των φοροαπαλλαγών, την κατάργηση του αφορολόγητου ορίου εισοδήματος (10.500 ευρώ) για τους ελεύθερους επαγγελματίες, την αύξηση των συντελεστών φορολογίας των ακινήτων, την επιβολή νέου μισθολογίου (με περικοπές επιδομάτων) των νεοπροσλαμβανόμενων στο δημόσιο, αλλά και τη σύνδεση των αμοιβών με την παραγωγικότητα, τη σύσταση «ανεξάρτητου» συμβουλίου για την παρακολούθηση της πορείας της δημοσιονομικής πολιτικής (αντίστοιχη πρόταση έχει κάνει και ο ΣΕΒ), την ενσωμάτωση στο Σύνταγμα των δεσμεύσεων της κυβέρνησης για τήρηση των ορίων δαπανών του προϋπολογισμού και την ανάθεση σε ιδιωτικές εταιρείες της είσπραξης.

Τα ίδια στοιχεία βαρβαρότητας αναδίνουν και οι προτάσεις για το ασφαλιστικό σύστημα, το οποίο μάλιστα χαρακτηρίζει από τα πιο ...γενναιόδωρα της Ευρώπης. Μεταξύ άλλων εισηγείται τη μείωση των ποσοστών αναπλήρωσης των συντάξεων, υπολογισμό του ύψους της σύνταξης με βάση τις αποδοχές του συνολικού εργάσιμου βίου, αύξηση των χρονικών ορίων απασχόλησης, σταδιακή αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, κατάργηση της λίστας των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων, θέσπιση «αντικινήτρων» για την αποφυγή της πρόωρης συνταξιοδότησης γυναικών με παιδιά, και για εκείνους που έχουν μπει στην αγορά εργασίας από μικρή ηλικία, διαχωρισμό των κλάδων σύνταξης και περίθαλψης στα ασφαλιστικά ταμεία και περαιτέρω ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων.

Για τον κλάδο Υγείας η έκθεση εισηγείται το επιχειρηματικό μοντέλο της πώλησης και αγοράς υπηρεσιών Υγείας... Ειδικότερα, προτείνει την κατάργηση του κρατικού τιμολογίου περίθαλψης και την αντικατάστασή του με σύστημα διαπραγμάτευσης τιμών μεταξύ των νοσοκομείων και των ασφαλιστικών ταμείων. Ζητά επίσης την αύξηση των ποσοστών συμμετοχής των ασφαλισμένων στα φάρμακα, την αύξηση της φορολογίας στα τσιγάρα και την παροχή ίδιου τύπου πρωτοβάθμιας Υγείας σε όλους τους ασφαλισμένους.

Τέλος, στο κεφάλαιο για την Παιδεία και με μια λογική πλήρους ιδιωτικοποίησής της, εισηγείται την επιβολή διδάκτρων και στα προπτυχιακά τμήματα του πανεπιστημίου, την είσοδο ιδιωτικών πανεπιστημίων, την αξιολόγηση του πανεπιστημίου καθώς και τη σύνδεση της χρηματοδότησής του με το σύστημα αξιολόγησης, την «αυτονομία» των ΑΕΙ σε θέματα πρόσληψης προσωπικού και επιλογής φοιτητών. Επανέρχονται επίσης στο θέμα της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών, καθώς και της αξιολόγησης των σχολείων με βάση τις επιδόσεις των μαθητών, στην εισαγωγή νέων προγραμμάτων διδασκαλίας, στη χορήγηση φοιτητικών δανείων, στην υποχρέωση μονοετούς κατάρτισης πριν το διορισμό των εκπαιδευτικών.