Η λειτουργία του Πανεπιστημιακού Περιφερειακού Νοσοκομείου Λάρισας ξεκίνησε, στους πρώτους μήνες του έτους που διανύουμε, «στραβά κι ανάποδα», βιαστικά και πρόχειρα. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προχώρησε σ' αυτή την απόφαση γιατί ήθελε, στις εκλογές της 9.4.2000 να προσφέρει σαν «προεκλογικό δώρο» προς το 1.000.000 κατοίκους της Θεσσαλίας και της γύρω περιοχής, την έναρξη της λειτουργίας του νέου νοσοκομείου.

Ο στόχος της, προφανής και πρόδηλος: Η υφαρπαγή της ψήφου των Θεσσαλών, οι οποίοι έδωσαν πολλούς, μαζικούς και δυναμικούς αγώνες για την κατασκευή και λειτουργία του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου και περιμένουν πολλά απ' αυτό σε ό,τι αφορά την παροχή υψηλής ποιότητας τριτοβάθμιας νοσοκομειακής περίθαλψης, ώστε να μην αναγκάζονται να τρέχουν στα δημόσια νοσοκομεία της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης ή να πληρώνουν «τα μαλλιοκέφαλά» τους σε ιδιωτικές κλινικές και ιατρικά κέντρα, για να βρουν την υγειά τους.

Οπως ήταν αναμενόμενο η προεκλογική κυβερνητική «πρεμούρα» - η οποία μπορεί και να βοήθησε εκλογικά το ΠΑΣΟΚ - δημιούργησε, εξαρχής, πολλά προβλήματα στο νέο νοσοκομείο, το οποίο, μέχρι στιγμής πάντως, δε βρίσκεται σε μια πορεία για να επιλύσει το μέγα πρόβλημα της έλλειψης παροχών τριτοβάθμιας υγειονομικής περίθαλψης που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι της περιοχής. Εκτός των άλλων αλλά και γιατί ό,τι ξεκινάει «στραβά κι ανάποδα» είναι πολύ δύσκολο να «ισιώσει» στην πορεία.

Ως γνωστόν το Πανεπιστημιακό νοσοκομείο ξεκίνησε τη λειτουργία του με τη μεταφορά εκεί πέντε κλινικών του ΕΣΥ που λειτουργούσαν μέχρι τότε στο Γενικό Νοσοκομείο της Λάρισας.

Αυτή η ενέργεια προκάλεσε διπλή ζημιά:

Πρώτον, το ξεκίνημα του νέου νοσοκομείου ήταν προβληματικό, καθώς απλώς στα λόγια άρχισε να λειτουργεί ως πανεπιστημιακό - στην αρχή δε λειτουργούσε καμία, σχεδόν, πανεπιστημιακή κλινική, ούτε τα εξωτερικά ιατρεία και τα μηχανήματα για εξετάσεις - και δεύτερον, το παλιό νοσοκομείο υποβαθμίστηκε ακόμα περισσότερο, καθώς στερήθηκε από κλινικές που ήταν από τις πλέον βασικές για τη λειτουργία του.

Αλλά και τώρα, δέκα μήνες, περίπου, μετά την έναρξη της «λειτουργίας» του, το Πανεπιστημιακό Περιφερειακό Νοσοκομείο Λάρισας συνεχίζει να υπολειτουργεί - «κουτσά στραβά», περπατάει, παραδέχονται ακόμα και εκείνοι που υποστήριξαν τη βιαστική και πρόχειρη έναρξη της λειτουργίας του - αντιμετωπίζοντας τόσα και τέτοια προβλήματα που το καθιστούν προβληματικό «κι ανάπηρο» και, πάντως, μη ικανό ν' ανταποκριθεί στο ρόλο για τον οποίο κατασκευάστηκε, που συνίσταται στην παροχή τριτοβάθμιας υγειονομικής περίθαλψης στους πολίτες της Θεσσαλίας και των γύρω περιοχών, στην εκπαίδευση των φοιτητών της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλία που εδρεύει στη Λάρισα και στην ανάπτυξη της ιατρικής επιστημονικής έρευνας.

Το μέγα πρόβλημα είναι αυτό των τεράστιων ελλείψεων σε ιατρικό, νοσηλευτικό και διοικητικό προσωπικό. Οι άμεσες και βασικές προτεραιότητες ώστε να λειτουργήσει στοιχειωδώς το νέο νοσοκομείο είναι η πρόσληψη 651 ατόμων προσωπικού διαφόρων κατηγοριών, η έγκριση νέων θέσεων γιατρών - ειδικά αναισθησιολόγων και στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας - η πρόσληψη άλλων, ειδικευομένων κυρίως, γιατρών και νοσηλευτών - η έλλειψή τους δημιουργεί πλείστα όσα προβλήματα - η εγκατάσταση νέων κλινικών και εργαστηρίων, η ίδρυση και λειτουργία κέντρου αιμοδοσίας, η χρηματοδότηση για τη συμπλήρωση στον τεχνολογικό εξοπλισμό - ο υπάρχων που είναι προδιαγραφών του 1990, όταν ξεκίνησε να κατασκευάζεται το νοσοκομείο, δεν αρκεί ή και δεν είναι ο πλέον κατάλληλος για τις σημερινές ανάγκες - κ.ά. Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν υπάρχει μαγνητικός τομογράφος, ο αξονικός υπολειτουργεί, καθώς «παράγει» μόνο τέσσερις αξονικές τομογραφίες καθημερινά, ενώ δεν υπάρχουν ακόμα κι άλλα απαραίτητα μηχανήματα, όπως π.χ. για τη διενέργεια σπινθηρογραφήματος οστών κ.ά. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι δεν μπορεί να γίνει ακτινοβολία για τους καρκινοπαθείς, λόγω της έλλειψης ειδικών γιατρών, μ' αποτέλεσμα οι ασθενείς που έχουν αυτή την ανάγκη να ταλαιπωρούνται αφάνταστα, προκειμένου να βρουν μια θέση σ' ένα από τα νοσοκομεία της ΑΘήνας ή της Θεσσαλονίκης.

Κι ενώ, όπως υποστηρίζουν πολλοί, η σχέση ενός πανεπιστημιακού νοσοκομείου με μια ιατρική πανεπιστημιακή σχολή συγκρίνεται με τη σχέση που έχει ο άνθρωπος με την αναπνοή του, το Πανεπιστημιακό της Λάρισας ουδεμίαν σχέση έχει με την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και δεν ανταποκρίνεται καθόλου στο ρόλο του για την εκπαίδευση των φοιτητών της Ιατρικής και την ανάπτυξη της επιστημονικής έρευνας.

Είναι, μάλιστα, χαρακτηριστικό ότι κάποιοι πανεπιστημιακοί - όπως π.χ. ένας καθηγητής πυρηνικής ιατρικής κ.ά. - αρνούνται να δεχτούν την πρόσληψή τους στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, λόγω έλλειψης σχετικού αντικειμένου στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο...

Το μόνο που φαίνεται, ίσως, να πετυχαίνεται στο Πανεπιστημιακό της Λάρισας είναι η προσπάθεια της κυβέρνησης να «μπάσει» στα νοσοκομεία τον αυταρχισμό σε βάρος των εργαζομένων, αλλά και των ασθενών και των συγγενών τους, με μέτρα που επιβάλουν περιορισμούς παντού, χωρίς, όμως, πρώτα να έχει δημιουργηθεί η κατάλληλη υποδομή και να έχουν λυθεί προβλήματα, έτσι ώστε ακόμα και κάποια μέτρα που κρίνονται αναγκαία, να μπορούν να γίνονται αποδεκτά.

Π.χ. στο Πανεπιστημιακό της Λάρισας δεν επιτρέπονται ούτε αποκλειστικές νοσοκόμες, ούτε συνοδοί στους ασθενείς που νοσηλεύονται και το επισκεπτήριο επιτρέπεται μόνο για δυο ώρες (4-6 μμ), χωρίς όμως να έχει λυθεί το θέμα της πλήρους εξυπηρέτησης των ασθενών, αφού ο αριθμός των νοσηλευτών είναι πολύ μικρός για να καλυφθούν όλες οι ανάγκες. Επίσης, η ενδεικνυόμενη, πολλές φορές, αυστηρότητα διαφόρων υπαλλήλων που είναι επιφορτισμένοι με το καθήκον της ενημέρωσης, του ελέγχου και της ασφάλειας στις εισόδους, στους διαδρόμους και στις αίθουσες αναμονής του νοσοκομείου, δε συνδυάζεται με την πλήρη γνώση του αντικειμένου της εργασίας τους και, προπάντων, με την απαραίτητη ευγένεια...

«Καλή και άγια» η «ειδική ευαισθησία» του προέδρου του νοσοκομείου Γ. Μεσσήνη και κάποιων διευθυντών κλινικών για την εξασφάλιση της «ευπρέπειας, της τάξης, της πειθαρχίας και του ελέγχου» στους χώρους του νοσοκομείου - όπως προστάζει, άλλωστε, το υπουργείο Υγείας, στα πλαίσια της περιβόητης «μεταρρύθμισης του ΕΣΥ» - αλλά ας κοιτάξουν να λύσουν άλλα πιο επείγοντα και, πάντως, πιο ουσιαστικά προβλήματα και, ταυτόχρονα, ας ασχοληθούν με το αν ο κάθε γιατρός και νοσηλευτής έχει κρεμασμένη σε ευκρινές σημείο την κάρτα του ή αν παραβιάζεται για λίγα λεπτά το αυστηρό ωράριο του επισκεπτηρίου στους ασθενείς...

Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το Πανεπιστημιακό της Λάρισας τα έχει υπόψη του ο υπουργός Υγείας Αλ. Παπαδόπουλος, ο οποίος, πρόσφατα, το επισκέφτηκε στη διάρκεια περιοδείας του στην περιοχή.

Προχτές, μάλιστα, είχε συνάντηση με δύο πανεπιστημιακούς καθηγητές - τους Κ. Μαλίζο, διευθυντή της Ορθοπεδικής και Γ. Καραβέλη, διευθυντή της Νευροχειρουργικής Κλινικής του νοσοκομείου - οι οποίοι, παρουσία του Ν. Φλώρου, βουλευτή Λάρισας του ΠΑΣΟΚ, αναφέρθηκαν λεπτομερώς στα προβλήματα και έθεσαν τα κύρια και βασικά αιτήματα για μια σωστή, απρόσκοπτη, αποτελεσματική και υψηλών προδιαγραφών λειτουργία του πανεπιστημιακού. Βεβαίως, δεν περιμένει κανείς άμεσα και χειροπιαστά αποτελέσματα από μια ιδιωτική συνάντηση του υπουργού Υγείας με τους δυο καθηγητές - διευθυντές και με την παρουσία ενός κυβερνητικού βουλευτή - καθώς οι κυβερνήσεις, ιδιαιτέρως αυτές του ΠΑΣΟΚ, έχουν δείξει πως μόνο όταν αναπτύσσονται λαϊκές κινητοποιήσεις για τη λύση ενός προβλήματος, «προβληματίζονται» κάπως και, ενίοτε, αναγκάζονται ν' αποδεχτούν και να ικανοποιήσουν αιτήματα.

Ο Αλ. Παπαδόπουλος, σ' αυτή τη συνάντηση, ενώ αναγνώρισε το πλήθος και το μέγεθος των προβλημάτων και το δίκιο των αιτημάτων, δε θέλησε να δεσμευτεί συγκεκριμένα για τίποτε! Ούτε για την άμεση πρόσληψη του αναγκαίου προσωπικού, ούτε για όλα τα άλλα αιτήματα που είναι βασικά και επείγουν, δεσμεύτηκε. Μάλιστα, για το αίτημα να δοθούν κονδύλια για υποδομή τεχνολογικού εξοπλισμού, προμήθεια ιατρικών μηχανημάτων κι άλλα σχετικά, τους παρέπεμψε στην... Περιφέρεια της Θεσσαλίας να ζητήσουν τη διάθεση κονδυλίων μέσω του Περιφερειακού Προγράμματος (ΠΕΠ Θεσσαλίας).

Αυτή η... παραπομπή του υπουργού ίσως αποτελεί την πρώιμη εφαρμογή των Περιφερειακών Συστημάτων Υγείας (ΠεΣΥ), του πρώτου σημείου της διαβόητης «μεταρρύθμισης του ΕΣΥ» που προβλέπει τα εξής: «Ο στρατηγικός - επιχειρησιακός σχεδιασμός του νοσοκομείου, ο προϋπολογισμός - απολογισμός, η τοποθέτηση υψηλόβαθμων διοικητικών στελεχών και οι προμήθειες πάνω από ένα πανελλαδικα ισχύον όριο εγκρίνονται από το ΔΣ του ΠεΣΥ».

Το μόνο που υποσχέθηκε ο Αλ. Παπαδόπουλος ήταν ότι θα αφήσει ανοιχτό το δίαυλο επικοινωνίας για να ενημερώνεται σχετικά με τα προβλήματα του νοσοκομείου...

«Τρέχα γύρευε και Νικολό καρτέρει», δηλαδή.