Ο σχεδιασμός της εργοδοσίας στη ΒΙΝΤΕΡ ΑΕ, επικαλούμενη την κρίση, να απολύσει 63 εργαζόμενους είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα όσων πρέπει να πάρουν υπόψη τους οι εργαζόμενοι καθώς πλησιάζουμε στις κάλπες. Είναι απτό παράδειγμα του τι συνεπάγεται η κρίση για τον άνθρωπο της δουλειάς και του μόχθου. Αλλά, και του πώς το κεφάλαιο αξιοποιεί σήμερα την κρίση με το βλέμμα του στραμμένο στην επόμενη μέρα.

Στο ίδιο μήκος κύματος με τα μέτρα που παίρνει η διοίκηση της ΒΙΝΤΕΡ, για να βγει όσο πιο αλώβητη γίνεται από την κρίση, κινούνται και τα μέτρα που επαναλαμβάνουν όλες αυτές τις μέρες ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Χαρακτηριστικά είναι σε αυτό το πλαίσιο όσα είπε ο Κ. Καραμανλής στη ΔΕΘ: «Σε κλάδους που αντιμετωπίζουν έκτακτη κρίση ή σε περιοχές με πολύ αυξημένη ανεργία παρέχεται η δυνατότητα για επιμέρους συμφωνίες περιορισμένου χρόνου, κατ' εξαίρεση των προβλεπόμενων στη Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας». Τι σημαίνουν αυτά; Οτι, π.χ., επικαλούμενος ένας βιομήχανος την κρίση μπορεί να αξιοποιήσει τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης και να πληρώνει τους εργάτες με μεροκάματα χαμηλότερα απ' αυτά που προβλέπει η κλαδική συλλογική σύμβαση. Δηλαδή - για παράδειγμα - αν η ΒΙΝΤΕΡ αποφασίσει μετά την κρίση να επαναλειτουργήσει το τμήμα παραγωγής, θα έχει το ελεύθερο να πάρει εργαζόμενους με μεροκάματα τρεις και τέσσερις φορές χαμηλότερα απ' αυτά που πληρώνει σήμερα.

Τα όσα, όμως, συμβαίνουν στους χώρους εργασίας, με απολύσεις, διαθεσιμότητες, μείωση προσωπικού, δεν έρχονται απ' τον ουρανό. Είναι αποτέλεσμα της πολιτικής των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, της πολιτικής της ΕΕ που στηρίζουν ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑ.Ο.Σ., Οικολόγοι. Με κριτήριο, λοιπόν, την εμπειρία τους πρέπει να ψηφίσουν οι εργάτες.