Τον περασμένο Ιούλη η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενέκρινε την τρίτη φάση του προγράμματος με προϋπολογισμό 11 εκατ. ευρώ, διάρκεια 36 μήνες και δηλωμένο στόχο «να υποστηρίξει την πολιτιστική πολυμορφία με την ανάπτυξη και την ενδυνάμωση της κινηματογραφικής και οπτικοακουστικής δυνατότητας των χωρών της Μεσογείου (Αλγερία, Αίγυπτος, Ισραήλ, Ιορδανία, Λίβανος, Μαρόκο, Συρία, Παλαιστινιακή Αρχή, Τυνησία και Τουρκία)».

Ο πραγματικός στόχος όμως είναι η κερδοφορία του κεφαλαίου που δραστηριοποιείται στα οπτικοακουστικά και, ταυτόχρονα, η εμπέδωση της ιμπεριαλιστικής «ειρήνης» στις παραπάνω «καυτές» περιοχές, με «όχημα» την κυρίαρχη κουλτούρα. Τόσο το συγκεκριμένο πρόγραμμα όσο και τα «αδελφά» προγράμματα -- EuroMed Heritage» (Ευρωμεσογειακή Κληρονομιά), τα Περιφερειακά Προγράμματα Πληροφόρησης και Επικοινωνίας, τα προγράμματα «EuroMed Youth» και «EuroMedGender» -- αποτελούν το «οπλοστάσιο» της λεγόμενης «Ευρωμεσογειακής συνεργασίας», δηλαδή τη γενική «πλατφόρμα» πάνω στην οποία «πατά» η επέλαση του ευρωενωσιακού κεφαλαίου στις παραπάνω περιοχές.

Οι βαθύτεροι, αντιδραστικοί στόχοι του προγράμματος αναδείχθηκαν πέρυσι στο Ζάππειο, όπου έγινε συνάντηση των υπουργών Πολιτισμού της «Ευρωμεσογειακής συνεργασίας». Εκεί έγινε σαφέστερο ότι ο πολιτισμός θα χρησιμοποιηθεί ως «εργαλείο» «με στόχο την πρόληψη, εκτόνωση, αποφυγή και επίλυση συγκρούσεων, ενίσχυση της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών (...)»! Η ΕΕ φυσικά αποδεικνύει καθημερινά πώς αντιλαμβάνεται αυτές τις «αρχές» στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την πολιτική των «ίσων αποστάσεων» που τυπικά κρατά μεταξύ θύτη και θύματος (Ισραήλ και Παλαιστίνης αντίστοιχα), η οποία βέβαια είναι υπέρ του θύτη και των ιμπεριαλιστικών σχεδίων της στην περιοχή. Επιβεβαίωσαν επίσης τις προθέσεις της ΕΕ για δημιουργία της «μεγαλύτερης αγοράς στον κόσμο από πλευράς παραγωγής, αλλά και κατανάλωσης» και στον τομέα του πολιτισμού.

Στο μεταξύ η ΕΕ δεν «ξεχνά» την εσωτερική της αγορά. Προσφάτως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή «προειδοποίησε ότι οι νέοι και οι ενήλικες Ευρωπαίοι πιθανώς να μην μπορέσουν να αξιοποιήσουν τα οφέλη της σύγχρονης, υψηλής τεχνολογίας κοινωνίας των πληροφοριών εκτός και αν καταβληθούν προσπάθειες για να μάθουν να χρησιμοποιούν καλύτερα τα μέσα επικοινωνίας έτσι ώστε να αποκτούν πρόσβαση, να αναλύουν και να αξιολογούν εικόνες, ήχους και κείμενα και να χρησιμοποιούν τα παραδοσιακά και τα νέα μέσα επικοινωνίας για να επικοινωνούν και να παράγουν περιεχόμενο».

Το πραγματικό πρόβλημα της ΕΕ είναι ότι τα «ψηφιακά» μονοπώλια χάνουν εν δυνάμει πελάτες και κέρδη. Η ίδια η Επιτροπή δήλωσε «ότι οι χώρες της ΕΕ και ο κλάδος των μέσων επικοινωνίας πρέπει να συμβάλουν στην αύξηση της ευαισθητοποίησης όσον αφορά τα πολυάριθμα μηνύματα που λαμβάνει το κοινό ανεξάρτητα (σ.σ. η υπογράμμιση δική μας) του εάν πρόκειται για διαφημίσεις, ταινίες ή διαδικτυακό περιεχόμενο».

Ετσι, η ΕΕ στοχεύει στην «εκμάθηση» των μαθητών στο διαδίκτυο, όχι όμως ουσιαστικά, αλλά μέσω των ιστοσελίδων «κοινωνικής δικτύωσης» οι οποίες, εκτός από το ότι στην πράξη «φρενάρουν» τη ζώσα, ουσιαστική επικοινωνία, αποτελούν και «περιβόλι» για τους διαφημιστές. Μάλιστα η Επιτροπή λέει ότι σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες ήδη οι μαθητές «εκπαιδεύονται» πάνω σε αυτές τις σελίδες!

Το γεγονός ότι όλα αυτά υπηρετούν την κερδοφορία των μονοπωλίων ομολογούνται σε έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την «ψηφιακή ανταγωνιστικότητα» στην οποία σημειώνεται, μεταξύ άλλων: «Μόνο το 7% των καταναλωτών έχουν πραγματοποιήσει επιγραμμικές αγορές (προϊόντα ψηφιακής τεχνολογίας) σε άλλο κράτος μέλος. Η Ευρώπη εξακολουθεί να είναι πίσω από τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία στις επενδύσεις στον τομέα των τεχνολογιών των πληροφοριών και των επικοινωνιών (ΤΠΕ), των ευρυζωνικών επικοινωνιών υψηλής ταχύτητας, και στην ανάπτυξη καινοτόμων αγορών ...».