Εικόνα από την κατεστραμμένη Χιροσίμα

Το ξεχασμένο ζήτημα ανάδειξε πρόσφατα το κουβανικό πρακτορείο ειδήσεων «Prensa Latina», απ' όπου και παραθέτουμε τα πολύ χαρακτηριστικά στοιχεία της υπόθεσης από αντίστοιχο άρθρο του Σίλβιο Γκονζάλες Λαμάρ στις 27 Ιούνη φέτος:

«"Σπασμένα βέλη" στη στρατιωτική αργκό του Πενταγώνου, είναι οι πυρηνικές βόμβες που οι Ηνωμένες Πολιτείες "έχασαν" από αμέλεια ή ατυχήματα από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου μέχρι σήμερα και που ανέρχονται σε 11 συνολικά. Αυτό το βορειοαμερικάνικο πυρηνικό όργιο έχει άφησε ένα ανεξίτηλο σημάδι (ίχνος) σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, από την παγωμένη Γροιλανδία μέχρι τα σκοτεινά έλη της νότιας πολιτείας της Τζόρτζια.

Στη διάρκεια πέντε χρόνων έχασαν έξι πυρηνικές κεφαλές στο έδαφός τους και πέντε σε άλλα μέρη του Ειρηνικού, του Ατλαντικού και της Μεσογείου.

Το γραφείο του Γενικού Επιθεωρητή του Πενταγώνου παραδέχτηκε τον περασμένο Οκτώβρη ότι είχαν "εξαφανιστεί" από ένα αντιτορπιλικό του Στόλου μέχρι κάποιοι πύραυλοι εδάφους - αέρος, ενώ οι αξία αυτών των όπλων "αγνώστου παραμονής" υπολογίζεται στα 8 δισεκατομμύρια δολάρια. Από την πλευρά του ο Στέφεν Σβαρτς, συγγραφέας του βιβλίου για το βορειοαμερικάνικο πυρηνικό πρόγραμμα "Atomic Audit", σημείωνε ότι υπάρχουν ακόμα πολλά πυρηνικά μυστικά, για τα οποία δε γνωρίζουμε απολύτως τίποτε.

Στα μέσα μαζικής επικοινωνίας των ΗΠΑ αποδίδεται μια προφανής συνενοχή με τους κυβερνώντες, ώστε να κρατήσουν την κοινή γνώμη μακρυά από αυτό το σοβαρό και επικίνδυνο θέμα, δήλωσε ο Τζόσεφ Μεγκάνο, εκτελεστικός διευθυντής του Σχεδίου για την Ακτινοβολία και την Υγεία.

Ο πρώην αξιωματούχος της CIA, Μπερτ Σολό, που τώρα εργάζεται για την εταιρεία διάσωσης ASSURE εξέφρασε την άποψη ότι δε θα ήταν παράξενο τρομοκρατικές ομάδες να εντοπίσουν τις χαμένες βόμβες και να τους αφαιρέσουν τα αναγκαία υλικά για την κατασκευή ενός χειρωνακτικού πυρηνικού πυραύλου.

Ο Κεν Γκροβς, ειδικός στα πυρηνικά όπλα της Εταιρείας Φυσικής Υγείας, που ήταν στο Πολεμικό Ναυτικό για 26 χρόνια, είπε ότι το επίπεδο ακτινοβολίας αυτών των βομβών είναι μη ανιχνεύσιμο γιατί κατασκευάστηκαν για να αντέχουν σε ακραίες συνθήκες και επιτρέπουν να διαφύγουν ασήμαντες ποσότητες ουρανίου και πλουτωνίου.

Το πιθανό περιβαλλοντικό πλήγμα αυτών των «χαμένων» βομβών και η παρατεταμένη απόκρυψη εκ μέρους του Πενταγώνου για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται, καθιστά αδύνατο να μπορεί κανείς να έχει μια καθαρή εικόνα για το ποιες θα είναι οι συνέπειες όλων αυτών των στρατιωτικών λαθών, τόνισε ο ρεπουμπλικανός εκπρόσωπος της Τζόρτζια, Τσάκι Κίγκστον».

«Το πρώτο από αυτά τα ατυχήματα συνέβη στις 13 του Φλεβάρη του 1950 κοντά στο Τέξας, όταν ένα βομβαρδιστικό "B-36" έπαθε βλάβη και εκτόξευσε στη θάλασσα μία ατομική βόμβα 30 χιλιοτόνων που μετέφερε.

Στις 10 του Μάρτη του 1956 ένα "Β-47" που μετέφερε δύο πυραύλους 34 μεγατόνων εξαφανίστηκε ενώ πετούσε πάνω από τη Μεσόγειο.

Στις 5 του Φλεβάρη του 1958 ένα "Β-47" συγκρούστηκε με ένα καταδιωκτικό "F-86" και ο πιλότος του, λοχαγός Χάουαρντ Ρίτσαρντσον, άφησε να πέσει μία υδρογονοβόμβα στους βάλτους της σαβάνας, στην πολιτεία της Τζόρτζια, όπου παραμένει τα τελευταία 50 χρόνια.

Ενα μήνα αργότερα ένα άλλο "Β-47" άφησε κατά λάθος να πέσει άλλη υδρογονοβόμβα στη Νότια Καρολίνα, η έκρηξη της οποίας προκάλεσε σοβαρές υλικές ζημιές και αρκετούς τραυματίες, αν και το πυρηνικό της φορτίο ευτυχώς δεν εξερράγη.

Στις 24 του Γενάρη του 1961 ένα "Β-52" με δύο βόμβες 24 μεγατόνων η κάθε μία συνετρίβη ενώ απογειωνόταν από τη βάση Γκόλντσμπορο στη βόρεια Καρολίνα. Μία από τις βόμβες βυθίστηκε στους βάλτους και δε βρέθηκε μέχρι σήμερα.

Στις 5 του Δεκέμβρη του 1965 ένα "Α4 Skyhawk" που μετέφερε μία πυρηνική κεφαλή ενός μεγατόνου, έπεσε στη θάλασσα όταν προσπαθούσε να προσγειωθεί στο αεροπλανοφόρο "Τικοντερόγκα" και ποτέ δε βρέθηκε.

Στις 16 του Γενάρη του 1966 ένα "Β-52" με τέσσερις υδρογονοβόμβες έπεσε στο έδαφος όταν προσπαθούσε να βάλει καύσιμα εν πτήση κοντά στο ισπανικό χωριό Παλομάρες, στη Αλμερία. Δύο από τους πυραύλους εξέπεμψαν ραδιενέργεια σε μία ευρύ περιοχή. Μία από τις βόμβες στο Παλομάρες εντοπίστηκε από ένα μίνι υποβρύχιο στα 2.850 πόδια βάθος, όπου παραμένει μέχρι σήμερα.

Στις 21 του Γενάρη του 1968 ένα παρόμοιο ατύχημα συνέβη όταν ένα "Β-52" τυλίχτηκε στις φλόγες ενώ πετούσε πάνω από τη Γροιλανδία, με τέσσερις υδρογονοβόμβες που μόλυναν την ευρύτερη περιοχή. Οι Βορειοαμερικανοί στρατιώτες κατείχαν προστατευτικό εξοπλισμό ενάντια στην ακτινοβολία, αλλά οι Δανοί της Γροιλανδίας και οι Ισπανοί του επεισοδίου στο Παλαμάρες άρχισαν, μετά από μερικούς μήνες, να παρουσιάζουν καρκίνο και προβλήματα στο αίμα, χωρίς ωστόσο το Πεντάγωνο να τους αποζημιώσει ή να τους παρέχει οποιαδήποτε ιατρική βοήθεια.

Στις 21 του Μάη του 1968 το υποβρύχιο "USS Scorpion" βυθίστηκε στα 750 χλμ. από τα νησιά Αζόρες με δύο πυρηνικές κεφαλές, 250 χιλιοτόνων η κάθε μία.

Ουσιαστικά, με επεισόδια όπως τα παραπάνω, είναι σαν να τίθεται η ανθρωπότητα υπό το φάσμα μιας μόνιμης απειλής.

Αξίζει τον κόπο να αναρωτηθεί κανείς τι αντίδραση θα είχαν οι ΗΠΑ αν οποιαδήποτε άλλη χώρα "έχανε" στη διάρκεια πολλών δεκαετιών 11 ισχυρούς πυρηνικούς πυραύλους κοντά στις ακτές τους και τις μεγάλες πόλεις τους. Κατά την άποψη του ειδικού στην Πυρηνική Φυσική και σύμβουλο του ΟΗΕ, Αριούν Μακιγιάνι, ο Βορειοαμερικανός Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα θα μπορούσε να προγραμματίσει την ανεύρεση αυτών των, χαμένων στη λήθη, θανατηφόρων πυραύλων».