Τις θέσεις του για την Παιδεία παρουσίασε χτες ο ΣΥΡΙΖΑ, με συνέντευξη Τύπου που έδωσαν υποψήφιοι βουλευτές του από το χώρο της εκπαίδευσης. Από τη χτεσινή παρουσίαση, δεν έλειψε η γενικόλογη καταδίκη των μέτρων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, έλειψε ωστόσο, όπως λείπει από τη συνολική στάση του, η πραγματική διάθεση σύγκρουσης με την ουσία των προβλημάτων, τις πολιτικές που τα γεννούν και τα θρέφουν, η ανάγκη ανατροπής της πολιτικής που θέλει την μόρφωση στα μέτρα των μονοπωλίων. Αντίθετα, καλλιεργούν αυταπάτες για διαχείριση της σημερινής μιζέριας της παιδείας μέσα στο πλαίσιο της ΕΕ και της φιλομονοπωλιακής πολιτικής.

Για μια ακόμα φορά χτες, αναφερόμενοι στο θέμα της αναγνώρισης των «κολεγίων», οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησαν να βγάλουν λάδι την ΕΕ σημειώνοντας ότι σύμφωνα με αυτή, η Παιδεία είναι αρμοδιότητα των κρατών - μελών και ότι η ΕΕ ασχολείται με το ζήτημα των επαγγελματικών δικαιωμάτων, λες και η εκπαιδευτική πολιτική που εφαρμόζεται στη χώρα μας δεν είναι απόλυτα εναρμονισμένη με τη στρατηγική της ΕΕ για τα εκπαιδευτικά συστήματα. Για να μην μιλήσουμε για τις παρεμβάσεις του Αλ. Αλαβάνου προς την Κομισιόν (2002) με τις οποίες την καλούσε να παρέμβει για να αναγνωρίσει η Ελλάδα τα πιστοποιητικά των κολεγίων! Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά ωστόσο σήμερα κατάργηση των κολεγίων και απορρόφηση των σπουδαστών τους από το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα.

Την ίδια στιγμή, στην ταξική παιδεία που συνειδητά οικοδομούν οι κυβερνήσεις και η ΕΕ και που στερεί το δικαίωμα στην πραγματική μόρφωση από τα παιδιά του λαού, ο ΣΥΡΙΖΑ απαντά με «προγράμματα αντισταθμιστικής εκπαίδευσης» για την εξάλειψη της σχολικής διαρροής και δημιουργία των λεγόμενων «ζωνών εκπαιδευτικής προτεραιότητας» που στην πραγματικότητα οδηγούν στην κατηγοριοποίηση σχολείων και μαθητών και στην οργανωμένη πρόωρη στροφή των παιδιών της εργατικής τάξης στην κατάρτιση. Αλλωστε, οι μορφές διαφοροποίησης που έχει ήδη γνωρίσει το σημερινό σχολείο όπως π.χ. η ευέλικτη ζώνη, έχουν τύχει της στήριξης των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ.

Ενδεικτικό πάντως της λογικής διαχείρισης και όχι σύγκρουσης που διαπνέει τις προτάσεις του για την Παιδεία, είναι η πρόταση για συμμετοχή των εκπαιδευτικών στη διαμόρφωση των προγραμμάτων σπουδών, που σπέρνει αυταπάτες και θέλει τελικά τους εκπαιδευτικούς συνένοχους στη διαμόρφωση του περιεχομένου του σχολείου της αγοράς.