Με τον ποιητή της Ρωμιοσύνης Γιάννη Ρίτσο

Κάθε χρόνο αυτή την μέρα, κι ας έχουν περάσει είκοσι πέντε χρόνια από την πικρή απώλεια του μεγάλου ηθοποιού, του αλησμόνητου και ακριβού συντρόφου μας, μας έρχεται στο νου το ποίημα αυτό του Γιάννη Ρίτσου που έγραψε για τον Μάνο Κατράκη.

Αλλωστε, η παρακαταθήκη του, πνευματική, καλλιτεχνική και πολιτική, δε χάνεται στο χρόνο, όταν έχει ευλογηθεί, από εκτίμηση, σεβασμό και αγάπη. Ο Μάνος Κατράκης δίδαξε και «εποίησε» ήθος πάνω στη θεατρική σκηνή, αλλά και στην καθημερινή «σκηνή» του αγώνα, στο Μακρονήσι, στον Αϊ - Στράτη, στην Ικαρία. Και το θέατρο είναι φτωχότερο χωρίς αυτόν, αλλά και η απουσία του μεγάλη από το δρόμο του αγώνα. Μας λείπει σήμερα η συμμετοχή του σ' αυτόν τον αγώνα που δεν έχει τέλος. Η παλικαριά του Μάνου Κατράκη, η αγάπη και ο μόχθος για τη ζωή, τον αγώνα, την τέχνη, η δύναμή του, η εργατικότητά του, η σεμνότητά του, η αταλάντευτη πολιτική του στάση, είναι μερικά από τα επίγεια χαρίσματά του, που θα κατοικούν πάντα στη μνήμη μας, διατηρώντας ανεξίτηλη την εικόνα που ούτε ο θάνατος μπορεί να αλλοιώσει.