Σε συμφωνία για αύξηση 4,1% για τους ναυτεργάτες στα τουριστικά πλοία και μια διανυκτέρευση το μήνα σε λιμάνι που επιλέγουν, προχώρησε χτες η συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΠΝΟ, μετά από συνάντηση που είχε με τους εφοπλιστές του κλάδου. Αύξηση που δεν καλύπτει τις πραγματικές ανάγκες των ναυτεργατών, οι οποίοι δουλεύουν μέσα σε εξοντωτικές συνθήκες εργασίας, με απάνθρωπα ωράρια και μια σειρά άλλα προβλήματα, τα οποία όμως παραμένουν άλυτα. Την ίδια αύξηση θα πάρουν και οι ναυτεργάτες στα ακτοπλοϊκά πλοία, μετά την ... «οπισθοχώρηση» των ακτοπλόων (που αποθρασυμένοι απειλούσαν να μη δώσουν ούτε καν αυτές τις πενιχρές αυξήσεις) ύστερα από την οποία η πλειοψηφία της ΠΝΟ θεώρησε αχρείαστη την προκήρυξη απεργίας, με την οποία η Εκτελεστική Επιτροπή της Ομοσπονδίας προειδοποιούσε την περασμένη βδομάδα.

Αντίθετα, σε αυτήν τη συμβιβαστική στάση απέναντι στους εφοπλιστές η οποία δεν ικανοποιεί τις σύγχρονες ανάγκες των ναυτεργατών και αντίθετα ανοίγει τις ορέξεις του εφοπλιστικού κεφαλαίου για μεγαλύτερα κέρδη απομυζώντας ακόμα περισσότερο το μόχθο των ναυτεργατών, είναι από την πρώτη στιγμή τα ταξικά ναυτεργατικά σωματεία ΠΕΜΕΝ και ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ.

Τόσο μέσα στις συνεδριάσεις της ΠΝΟ όσο και με ανακοίνωση που από κοινού εξέδωσαν ΠΕΜΕΝ και ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ, τόνισαν ότι απαιτείται οργάνωση - συσπείρωση - αγώνας μέσα και έξω από τα πλοία σε κοινή δράση με την εργατική τάξη ενάντια σε αυτή την πολιτική που ενθαρρύνεται και προωθείται από τις δυνάμεις που υποστηρίζουν την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου. «Απαιτείται και επιβάλλεται από τις εξελίξεις, υπογράμμισαν, η κήρυξη απεργίας σε όλες τις κατηγορίες πλοίων με πλαίσιο αιτημάτων τέτοιο που θα συγκρούεται με αυτήν την πολιτική και θα προωθεί τα συμφέροντα των ναυτεργατών, των συνταξιούχων και των άλλων εργαζομένων».

Αυτά τα αιτήματα πρέπει να έρθουν στην επιφάνεια και να απομονωθούν οι δυνάμεις του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού που τα θάβουν. Αιτήματα, καταλήγει η ανακοίνωση, που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες των ναυτεργατών και των εργαζομένων, σε ρήξη και ανατροπή με την πολιτική της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.