Μπόλικη η συζήτηση τις μέρες αυτές, για το ρόλο των δημοσιογράφων και των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης - κύρια των ηλεκτρονικών - σε περιπτώσεις έκτακτης κατάστασης, όπως η πρόσφατη λεωφορειο - πειρατεία. Επιτρέπεται ή όχι και αν ναι, με ποιες προϋποθέσεις και όρους, να υποκαθιστά ο δημοσιογράφος ή το ΜΜΕ, τις συντεταγμένες αρχές και όργανα της δημόσιας τάξης, είναι το κυρίαρχο θέμα και ερώτημα. Και, δε λέμε, έχει κι αυτό τη σημασία του. Νομίζουμε, όμως, πως το πλέον σοβαρό και γενικότερο ζήτημα, που ανέδειξε η τελευταία τραγική περίπτωση, είναι άλλο και, συγκεκριμένα, το γεγονός, πως η λεωφορειο - πειρατεία έγινε μόνο και μόνο, για να δημοσιοποιήσει ο Χρήστος Κεντήρας - μέσω της τηλεόρασης - τη δική του εκδοχή, για το οικογενειακό του πρόβλημα και όλα όσα τον οδήγησαν στο διπλό φόνο.

Δε θέλουμε να γενικεύσουμε, ούτε να σπεύσουμε σε εξαγωγή εκτιμήσεων και συμπερασμάτων. Αρκετά, όμως, γεγονότα και, ιδιαίτερα, το τελευταίο περιστατικό, φανερώνουν, πως ο ρόλος της τηλεόρασης, που σήμερα «απολαμβάνουμε», σε συνδυασμό με τα πολύμορφα και συνεχώς οξυνόμενα κοινωνικά προβλήματα, μπορούν να δημιουργήσουν πρωτόγνωρες καταστάσεις και σοβαρότατες αρνητικές συνέπειες και παρενέργειες.