«ΠΟΙΟΣ ΚΥΒΕΡΝΑ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ;» «Η κυβέρνηση έχει πάψει να κυβερνά και το μόνο που την απασχολεί είναι τα εσωκομματικά προβλήματά της και το πώς θα αποφύγει τις πρόωρες εκλογές» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).

Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΠΟΜΕΝΟΥ «ΣΗΜΙΤΗ»: «Το μόνο στο οποίο μπορούμε πλέον να ελπίζουμε είναι στην αλλαγή κυβέρνησης. Δεν πιστεύω ότι η επόμενη κυβέρνηση θα είναι σε θέση να αντιμετωπίσει με άνεση και αποτελεσματικότητα αυτό το χάος, αλλά ελπίζω ότι θα έχει διάθεση, όρεξη και ικανότητα να προσπαθήσει. Αυτό που απεδείχθη εκ των υστέρων είναι ότι τελικά η κυβέρνηση Σημίτη - με όσα και αν της καταλογίσει κανείς - είχε συμμαζέψει την οικονομία, είχε πετύχει ένα ικανοποιητικό επίπεδο των ελεγκτικών μηχανισμών αλλά και της Αστυνομίας και το "μαγαζί Ελλάς" λειτουργούσε. Τώρα δεν λειτουργεί τίποτε και κυρίως δεν υπάρχει ελπίδα ότι θα λειτουργήσει κάτι (...) Οσο διαρκεί αυτή η αρρωστημένη προεκλογική περίοδος η κυβέρνηση θα προχωρεί σε παροχές και ρουσφέτια με την ελπίδα να μειώσει την απαρέσκεια των ψηφοφόρων. Και έτσι τα ελλείμματα και τα χρέη διαρκώς θα αυξάνονται» (ο Γρ. Νικολόπουλος στο ΒΗΜΑ).

ΚΑΙ Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗΣ: «Κάποια στιγμή, οι εκπρόσωποι των μεγάλων κομμάτων θα αναγκασθούν να καθήσουν στο ίδιο τραπέζι και να πάρουν από κοινού αποφάσεις για το πώς θα αντιμετωπίσουν το ασφαλιστικό και τη μεγάλη δημοσιονομική κρίση. Προς το παρόν, ο ένας προτείνει ημίμετρα και ο άλλος απορρίπτει προκαταβολικά τα πάντα χωρίς καν να ακούει τα επιχειρήματα της άλλης πλευράς. Πρόκειται για μια προβλέψιμη παράσταση που δεν λύνει κανένα πρόβλημα και απωθεί τους ψηφοφόρους. Ασφαλώς και θα πρέπει να αποδοθούν ευθύνες σε πρόσωπα και κυβερνήσεις για το πώς φτάσαμε στα σημερινά αδιέξοδα. Προέχει όμως η υπέρβασή τους. Αν τα δύο κόμματα εξουσίας δεν αντιληφθούν αυτή την ανάγκη, ενδεχομένως ο λαός να τους αναγκάσει με την ψήφο του να το κάνουν» (από το κύριο άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).