Τα Ναυπηγεία ήταν ιδιοκτησία του Νιάρχου. Η κρίση που από το 1973 - 1975 «χτύπησε» την ευρωπαϊκή ναυτιλία (η Ιαπωνία διατηρούσε το μερίδιό της στις διεθνείς αγορές, ενώ η Νότια Κορέα πήρε ένα μεγάλο μερίδιο των ναυπηγείων των κρατών - μελών της ΕΟΚ), επέδρασε και στην Ελλάδα. Την πρωταπριλιά του 1985 ο Νιάρχος ανακοινώνει πως κλείνει τα Ναυπηγεία.

Οι 4.800 εργάτες διαδήλωναν εδώ και μήνες για να μη μείνουν στο δρόμο. Ζητούν «ούτε μια δραχμή στον καπιταλιστή, να επιταχτούν τώρα τα Ναυπηγεία». Στις 20/8/1985, αντιπροσωπεία των εργαζομένων συναντιέται με τον υπουργό Εργασίας του ΠΑΣΟΚ Ευ. Γιαννόπουλο που τους αποκαλύπτει νέτα - σκέτα ποιας τάξης τα συμφέροντα φύλαγε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ από την εποχή ακόμα για την οποία σήμερα επαίρεται: «Το Σύνταγμα απαγορεύει κρατικοποίηση και επίταξη... αν ο Νιάρχος δε δεχτεί, πάμε για εκκαθάριση. Θα κλείσει το ναυπηγείο... Μη συνεχίσετε την πορεία» («Ρ», 21/8/1985). Τελικά, ο Νιάρχος τσεπώνει πολύ περισσότερα από τα 13 εκατ. δολάρια. Κερδίζει ακόμα π.χ. 80 εκατ. δολάρια χρέη που το Δημόσιο φορτώνει στον ελληνικό λαό. Την 1η Σεπτέμβρη 1985, ο «Ρ» επισημαίνει: «Το πέρασμα λοιπόν των Ναυπηγείων στο Δημόσιο δεν οφείλεται σ' αυτούς που μέχρι πριν 7 μήνες αρνούνταν και να το συζητήσουν ακόμα. Επιβλήθηκε στην κυβέρνηση»...

Τέτοιες είναι οι κρατικοποιήσεις για τις οποίες μιλούσε το ΠΑΣΟΚ. Αυτή ήταν η δήθεν φιλεργατική πολιτική που ακόμα και σήμερα θέλει να εξαργυρώνει για να πείσει τους εργάτες ότι δήθεν διαφέρει από τη ΝΔ...